کاشکی من چاه بودم...❤️‍🩹 #باباعلی #امیرالمومنین ع

سلام عزیزم نفسم امیدم همه کسم پهلوون رشیدم فاطمه‌ اتم علی چشماتو وا کن:)💔 #امیرالمومنین

بوی سجاده‌ی....❤️‍🩹

دعای #روز_هفدهم ماه مبارک رمضان🌸 چند روزی آسمان نزدیک است ؛ لحظه‌ها را دریاب ..!💙✨

این رسم دنیا نیست💔 یعنی حدود کربلاتم واسه من جانیست . . .

- آرزوت ؟ + #شب_قدر بین الحرمین... + بالحسینِ بالحسینِ بالحسین💔

ای آرزوی هر شب احیای ما، بیا... [اَللّهُمَّ‌عَجِّل‌لِوَلیِّکَ‌الفَرَج] #شب_قدر

میرسد آوای تیغی پشت مسجد های شهر ، قاتل مولایمان شمشیر صیقل میدهد .. 💔 #شب_قدر

قبری در آسمان بکنید ای فرشته ها ماه شکسته روی زمین جا نمی شود . . . 😭🖤

توصیه استاد فاطمی نیا ..

شب قدر فرصتی است که یک بار با خدایمان کمی خودمانی تر حرف بزنیم. او که ستارالعیوب است. #شب_قدر

آخ‌... قلبم‌تیکه‌تیکه‌شد💔 #شب_قدر

حالمو‌خوب‌کرد :)))🖤

[ •💔🏴• ] «إنا للّٰه و إنا إلیه‌ِ راجِعون...» • اذان صبح روز نوزدهم ماه رمضان در حرم امیرالمؤمنین {علیه السلام} • توی دل انقلاب میکنه این لحظات... ••• @Barkhiha

◦•●◉✿ دعای‌ روز نوزدهم ماه‌مبارک‌رمضان ✿◉●•◦ اللّٰهُمَّ وَفِّرْ فِيهِ حَظِّى مِنْ بَرَكاتِهِ، وَسَهِّلْ سَبِيلِى إِلىٰ خَيْراتِهِ، وَلَا تَحْرِمْنِى قَبُولَ حَسَناتِهِ، يَا هادِياً إِلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ. خدایا، در این ماه بهره‌ام را از برکت‌هایش کامل گردان و راهم را به‌سوی نیکی‌هایش هموار نما و از پذیرفتن خوبی‌هایش محرومم مساز، ای هدایت کننده به‌سوی حق آشکار. [دعای‌روزنوزدهم‌ماه‌رمضان] #ماه_رمضان

یه تیکه از فراز جوشن‌کبیر میگه: "یاکریم‌الصَّفح" یعنی یجوری می‌بخشه انگار نه انگار که گناه کردی :) #مَه🤍

دوستش دارم به عالمه . .❤️‍🩹 . #315

بمیرم برات💔

قال ربکم ادعونی استجب لکم بخوانید مارا تا اجابت کنم شمارا..! _پروردگار: چی میخوای عزیزم؟ +بنده گنه کار: یا الله کربلا کربلا کربلا😭 #شب_قدر @bent_hosein315

نان‌ِگریه،از سر این سفره خورده‌ایم شرمنده‌ایم،که از غم زینب نمرده‌ایم

آقا امیرالمؤمنین پیش از شهادت می‌فرمودند؛ هنگامی که من از ميان شما بروم و ديگرى جاى مرا بگيرد مرا خواهيد شناخت.. - نهج‌البلاغه؛ خطبه١۴٩

به یادتون بودیم:)🍀 _کهف‌الشهدا

خدایا ببخش🥲💔 #دلی #شب_قدر #خدای_مهربونیا

-🥀- -امیدی در سایه🖤- دستان کوچکش را روی بوریای رنگ و رو رفته کشید. نخ‌های درآمده از پارگی‌اش را لمس کرد و آهی کشید. چشم‌های سیاه و کوچکش را دور خانهٔ محقرشان گرداند و به خواهر کوچکش داد. دستان نحیفش را دور زانوهایش قلاب کرده بود و سرش را روی زانویش گذاشته بود. آه می‌کشید و گوشهٔ چشمش را چین می‌انداخت. از گرسنگی دلش مالش می‌رفت. مادرش عبدالله را در آغوش گرفته بود و سعی می‌کرد به آن شیر بدهد، ولی شیری در سینه نداشت. عبدالله هم اشک می‌ریخت و مظلومانه به گردن و سینهٔ مادرش چنگ می‌زد. دلش گرفت... شب از نیمه گذشته بود، باید کم‌کم سر و کله‌اش پیدا می‌شد‌. هر شب می‌آمد و ناشناس، کیسه‌ای پشت در می‌گذاشت و می‌رفت. پس چرا دو سه شب بود که نیامده بود؟ در این شهر به این بزرگی، فقط آن ناشناس بود که آنها و چشمان معصومشان را از یاد نبرده بود. او بود که به فکر گرسنگی و اشک‌های آویزان به مژه‌هایشان بود! دست به زمین گرفت و بلند شد. پاهایش را روی زمین می‌کشید و سمت در می‌رفت. در را باز کرد و حیاط کوچک و نقلی‌شان را رد کرد‌. صدای مادر از پشت سرش درآمد: _ کجا غیاث؟ بیا داخل! جوابی نداد، بی‌توجه به صدا زدن‌های مادرش، در کوچه را باز کرد و سرش را بیرون برد. این طرف کوچه را نگاه کرد، تاریکی بود و تاریکی... سر چرخاند و طرف دیگر را نگاه کرد. باز هم تاریکی و خانه‌های بهم زنجیر شدهٔ کوفه. نه خبری نیست... از امیدی که در سایه‌ قدم می‌زد و برای آنها غذا می‌آورد، خبری نیست. مشت‌های ظریف سمیه، دشداشه‌اش را چنگ زد و کمی کشید. چشمش را به صورت آفتاب سوخته‌اش داد. لب‌های کوچکش تکان خورد و امیدوار پرسید: _ غیاث، میاد؟! روی موهای پرکلاغی‌اش دست کشید و لبخند بی‌جانی زد. خودش هم نمی‌دانست. برای اینکه او را امیدوار نگه دارد، گفت: _ حتما میاد! اون مارو یادش نمیره. مطمئن باش. سمیه شیرین خندید و دستانش را بهم زد. سمت خانه دوید و صدا بلند کرد: _ اُمّا اُمّا، میاد. مردِ ناشناس میاد. غیاث گفت. غیاث نگاهش را گرفت و به کوچه داد. خودش امیدی نداشت... امشب و شب‌های بعدش هم، خبری از آن ناشناس نشد. غیاث نفهمید، آن مردی که نان و رطب برایشان می‌آورد و در تاریکی و سایهٔ سر به فلک کشیدهٔ نخل و خانه‌های کاه گلی کوفه، گم می‌شد، امشب به وصال محبوبش رفته‌ است و دیگر برنمی‌گردد... -نویسنده: آئینه🌱 #بابا_علی #دلی