🔺 مراقبه در ماه‌های حرام (۲) ✍ «فاجتهدی یا نفس فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ در ماه‌هایی که خداوند اجازه #جنگ با #کفار هم نداده، بنابراین ملتفت باش، محافظت کن که #قلبت با خدا رفتار ناجور و ناشایستی نداشته باشد. با #بدنت با خداوند مخالفت نکنی. بلکه در #قضا_و_قدر الاهی هم در خاطرت نارضایتی وارد نشود. یکی از راه‌های مخالفت با پروردگار همین ناراحت بودن در #دل است ولو در #زبان سخنی نگویی!. چه وقت در دل مخالفت می‌کند؟ وقتی‌که یک ناروایی در بدنش، در مالش، در مسائل مربوط به او پیدا می‌شود، که اسمش را می‌گذاریم #بی‌صبری، بی‌رضایتی در پیش‌آمدها. زبانت هم بر فرض چیزی نگوید، دلت حرف می‌زند. نارضایتی احساس می‌کند. در دلت، پیش خودت هم نارضایتی نباشد. اگر انسانی موفق شد به چنین مواظبت و #مراقبت و خودداری از دل، خداوند هم ربّ شکوری است. پاسخ بسیار بهتری می‌دهد به #انسان. برای این رضایت‌ها، رضایت می‌دهد از انسان. مثلاً درباره‌ی حضرت #صادق علیه‌السلام نوشته‌اند که فرزند عزیز و بزرگواری داشت به نام #اسماعیل که مردم #فکر می‌کردند او بعد از حضرت، #امام خواهد بود. جناب اسماعیل #مریض شد؛ حضرت در مرض او گرفته و ناراحت بود. به‌طوری‌که مردم فکر می‌کردند اگر چیزی بشود، نکند که بر مزاج شریف حضرت و بر حالات روانی‌اش تأثیر بگذارد. اتفاقاً از دنیا رحلت کرد. همان‌روز فرمود سفره‌ای بسیار پر #نعمت، طعام‌های گوناگون فراهم کردند و مثل وقتی‌که جشن و مهمانی هست؛ فرمودند: از حاضران پذیرایی کنید!. این‌ها خیلی تعجب کردند. عرض کردند که ما فکر نمی‌کردیم شما در این #مصیبت ناراحتی پیدا نکنید. فرمودند: وقتی جدّ من که أصدق الصادقین است، گفته که من می‌میرم و شما هم می‌میرید، پس این #مرگ یک چیزی است که حتمی است و خدا خواسته، وقتی آمد، ما چرا باید در برابرش چهره بگیریم، رو ترش کنیم، ناراحتی ابراز کنیم؟! این است رضایت به قضای الاهی. ۸۵.۹.۱۲ ادامه دارد... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺منشأ جمهوری اسلامی 🔹 «محمدٌ رَسُولُ ‌الله وَ اُمَّتُهُ الحَمَّادُون» در ابتدای #انقلاب سخنانی در #روزنامه‌ها و در سخنرانی‌ #روشنفکران بیان شد مبنی بر این‌که: حالا که #شاه رفت و قرار است #قانون_اساسی درست کنیم، چه نوع #جمهوری و حکومتی قرار است تشکیل شود؟ آن‌ها و حتی بعضی از افرادی که جزء سران #دولت منتخب اول بودند هم معنای #جمهوری_اسلامی را نمی‌فهمیدند. در چنین شرایطی چون سخنان مختلفی از طرف اساتید #دانشگاه و روشنفکرها در این زمینه گفته شد، مرحوم آیت‌ الله #فاضل_لنکرانی و مرحوم #اشراقی - داماد مرحوم امام (رحمه الله) - بنا گذاشتند که پاسخی برای این روشنفکران تهیه کنند، لذا رساله‌ای به نام #پاسداران_وحی نوشتند. حاصل حرف این دو فاضل ارجمند این است که: #پیامبر اسلام دو #امت دارد: ۱) امت عام: یعنی همان مردمان جاهل، بت‌پرست، #غافل، آدم‌کش و غارت‌گرِ زمان جاهلیت که پیامبر مبعوث شد تا آن‌ها را به وسیله‌ی لا إله‌ إلا الله #هدایت کند. ۲) امت خاص: که حضرت #ابراهیم خلیل (علیه‌السلام) مؤسس آن بود در آن جایی که فرمود: «رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا»؛ ( #بقره :۱۲۸)؛ پروردگارا، من و فرزندم را دو مسلمانی که می‌پسندی قرار ده و از ذریه‌ی ما هم امت مسلمانی تشکیل بده. این امت در زمان پیغمبر منحصر شد به مولا #علی (علیه‌السلام)، حضرت #زهرا (علیهاالسلام) و دو فرزندشان (علیهماالسلام) که نحوه‌ی اسلام ایشان نحوه‌ی اسلام حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) و فرزندش جناب #اسماعیل (علیه‌السلام) بود که حلقش زیر چاقو رفت و پدر هم حاضر شد تا سر او را ببرد. این معنای مسلمانی و #بندگی است. این‌گونه مسلمانی خلاصه شده است در «حَمّادون». یعنی کسانی‌که همه‌ی موجودات را در #محضر الهی می‌بینند. یعنی همان فرمایش #مرحوم_امام : «دنیا محضر خداست در محضر خدا گناه نکنید». لذا وجودشان #حمد خدا می‌شود، سرتاپای #روح و #جسم‌شان را ستایش الهی فرا می‌گیرد. اما ستایشی که بند بند ذرات وجودشان در این ستایش با زبان همراهی می‌کند، نه این‌که فقط زبان بگوید. تمام وجودشان یک‌پارچه #تواضع، ستایش و بندگی خدا می‌شود. نتیجه‌گیری: ما هم می‌خواهیم وحی را که خدا قانون اساسی بشریت قرار داده است روی کار بیاوریم اما به آن دسترسی نداریم در حالی‌که‌ این امت خاص یعنی #خاندان_رسالت به آن دسترسی دارند، لذا ما پیروان آن‌ها هستیم. پیرو کسانی که پیغمبر اسلام به وسیله‌ی آن‌ها می‌خواهد #دنیا را پر از #عدل و داد کند. ما نیز می‌خواهیم با این قانون اساسی و با این حکومتی که بعد از انقراض خاندان منحوس #پهلوی ایجاد می‌کنیم، طبق آیه «آتیناه ملکاً عظیماً»؛ ( #نساء : ۵۴) دنباله‌روِ پادشاهیِ عظیمی باشیم که خداوند می‌فرماید: «آن را به ابراهیم دادیم» و #ائمه سرداران آن هستند. و می‌خواهیم این پادشاهی حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) را در دنیا برقرار نماییم و برنامه‌ی جمهوری اسلامی همان نقشه‌ی هدایت‌گری امت حمّادون و همان قوانین الهی از قبیل #عقاید، #اخلاق و #اعمال می‌باشد. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

📆 روز جمهوری اسلامی ایران؛ (۱۲ #فروردین ) 🔺 منشأ جمهوری اسلامی 🔹 «محمدٌ رَسُولُ ‌الله وَ اُمَّتُهُ الحَمَّادُون» در ابتدای #انقلاب سخنانی در #روزنامه‌ها و در سخنرانی‌ #روشنفکران بیان شد مبنی بر این‌که: حالا که #شاه رفت و قرار است #قانون_اساسی درست کنیم، چه نوع #جمهوری و حکومتی قرار است تشکیل شود؟ آن‌ها و حتی بعضی از افرادی که جزء سران #دولت منتخب اول بودند هم معنای #جمهوری_اسلامی را نمی‌فهمیدند. در چنین شرایطی چون سخنان مختلفی از طرف اساتید #دانشگاه و روشنفکرها در این زمینه گفته شد، مرحوم آیت‌ الله #فاضل_لنکرانی و مرحوم #اشراقی - داماد مرحوم امام (رحمه الله) - بنا گذاشتند که پاسخی برای این روشنفکران تهیه کنند، لذا رساله‌ای به نام #پاسداران_وحی نوشتند. حاصل حرف این دو فاضل ارجمند این است که: #پیامبر اسلام دو #امت دارد: ۱) امت عام: یعنی همان مردمان جاهل، بت‌پرست، #غافل، آدم‌کش و غارت‌گرِ زمان #جاهلیت که پیامبر مبعوث شد تا آن‌ها را به وسیله‌ی لا إله‌ إلا الله #هدایت کند. ۲) امت خاص: که حضرت #ابراهیم خلیل (علیه‌السلام) مؤسس آن بود در آن جایی‌که فرمود: «رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا»؛ ( #بقره :۱۲۸)؛ پروردگارا، من و فرزندم را دو مسلمانی که می‌پسندی قرار ده و از ذریه‌ی ما هم امت مسلمانی تشکیل بده. این امت در زمان پیغمبر منحصر شد به مولا #علی (علیه‌السلام)، حضرت #زهرا (علیهاالسلام) و دو فرزندشان (علیهماالسلام) که نحوه‌ی اسلام ایشان، نحوه‌ی اسلام حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) و فرزندش جناب #اسماعیل (علیه‌السلام) بود که حلقش زیر چاقو رفت و پدر هم حاضر شد تا سر او را ببرد. این معنای مسلمانی و #بندگی است. این‌گونه مسلمانی خلاصه شده است در «حَمّادون». یعنی کسانی‌که همه‌ی موجودات را در #محضر الهی می‌بینند. یعنی همان فرمایش #مرحوم_امام : «دنیا محضر خداست در محضر خدا گناه نکنید». لذا وجودشان #حمد خدا می‌شود، سرتاپای #روح و #جسم‌شان را ستایش الهی فرا می‌گیرد. اما ستایشی که بند بند ذرات وجودشان در این ستایش با زبان همراهی می‌کند، نه این‌که فقط زبان بگوید. تمام وجودشان یک‌پارچه #تواضع، ستایش و بندگی خدا می‌شود. نتیجه‌گیری: ما هم می‌خواهیم وحی را که خدا قانون اساسی بشریت قرار داده است روی کار بیاوریم اما به آن دسترسی نداریم در حالی‌که‌ این امت خاص یعنی #خاندان_رسالت به آن دسترسی دارند، لذا ما پیروان آن‌ها هستیم. پیرو کسانی که پیغمبر اسلام به وسیله‌ی آن‌ها می‌خواهد #دنیا را پر از #عدل و داد کند. ما نیز می‌خواهیم با این قانون اساسی و با این حکومتی که بعد از انقراض خاندان منحوس #پهلوی ایجاد می‌کنیم، طبق آیه «آتیناه ملکاً عظیماً»؛ ( #نساء : ۵۴) دنباله‌روِ پادشاهیِ عظیمی باشیم که خداوند می‌فرماید: «آن را به ابراهیم دادیم» و #ائمه سرداران آن هستند. و می‌خواهیم این پادشاهی حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) را در دنیا برقرار نماییم و برنامه‌ی جمهوری اسلامی همان نقشه‌ی هدایت‌گری امت #حمّادون و همان قوانین الهی از قبیل #عقاید، #اخلاق و #اعمال می‌باشد. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 مراقبه در ماه‌های حرام 🔹 وقتی افرادی به نام #عارفان راستین در بین ما پیدا می‌شوند -و آن‌ها #توجه شان به #درون بیش از #برون است- می‌گویند: ای برادران! ای نسل #جوان! ای انسان‌های #مسلمان! بیایید #مراقبه داشته باشید. شش‌دانگ حواس و خاطرتان را تنها متوجه ظاهرها نکنید. بواطن مهم هستند، أهمّ هستند، حاکم هستند. مرحوم عارف بسیار دل‌سوز بشر، مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی در مراقبات ماه #ذی_القعدة الحرام می‌فرماید: «فاجتهدی یا نفس!»؛ به خودش خطاب می‌کند. یعنی تمام #جدیّت خودت را به کار بگیر؛ «فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ درونت و برونت برای نیرویی که حاکم بر جهان است فرقی نمی‌کند. همه‌اش بیرون است برای او. درون ندارد. او مسلَّط است. بنابراین محافظت خودت را بکن. «زیادة علی ما یجب فی سائر الشهور من مخالفة الله جلّ جلاله»؛ چون ماه ذی‌القعده اول ماه‌های حرام است، احترام این ماه‌ها زیاد است به طوری‌که حتی با #کفار هم اجازه‌ی رزم و #جنگ نداده‌اند. بنابراین چطور می‌شود که #بنده خدا در این ماه‌ها مواظبتش بیشتر نشود که نکند خلاف #رضای خدا در این ماه‌ها رفتار بکند!. خب در چی مراعات کند؟ مخالفت خدا، حتی در یکی از احکامش. حتی یکی از #احکام که مخالفت بشود، در این ماه‌های شریف قبحش و زشتی‌اش بیشتر از وقت‌های دیگر است. «فاجتهدی یا نفس فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ در ماه‌هایی که خداوند اجازه‌ی #جنگ با کفار هم نداده، بنابراین ملتفت باش، محافظت کن که #قلب تو با خدا رفتار ناجور و ناشایستی نداشته باشد. با #بدن خودت با خداوند مخالفت نکنی. بلکه در #قضا_و_قدر الاهی هم در خاطرت نارضایتی وارد نشود. یکی از راه‌های مخالفت با پروردگار همین ناراحت بودن در #دل است ولو در #زبان سخنی نگویی!. چه‌وقت در دل مخالفت می‌کند؟ وقتی‌که یک ناروایی در بدنش، در مالش، در مسائل مربوط به او پیدا می‌شود، که اسمش را می‌گذاریم بی‌صبری، بی‌رضایتی در پیش‌آمدها. زبانت هم بر فرض چیزی نگوید، دلت حرف می‌زند. نارضایتی احساس می‌کند. در دلت، پیش خودت هم نارضایتی نباشد. اگر انسانی موفق شد به چنین مواظبت و #مراقبت و خودداری از دل، خداوند هم ربّ شکوری است. پاسخ بسیار بهتری می‌دهد به #انسان. برای این رضایت‌ها، رضایت می‌دهد از انسان. مثلاً درباره‌ی حضرت #صادق علیه‌السلام نوشته‌اند که فرزند عزیز و بزرگواری داشت به نام #اسماعیل که مردم #فکر می‌کردند او بعد از حضرت، #امام خواهد بود. جناب اسماعیل #مریض شد؛ حضرت در مرض او گرفته و ناراحت بود. به‌طوری‌که مردم فکر می‌کردند اگر چیزی بشود، نکند که بر مزاج شریف حضرت و بر حالات روانی‌اش تأثیر بگذارد. اتفاقاً از دنیا رحلت کرد. همان‌روز فرمود سفره‌ای بسیار پر #نعمت، طعام‌های گوناگون فراهم کردند و مثل وقتی‌که جشن و مهمانی هست؛ فرمودند: از حاضران پذیرایی کنید!. این‌ها خیلی تعجب کردند. عرض کردند که ما فکر نمی‌کردیم شما در این #مصیبت ناراحتی پیدا نکنید. فرمودند: وقتی جدّ من که أصدق الصادقین است، گفته که من می‌میرم و شما هم می‌میرید، پس این #مرگ یک چیزی است که حتمی است و خدا خواسته، وقتی آمد، ما چرا باید در برابرش چهره بگیریم، رو ترش کنیم، ناراحتی ابراز کنیم؟! این است رضایت به قضای الاهی. می‌فرماید: اگر کسی یک‌چنین حالی داشت با خدای خودش، خداوند ربّ شکوری است و پاسخی بهتر می‌دهد. و اگر کسی بداند که رضایت خدا که به خاطر این‌جور عمل متوجه او خواهد شد چه مقامی است، (یعنی خداوند از یک بنده راضی باشد!) چون ببیند که هر پیش‌آمدی که می‌کند فغان و فریاد و ناراحتی ندارد، ممکن هم هست اشک بریزد، ممکن هم هست مصیبتی به او سخت باشد، اما نه این‌که خلاف #رضای خدا، چیزی در دل او خطور بکند. می‌فرماید: اگر کسی چنین حالی خدا به او داد و مورد رضایت خداوند قرار گرفت، اگر بداند که این چه مقامی است که خدا به او داده، راضی است که او را مثل گوسفندی که بدنش را قصاب پاره پاره می‌کند، همان #بلا به سرش بیاید که آن رضای خدا به او برسد!. این‌قدر مهم است!. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ۸۵٫۹٫۱۲ @seyedololama

🔺 مراقبه در ماه‌های حرام (۲) ✍ «فاجتهدی یا نفس فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ در ماه‌هایی که خداوند اجازه #جنگ با #کفار هم نداده، بنابراین ملتفت باش، محافظت کن که #قلبت با خدا رفتار ناجور و ناشایستی نداشته باشد. با #بدنت با خداوند مخالفت نکنی. بلکه در #قضا_و_قدر الاهی هم در خاطرت نارضایتی وارد نشود. یکی از راه‌های مخالفت با پروردگار همین ناراحت بودن در #دل است ولو در #زبان سخنی نگویی!. چه وقت در دل مخالفت می‌کند؟ وقتی‌که یک ناروایی در بدنش، در مالش، در مسائل مربوط به او پیدا می‌شود، که اسمش را می‌گذاریم #بی‌صبری، بی‌رضایتی در پیش‌آمدها. زبانت هم بر فرض چیزی نگوید، دلت حرف می‌زند. نارضایتی احساس می‌کند. در دلت، پیش خودت هم نارضایتی نباشد. اگر انسانی موفق شد به چنین مواظبت و #مراقبت و خودداری از دل، خداوند هم ربّ شکوری است. پاسخ بسیار بهتری می‌دهد به #انسان. برای این رضایت‌ها، رضایت می‌دهد از انسان. مثلاً درباره‌ی حضرت #صادق علیه‌السلام نوشته‌اند که فرزند عزیز و بزرگواری داشت به نام #اسماعیل که مردم #فکر می‌کردند او بعد از حضرت، #امام خواهد بود. جناب اسماعیل #مریض شد؛ حضرت در مرض او گرفته و ناراحت بود. به‌طوری‌که مردم فکر می‌کردند اگر چیزی بشود، نکند که بر مزاج شریف حضرت و بر حالات روانی‌اش تأثیر بگذارد. اتفاقاً از دنیا رحلت کرد. همان‌روز فرمود سفره‌ای بسیار پر #نعمت، طعام‌های گوناگون فراهم کردند و مثل وقتی‌که جشن و مهمانی هست؛ فرمودند: از حاضران پذیرایی کنید!. این‌ها خیلی تعجب کردند. عرض کردند که ما فکر نمی‌کردیم شما در این #مصیبت ناراحتی پیدا نکنید. فرمودند: وقتی جدّ من که أصدق الصادقین است، گفته که من می‌میرم و شما هم می‌میرید، پس این #مرگ یک چیزی است که حتمی است و خدا خواسته، وقتی آمد، ما چرا باید در برابرش چهره بگیریم، رو ترش کنیم، ناراحتی ابراز کنیم؟! این است رضایت به قضای الاهی. ۸۵.۹.۱۲ ادامه دارد... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 مراقبه در ماه‌های حرام (۲) ✍ «فاجتهدی یا نفس فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ در ماه‌هایی که خداوند اجازه #جنگ با #کفار هم نداده، بنابراین ملتفت باش، محافظت کن که #قلبت با خدا رفتار ناجور و ناشایستی نداشته باشد. با #بدنت با خداوند مخالفت نکنی. بلکه در #قضا_و_قدر الاهی هم در خاطرت نارضایتی وارد نشود. یکی از راه‌های مخالفت با پروردگار همین ناراحت بودن در #دل است ولو در #زبان سخنی نگویی!. چه وقت در دل مخالفت می‌کند؟ وقتی‌که یک ناروایی در بدنش، در مالش، در مسائل مربوط به او پیدا می‌شود، که اسمش را می‌گذاریم بی‌صبری، بی‌رضایتی در پیش‌آمدها. زبانت هم بر فرض چیزی نگوید، دلت حرف می‌زند. نارضایتی احساس می‌کند. در دلت، پیش خودت هم نارضایتی نباشد. اگر انسانی موفق شد به چنین مواظبت و #مراقبت و خودداری از دل، خداوند هم ربّ شکوری است. پاسخ بسیار بهتری می‌دهد به #انسان. برای این رضایت‌ها، رضایت می‌دهد از انسان. مثلاً درباره‌ی حضرت #صادق علیه‌السلام نوشته‌اند که فرزند عزیز و بزرگواری داشت به نام #اسماعیل که مردم #فکر می‌کردند او بعد از حضرت، #امام خواهد بود. جناب اسماعیل #مریض شد؛ حضرت در مرض او گرفته و ناراحت بود. به‌طوری‌که مردم فکر می‌کردند اگر چیزی بشود، نکند که بر مزاج شریف حضرت و بر حالات روانی‌اش تأثیر بگذارد. اتفاقاً از دنیا رحلت کرد. همان‌روز فرمود سفره‌ای بسیار پر #نعمت، طعام‌های گوناگون فراهم کردند و مثل وقتی‌که جشن و مهمانی هست؛ فرمودند: از حاضران پذیرایی کنید!. این‌ها خیلی تعجب کردند. عرض کردند که ما فکر نمی‌کردیم شما در این #مصیبت ناراحتی پیدا نکنید. فرمودند: وقتی جدّ من که أصدق الصادقین است، گفته که من می‌میرم و شما هم می‌میرید، پس این #مرگ یک چیزی است که حتمی است و خدا خواسته، وقتی آمد، ما چرا باید در برابرش چهره بگیریم، رو ترش کنیم، ناراحتی ابراز کنیم؟! این است رضایت به قضای الاهی. ۸۵٫۵٫۱۲ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama