بالاخره یه روزی همه ماها تو اون پروسه کاریمون شکست می‌خوریم

مهم اینه که با توجه به ابزارهایی که داریم از نظر هوش عاطفی، عزت نفس، اعتماد به نفس، ضریب خودشناسی پیدا کردن مفهوم زندگی ...👌

چقدر می‌تونیم دوباره بعد از شکست به جریان اصلی زندگیمون برگردیم..

وبلند بشیم و استوار بمونیم بعد از اون شکست تلخ👌

سوالات و نگرانی های همسن و سال های من و هم دهه ای هام اینه که سنشون زیاد شده و هیچی جز درس خوندن بلد نیستن👀

باید بگم که همین درس خوندنتم نوعی حرفه محسوب میشه خب وقتی حرفه ای داری که این کار را انجام میدی الان یکی از پسندیده ترین کارهای دنیا رو داری انجام میدی که خیلی از افراد در انجامش ناتوان هستند...👌

نه تنها نباید خودت رو مورد قرار بدی بلکه باید به خودت افتخار بکنی بابت این مهارت و استعداد یا حتی نبوغی که داری توی درس خوندن 👌

این احساس بی کفایتی و بی‌عرضگی رو هم من کاملا درک می‌کنم ماها تو بسیاری از مراحل زندگیمون به اندازه تلاشی که می‌کنیم به هدف نمی‌رسیم....

ولی آیا باید چیکار بکنیم اینکه من دست بکشم از تنها مهارتی که دارم به خاطر اینکه به هدفم نمی‌رسم؟🤔

خیر😇 راهش اینه که من مطمئن باشم بدون تردید، با توجه به تمام شرایط سختی که توی زندگی هست تمام آپستکل ها و سطح هایی که توی زندگی هست میتونم به هدفی که برای خودم تعیین کردم برسم👌

همین که بخودت واگویه کنی و به خودت اون اطمینانه رو حاصل کنی که من میخام و میتونم به هدفهام برسم (مثبت اندیش) شک نکن که به هدفهات میرسی 👏

بعد مبحث دیگر اینکه همیشه ترس از شکست داشته باشی مثلا بگی ترس شکست خفم میکنه ... مثل این میمونه که من از ترس مرگ خودکشی کنم چون از پیامدهای مرگ می‌ترسم خودم برم دست خودم کار بدم خودکشی کنم