مگر آنها که دل بردند از ما در سفر هستند؟
که در این روزها دلتنگ‌ها، دلتنگ‌تر هستند
میان مشک و خورجین‌هایشان آونگِ خورشید است
علَم افراشتند از صبح و پیغامِ سحر هستند
گذر کردند از جغرافیای مردنِ با مرگ
هزاران سال در راهند و در حال گذر هستند
نمی‌دانم کجای راه شد بامِ پرافشانی
کبوترها خبر دارند، آنها نامه‌بر هستند
کسی با خود نیاورده‌ست خود را، هرچه می‌بینی
«حسین» است و هرآنچه می‌شماری، یک‌‌نفر هستند
دلیلی کوه‌تر از نامه‌های سست‌عهدان شد
چراغِ گردسوزانی که در حجّی دگر هستند
خیالِ خیلِ نخلستانی از شمشادقدّان را
-چه در پیکر، چه بر نیزه- تماشا کن چه سر هستند!
زمین کربلا، بن‌بستِ ناچاری مردان نیست
همیشه اهل دل از تربتِ خود باخبر هستند
سیدباقر سیدی‌زاده
۳۰ بهمن ۱۴۰۱
[@SEYYEDIZADEH]
