⭕️در محضر قرآن کریم سوره آل عمران آیه ۱۱۹ «هَا أَنْتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا یُحِبُّونَکُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْکِتَابِ کُلِّهِ وَإِذَا لَقُوکُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَیْکُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَیْظِ قُلْ مُوتُوا بِغَیْظِکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ»
ترجمه آیه: «هان، شما کسانى هستید که آنان را دوست دارید، و [حال آنکه]آنان شما را دوست ندارند، و شما به همه کتاب‌ها [ى خدا]ایمان دارید؛ و، چون با شما برخورد کنند مى‌گویند: «ایمان آوردیم.» و، چون [با هم]خلوت کنند، از شدت خشم بر شما، سر انگشتان خود را مى‌گزند. بگو: «به خشم خود بمیرید» که خداوند به راز درون سینه‌ها داناست.»
ـ دوستى باید دو جانبه باشد وگرنه مایه ذلّت و خودباختگى و احساس حقارت است.
ـ باید روحیات دشمن و خود را به دقت شناسایی کرد.
ـ محبت مؤمنان، دشمنان کینه‌توز را با مؤمنان مهربان نمى‌کند.
ـ دشمن نسبت به شما خشم و غضب ندارد، بلکه غیظ دارد. غیظ در مواردى به کار مى‌رود که ظرف انسان از غضب پر شده باشد.
ـ دشمنان کینه‌توز را تحقیر کنید.
ـ برخورد اسلام با منافقانِ موذى، شدیدتر از کافران است.
ـ گاهى اعلان نفرت و نفرین لازم است. کافران کینه‌توز و منافقان حیله‌گر شایسته‌ى نابودى هستند.
ـ به بهانه جذب کفّار، به آن‌ها محبّت نکنید، زیرا گاهى انگیزه واقعى محبّت، طمع یا ترس و یا خودباختگى است.
@shabakekhabari_salehinmalard
