نمیتونم. واقعا نمیتونم ..

فهمیدم و فهمیدم. شاید نیاز بود بهم یاد اوری بشه که توشانس بزرگی داشتی که اون شد تمام وجودت ،نه اون.

شبیه اون دختر بچه پنج ساله که بهترین عروسکشو ازش گرفتن. یه تیکه از روحی که خودش به عروسک داده بود رو بهش نمیدن. برای اون دختر بچه عروسک یعنی زنده بودن و با اون بازی کردن یعنی زندگی:))))))))))

همیشه یه بار اتفاق می افته. غیر منتظره و ناخواسته. همون یه بار برای تمام عمرت کافیه.. چشم انتظار،چشم انتظار،چشت به گوشی.

دستای سرد. آه عمیق. اشک. لرزش بدن. و لبخند..

اصن نمیدونم چه مرگم هس.

دوست دارم بنویسم از دردی که متحمل شدم اما فقط اشک میتونه حالمو بازگو کنه. از قلبی که از جا کنده شده بود و چنگ مینداختم بهش که سرجاش بمونه، بگم بهت ؟ بگم فکرشم نمیکردم همینقدر بی دفاع مظلوم دوستت داشته باشم؟ نمیدونستم که با نبود تو فقط یه منه تو خالیه.. و روحم همه تویی:)💔

قلبم تورو میخواد بهم گوش نمیده.

مردم حقیقت را میدانند اما با پوشاندن آن با دروغ، با عقل و علم خود مخالفت میکنند.

پری هم با بغض تو صداش جواب داد: -با ارزش ترین هدیه ام رو شکوندم. شیشه عمرمھ:) نبودنش، نبودنمه! من روحمو سپردم به اون هدیه اما شکستمش. +چی بود اون تحفه تو؟ یه آینه گرد مثل پرتقال(: رنگش هم رنگ غروب خورشیدِ مرداد! تو آینه منو نشون میداد،فقط منو.. ولی یه شبی که نبودی تو آسمونِ بی ستارت و با ابر ها یه دورهمی کوچیک داشتی.. آینه منو نشون نداد، هوا تاریک بود ،خیلی تاریک! ولی فکر میکردم مشکل از آینست.. ناراحت و عصبانی هدیه بختمو مثل تیکه های الماس پخش زمین کردم.

و حالا من طلسم خود کرده خودم شدم! عشق و روحمو آینه با خودش برده .. باید دنبال تیکه های الماسم بگردم ، وگرنه عمرم به اندازه یه گلِ پژمردست. راه زندگیمه آخه.. (:

زمانی که زبان بی حرکت میماند. این چشم هاهستند، که حرف شمارا فاش میکنند.