من واقعا حسودم نسبت به یه یسری افراد و حس میکنم حق مالکیت دارم. با اینکه این اصلا درست نیست. ولی من واقعا حسودی میکنم. *تازه دارم درکش میکنم.

روز و شب دنبالِ بوی عطری که میداد. گشتن پلی لیستت برای پیدا کردن اهنگ مورد علاقش. گم کردن خودت لا به لای مسیجایی که ذوق بچگونت رو زنده کرده. خریدن اون لباسی که رنگشو دوست داشت. خوندن کتاب مورد علاقش. +ما بهش میگیم خود کشی تدریجی شمارو نمیدونم.

او متوجه نشد اما روح مرا دزدیده بود. من، منِ قبل او نیستم و نخواهم شد. کاش که میفهمید و...

وقتی اینجارو میبینم جون میگیرم. حسِ اون کلبه چوبیه کوچولو عه رو میده که یواشکی با هزار تا زحمت درستش کردی و کلی خوراکی توش قایم کردی: >

خواب آخرین سلاح بود .

کاش که غمت وصله ی قلبم باشد:))

از یه جا به بعد خودت ر خلاص کن.. متعلق به جایی ،کسی ،چیزی نباش. اینجا که جای دل بستنُ چشم بستن نیست ، حتی به خودت.

دبر یار باشی و غم داشته باشی!

اگه دنیامون یه جهنمه من ازت معذرت میخوام؛

وقتی هنوز نمیدونی کتاب مورد علاقتو*

چرا نگفتی غم داری؟من که بغل دارم

اگر درست متوجه شده باشم: ترکیبی از سورئالیسم و پاپ آرت. ترکیب جالبیه..