سلام به تو دوست همیشگی. تاسف ها میخورم که از تو غافل ماندم. خودت که میدانی. چقدر بودنت خوب است! چقدر زیاد.. انگار ننه سرما امسال دلش از من حسابی پر بود. نیمده برایم این مثل را تداعی کرد: سالی که نکوست از بهارش پیداست. ننه سرما من که زاده ی سوز زمستانی ات هستم، چرا؟ هر کسی به مقصد که فکر میکنم به خود تکرار میکنم زندگیست از چه گلایه کنم؟ زندگی و سرنوشت؟ زندگانی این نباشد دور از انتظار است. پیشانی و بخت؟ بهانه ای نیستند برای توجیه خطاها! سختی اش را منکر نمیشم اما ما انسانیم. سازگار ترین موجود،در این کره خاکی. آن هم از جنس من! شکر بجا می اورم که گرفتاریست نه معصیت. گیر گرفتاری هم برای انسان است:) هر کسی عزیزم خداحافظت باشد. ''تاکید میکنم خدا حافظت باشد''

کاش میشد. کاش میشد. کاش میشد.

از آدم‌های ساده خوشم میاد از آدمهایی که ساده میخندن ساده مهربونی میکنن ساده حرف میزنن ساده محبت می‌کنند

- تمام ترسم از این است آرزو باشی ، به سجده و به قنوتِ کسی به وقت نماز !

فلسفه>>>>>>>>

-اسمت چیه؟ +سایه هستم،سایه هیچ!

مرا به خدا بازگردانید.

جلو تو خوبم، تو خودم جورِ دیگم.

_

یکی از آن‌ها گفت : فراموش کردن آسان است ، سپس گریه کرد .

بغلی‌ترین موجودی‌ام‌ که می‌شناسم. چطوری دووم میارم نمی‌دونم.

هر بار به تو فکر میکنم بی تو میریزن اشک ها ازین چشم ها.