یهو به سرم افتاد برای آدمی نه چندان غریبه یه شعر قشنگُ بفرستم. حس میکنم واقعا وسیله حال خوبش بودم.

اون وقتایی هم که کلی جواب داری ولی فقط سکوت میکنی هم بحثش جداست.

تو آسان دل بریدی از من و من سخت دل کندم مقصر هرکه بوده.. من، شما، یا بخت... دل کندم برو، دیگر نگاهم مانع راهت نخواهد شد برو هرجا که میخواهی، خیالت تخت دل کندم!

می‌گفت: اون نَرو ترین آدمی بود که می‌شناختم ولی رفت...

به دشنه کاری قلبم برس،ادامه بده! خدای هردوی ما، انتها،یکیست:)

اگر بگن بهترین تصمیمت تو یه سال گذشته چی بوده میگم: خط🤝

لا مکان لا بالوجود.

معلومه که دلت تنگ می‌شه! من مهربون‌ ترین و دلسوز ترین آدمی بودم که می‌تونستی تو زندگیت داشته باشی و از دستش دادی. بزن تو سر خودت، دلتنگی که چیزی نیست. بگید بهش اینو، خب؟ این صحبتت بشدت حق و کاربردی بود؛پس ازش استفاده میکنم🌝

میگفت شبِ جمعه همه شهدا میرن کربلا،میشینن روبه روی امام حسین ع'؛ بعد درخواستی که ازشون داشتیو به گوش ایشون میرسونن. چی میتونه قشنگ تر از این باشه که اسمتو ببرن جلوی امام!؟**

فکر کن دینُ دنیاتو برای یکی دیگه حروم کنی، اونوقت اونور داد بزنه من با این دوست نبودم :))))

شکست عشقی بده؛ولی شده جمعه شب، وسط خندهات تو کافه، یادت بیوفته هنوز میری مدرسه و فردا مدرسه داری؟

اوج اعتماد بنفس وقتیه که با دوربین معمولی گوشی سلفی بگیری.