روح!
تو نمیومدی! من وا نمیکردم دری که.. اینهمه قفل بود.
الان خودم واسه
زخم خودم بتادینم.
روح!
من خیلی آدمِ'' چیکار کنم حالت بهتر بشه'' ای هستم.
من خیلی آدمِ" میدانستم زهر است و چشیدم " هستم.
روح!
مناسب جهت: در قندون، تهدید کودکان اعم از خوردن دارو و خواب و پروندن اکس، نکس و خواستگار های سمج. با
آدما قدر چیزایی رو که دارن نمیدونن؟
اون دو هفته صبحا به امید اینکه صورتم درست شده باشه بلند میشدم و باز غصه..
پ.ن: بغض🫠