سلام جان دلم. میدانم که خوب نیستی،میدانم.. گاهی اوقات فکر میکنم چطور ممکن است آدمیزاد غمی صد ها برابر خودش را تحمل کند؟!شب بخوابد و صبح هم بیدار شود! عجیبا غریبا!! تو میگویی: جانکم خداوند دردی میدهد در حدُ اندازه ات و نه بیشتر. غیر این هم نیست هر کسی جانم، اما ادم ها چطور؟ خودشان با اختیار و اراده ای که صد رحمت به جبر- به زندگیشان آتش میزنند! وقتی این سینه ی تنگ سنگین می شود؛ تنها فکرم این است که قرار است فردایی باشد؟! این یک مشت گوشت توانش را دارد؟ اگر روزی برق چشمهایم برای همیشه خاموش شد. غم ؛قاتل این دل بود. خدا میداند فقط. . خدا حافظ و نگهدارت باشد برابر این ویروس غم.

تو نه میگویی و پیداست دلت میگوید اری که این سان دشمنی یعنی که خیلی دوستم داری:))

_

انقد بغلی شدم‌ که اگه داشتمت و یه لحظه منو می‌ذاشتی زمین می‌زدم زیر گریه!

میگفت؛ اصلا بعضیارو باید از دور دوسشون داشت..

بزرگ فکر کنید. شاید هر تار موی شما، شاهرگ یکی دیگه ست. پ.ن:ینی اون پسرایی که موهاشون بلنده ،موهاشون شاهرگ دوست پسرشونه؟🦔

غم بِرهان خود زِ دو چشمِ ترم یا علی؛

-شبهای بدون اونو چجوری گذروندی؟ +مگه شبا میگذره؟! نه!

دل فرو میریزد و تنها تماشا میکنم مثل سربازی سقوط اخرین دروازه را

بلایی کز حبیب آید هزارش مرحبا گفتیم. . .

ازش راجع به امام زمان عج'پرسیدن . گفت امام زمان؟امام زمان کجا بیاد؟اون بیاد که کار کاسبی ما میخوابه دیگه کی به ماها کاری داره؟ پ.ن: جوری که دوست دارم بعضی اخوندارو -لباس دزد- با همون عمامشون خفه کنم.

این دل دیوانه و یادت میان جزوه ها... عاقبت منجر به یک افت معدل میشود.