#یک_شنبه #امام_علی_علیه_السلام #روایت #حکمت احترام به شخصیت انسان ها

#یک_شنبه #امام_علی_علیه_السلام #روایت #حکمت احترام به شخصیّت انسانها             الف ـ عذر خواستن از پیادگان            حـضـرت امـیـرالمـؤ مـنین على علیه السّلام سواره به راهى مى رفت و جمعى از مردم كوفه براى پاس داشتن حرمت امام على علیه السّلام پیاده به دنبالش روان بودند. امام رو به آنان كرد و پرسید :آیا كارى دارید؟ پاسخ دادند: نه، دوست داریم بدنبال شما بیائیم . حضرت امیرالمؤمنین على علیه السّلام فرمود :بـرگـردیـد، زیرا همراهى پیاده با سواره مایه ذلّت و خوارى پیادگان و غرور و تباهى سواره خواهد شد. (۱) امام على علیه السّلام به بزرگ قبیله شبامیان فرمود : ارجَع ، فَإِنَّ مَشیَ مِثلِكَ مَعَ مِثلِی فِتنَةٌ لِلوَالِی ، وَمَذَلَّةٌ لِلمُؤ مِنِ. بـاز گـرد، كـه پـیـاده رفتن رییس قبیله‌اى چون تو پشت سر من، موجب انحراف زمامدار و زبونى مؤمن است. (۲)             ب ـ نكوهش از آداب جاهلى ذلّت‌بار            بـسـیـارى از پـادشـاهـان و قـدرتـمـنـدان در طـول تـاریـخ مـردم را وادار مـى كردند كه در بـرابـرشان به خاك بیافتند، كُرنش كنند، خم شوند، و انواع ذلّت‌پذیرى‌ها را برخود هموار كنند. وقـتى حضرت امیر المؤ منین على علیه السّلام براى رفتن به صفّین به شهر "انبار" رسید دیـد كه مردم شهر تا امام على علیه السّلام را دیدند از اسبها پیاده شده، و در پیش روى آن حضرت شروع به دویدن كردند. حضرت امیرالمؤ منین على علیه السّلام علّت را پرسید. گفتند :یك رسم محلّى است كه پادشاهان خود را اینگونه احترام مى‌كردیم . امام على علیه السّلام ناراحت شد و فرمود: وَ اللّهِ مَا یَنتَفِعُ بِهذَا اُمَرَاؤُكُم !وَ إِنَّكُم لَتَشُقُّونَ عَلَى اءَنفُسِكُم فِى دُنیَاكُم، وَتَشقَونَ بِهِ فِى آخِرَتِكُم .وَ مَا اَخسَرَ المَشَقَّةَ وَرَاءَهَا العِقَابُ، وَ اَربَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الاَْمَانُ مِنَ النَّارِ! بـه خـدا سـوگـنـد! كه امیران شما از این كار سودى نبردند، و شما در دنیا با این كار خود را بـه زحـمـت مـى‌افكنید، و در آخرت دچار رنج و زحمت مى‌گردید، و چه زیانبار است رنجى كه عذاب در پى آن باشد، و چه سودمند است آسایشى كه با آن امان از آتش جهنّم باشد. (۳) (۱- حكمت ۳۲۲ نهج البلاغه مجم المفهرس مؤ لّف ۲- حكمت ۳۷ نهج البلاغه معجم المفهرس مؤلّف ۳- تاریخ یعقوبى ج ۲ ص ۲۹ ـ و ـ الغارات ثقفى ص ۳۲)

#یک_شنبه #حضرت_فاطمه_سلام_الله_علیها #روایت #حدیث اهمیت نماز،۱۵ ضرر و زیان در سبک شماردن نماز

#یک_شنبه #حضرت_فاطمه_سلام_الله_علیها #حدیث #روایت اهمیّت نماز، ۱۵ ضرر و زیان در سبک شماردن نماز مرحوم سیّد بن طاووس در کتاب فلاح السّائل آورده است : روزى حضرت صدّیقه کبرى ، فاطمه زهراء سلام اللّه علیها به محضر مبارک پدر بزرگوار خود، رسول گرامى اسلام صلی اللّه علیه و آله وارد شد؛ و اظهار داشت : اى پدر جان ! جزاى آن دسته از مردان و یا زنانى که نماز را سبک مى شمارند، چیست ؟ پیامبر خدا صلوات اللّه علیه فرمود: دخترم ، فاطمه جان ! هرکس نماز را سبک شمارد و به شرائط و دستورات آن بى اعتنائى نماید، خداوند او را به پانزده نوع عقاب ، مجازات مى گرداند: شش نوع آن در دنیا، سه نوع آن موقع مرگ و جان دادن ، سه نوع در قبر و سه نوع دیگر در قیامت آن هنگامى که از قبر بر انگیخته شود خواهد بود. امّا آن شش نوع عقابى که در دنیا خواهد دید: .1 برداشتن برکت و توفیق از عمرش ، که نتواند از آن بهره کافى و سودمندى برگیرد. 2 .برداشتن برکت از درآمدهایش . .3 پاک شدن سیماى نیکوکاران از چهره اش . .4 سرگردان و دلسرد شدن در کارها و عباداتش . 5 .دعاها و خواسته هایش مستجاب نخواهد شد. .6 آن که در دعاى مؤ منین سهیم نخواهد بود و دعاى خیر ایشان شاملش نمى شود. و امّا آن عقاب هائى را که هنگام مرگ خواهد دید: -1 ذلیلانه خواهد مُرد. -2 گرسنه و تشنه جان مى دهد. 3 -هیچ چیزى تشنگى و گرسنگى او را بر طرف نسازد. و امّا آن عذاب هائى که در قبر دچارش مى شود: -1 خداوند متعال ملکى را ماءمور مى نماید تا مرتّب او را مورد شکنجه قرار دهد. 2 -قبرش تنگ و تاریک و وحشتناک مى باشد. و امّا آنچه در قیامت مبتلایش مى گردد: 1 -خداوند ملکى را ماءمور مى نماید تا او را بر صورت ، روى زمین بکشاند و اهل محشر او را تماشا نمایند. 2 -محاسبه و بررسى اعمالش سخت و دقیق خواهد بود. -3 و در نهایت این که مورد رحمت و محبّت خداوند قرار نمى گیرد و عذابى دردناک دچارش خواهد شد. (۲۷-مستدرک الوسائل : ج ۳، ص ۲۳، ح۱)

#قرآن هر روز با یک صفحه از قرآن سوره مبارکه بقره آیات ۵۸ تا ۶۱

#دوشنبه #امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام #روایت #احادیث #اخلاق_کریمانه کم حرفی در سخنان امام حسن مجتبی(علیه السلام)

#دوشنبه #امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام #حدیث #روایت #اخلاق_کریمانه کم‌حرفی كان أَكْثَرَ دَهْرِهِ صَمَّاتاً ترجمه و شرح «در بیشتر عمرش اهل سکوت بود». یکی از مراحل مقدماتی سلوک الی‌الله، که زمینۀ دوری از گناه و غفلت را فراهم می‌کند و مانع از فراموشی پروردگار میشود، سکوت و خاموشی است. به‌‌عبارت دیگر، خاموشی برای سالک الی‌الله به معنای بیکاری یا بی‌دانشی نیست، بلکه نشانۀ اشتغال به یاد خداست.۱ ازاین‌رو، پُرگویی نشانۀ کم‌خردی، و خاموشی نشانۀ هوشمندی و میوۀ خردمندی است.۲ انسان هوشمند و خردمند، با سکوت خویش، خود را از ارتکاب خطا و اشتباه مصون می‌دارد، مانع از اشتغالات خویش به امور نامهم میشود، تفکر را پیشۀ خود می‌سازد، و با این شیوه و روش بر هیبت و عظمت خویش در نظر دیگران میافزاید و محبت خود را در دل آنان میکارد. منافع بسیارِ خاموشی به اندازهای است که امام رضا علیه السلام در توصیف آن با بیانی بسیار دلنشین میفرماید: إنّ الصَّمتَ بابٌ مِن أبوابِ الحِكمةِ، إنَّ الصَّمتَ يُكسِبُ الَمحَبَّةَ إنّه دَليلٌ على كُلِّ خَيرٍ؛۳«خاموشى يكى از درهاى حكمت است‌. خاموشى محبت مى‌آورد و راهنماى آدمى به‌سوی هر خير و خوبى است». همچنین یکی از زیباترین جملات حکیمانه را امام علی علیه السلام در بیان فضیلت سکوت فرموده است. امیرالمؤمنین علیه السلام سکوت را از صفات انسان پرهیزگار میداند و سپس میفرماید: إن صَمَتَ لَم یَغُمَّهُ صَمتُهُ؛۴«او کسی است که سکوت و خاموشی، او را غمگین نمی‌سازد». از دست رفتن فرصت، غالباً اندوه و حسرت آدمی را در پی خواهد داشت، مگر آنکه با از دست رفتن فرصت، دستاورد بهتری حاصل شود. در این صورت از دست رفتن فرصت نه تنها حسرت و اندوه به دنبال ندارد، بلکه مایة شادمانی و شکرگزاری از خدا میشود. دربارة سکوت که گاه به سبب از دست رفتن فرصت سخن گفتن به دست میآید مسئله اینگونه است؛ یعنی انسان با خاموشی، فرصت سخن گفتن را از دست می‌دهد، اما حقیقت این است که با سکوت می‌توان دستاورد مهم‌تری به دست آورد و از آن بهره ‌برد و به جای اندوهگین شدن شادمان شد. گرچه آن دستاورد ارزشمندتر برای همگان حاصل نمیشود و فقط کسی که از سکوت خود به ذکر خدا مشغول می‌شود به این دستاورد مهم نایل می‌شود. بر این اساس، اینکه امام علیه السلام غمگین نشدن به سبب سکوت را از صفات مؤمنان دانسته است بدان‌روست که اینان در سکوتشان به یاد خدایند و ذکر او را بر لب دارند. به‌راستی کدام سخن ارزندهتر از ذکر خداست و کدام اشتغال برتر از اشتغال به یاد اوست. پس چه جای ناراحتی و اندوه، اگر فرصت سخن گفتن نیابیم، یا اجازة حرف زدن و اظهار نظر به ما ندهند؟! (۱.. منتخب میزان الحکمة: ج۲ ص۶۰۰ ح۳۶۸۴. ۲.. همان: ح۳۶۸۳، به نقل از: غررالحکم: ح ۱۴۳. ۳.. همان: ح۳۶۹۰، به نقل از: محمد بن یعقوب کلینی، کافی: ج۲ ص۱۱۳ ح۱. ۴.. همان: ح ۳۶۹۲، به نقل از: نهج البلاغۀ، خطبۀ ۱۹۳. پدید آورنده:محمد تقی سبحانی نیا)

#دوشنبه #امام_حسین_علیه_السلام #داستان_آموزنده عید و لباس بهشتی

#دوشنبه #امام_حسین_علیه_السلام #داستان_آموزنده عید و لباس بهشتى ابو عبداللّه نیشابورى در كتاب امالى خود به نقل از حضرت علىّ ابن موسى الرّضا علیهماالسّلام آورده است : در یكى از عیدها كه امام حسن و حسین علیهماالسّلام لباس مرتّبى به تن نداشتند، به مادرشان ، حضرت زهراء علیها السّلام اظهار داشتند: مادرجان ! بچّه هاى مدینه براى عید لباس نو پوشیده و خود را زینت كرده اند؛ ولى ما چیزى نداریم و برهنه ایم ، چرا ما را لباس نو نمى پوشانى و زینت نمى كنى ؟ حضرت زهراء علیها السّلام فرمود: عزیزانم ! لباس هاى شما نزد خیّاط است ، هرگاه بیاورد شما را زینت مى كنم . لحظات به همین منوال گذشت ، تا آن كه شب عید فرا رسید و حسن و حسین باز هم نزد مادرشان آمده و همان سخنان قبل را تكرار نمودند؛ در همین لحظه حضرت فاطمه زهراء علیها السّلام به شدّت غمگین و اندوهناك شد و گریست ؛ و همان جواب قبلى را براى عزیزانش مطرح داشت . پس چون تاریكى شب فرا رسید، كوبنده اى درب خانه را كوبید، حضرت فاطمه زهراء فرمود: كیست ؟ جواب آمد: اى دختر رسول خدا! من خیّاط هستم ، لباس ها را آورده ام ، پس حضرت زهراء علیها السّلام درب را گشود؛ و آن گاه دستمال بسته اى را تحویل گرفت و داخل منزل آمد. هنگامى كه آن دستمال بسته را باز كرد، دو پیراهن ، دو شلوار، دو رداء، دو عمامه و دو جفت كفش سیاه منگوله دار در آن مشاهده نمود. خوشحال و شادمان گشت ؛ و به نزد حسن و حسین آمد؛ و عزیزانش را از خواب بیدار نمود و لباس هاى عید را به ایشان پوشاند. در همین لحظه رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله ، وارد منزل شد و چون حَسَنین را با آن وضعیّت مشاهده نمود، آن ها را در آغوش گرفت و بوسید؛ و سپس به دخت گرامیش فاطمه زهراء خطاب كرد و اظهار داشت : دخترم ! خیّاط را دیدى ؟ حضرت فاطمه علیها السّلام پاسخ داد: بلى ، او را دیدم . حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله فرمود: اى دخترم ! او خیّاط نبود بلكه خزینه دار بهشت بود. حضرت فاطمه علیها السّلام سؤ ال نمود: چه كسى شما را از این موضوع آگاه نمود ؟ حضرت رسول در پاسخ فرمود: او پیش از آن كه به آسمان عروج نماید، نزد من آمد و مرا از این جریان آگاه نمود.