حاج آقا مرتضی ۲۳ تیر ماه سال ۱۳۶۱ همزمان با شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان در شهر کرج بدنیا آمدن تحصیلات کلاسیک را تا مقطع دیپلم ادامه دادن با اصرار خانواده در آزمون دانشگاهها شرکت و در رشته مهندسی کشاورزی پذیرفته شدن ولی با جلب رضایت مادر و بقیه باتوجه به علاقه خودشون که خدمت در نیروی قدس سپاه بود وارد دانشکده نظامی شده به این نیرو پیوستن و بعد از کسب تبحر در زمینه های مختلف نظامی و آموزش سربازان زیادی برای سپاه اسلام به عنوان یکی از فرماندهان نخبه نیروی قدس در جبهه‌های مقاومت در مبارزه با تکفیریها و توسط جبهه النصره در تاریخ ۱۴ خردادماه ۱۳۹۵ مقارن با رحلت پیر و مقتدای خودشون حضرت امام خمینی ره در جنوب حلب در روستای خلصه در اطراف خانطومان معروف به فیض شهادت نائل آمدن

در کودکی و نوجوانی پسر بسیار آرامی بودن. برخلاف اغلب پسر بچه‌ها بازیها و شیطنتهاشون باعث آزار هیچکس چه خانواده و چه دوستان و هم سن و سالهاشون نبود. قانع بودن، مهربانی و ادبشون ورد زبان پدر و مادر و همه اطرافیان بود، خواهر و برادرها هم حاج مرتضی رو طور دیگری دوست داشتن. نوجوانیشون هم در پایگاه بسیج و مسجد محل و صرف فعالیتهای فرهنگی برای جذب و نگهداشتن بچه‌ها در صفهای نماز جماعت و پایگاه بسیج و بصورت کلی جبهه انقلاب و اقدامات مرتبط شد.

ایشون محبوبیت خاصی بین بقیه اعضای خانواده داشتن. 
از علاقه شخصیشون به شهدا و خدمت به خانواده شهدا که بگذریم با توجه به شغلشون یعنی عضویت در نیروی قدس سپاه تعداد زیادی از شهدای مدافع حرم از دوستان و همکاران نزدیک حاج آقا مرتضی بودن

بیشترین ارادتشون به مادر پهلو شکسته بود و آسیبی که منجر به شهادتشون شد هم مثل بانو از ناحیه پهلو و دستشون  بود

سعی در کنترل خشم داشتن برای آرام کردن جو حق رو به طرف میدادن بعد در موقعیت مناسب بسته به شرایط بصورت مستقیم یا غیر مستقیم با شرح میداد موضوع و بیان علت حرف یا عملشون طرف مقابل رو متوجه اشتباهش می‌کردن

حاج آقا مرتضی در سال ۸۶ در سن بیست وپنج سالگی ازدواج کردن. ملاکشون هم ایمان و تقوا بود که در ظاهر خانمها با حجاب خودش رو نشان میده دو فرزند داشتن; #نازنین_زهرا ی عزیزم که زمان شهادت پدرش شش ساله بود و فاطمه سلمای عزیزم که هفت ماه بعد از شهادت بابا بدنیا آمد.

گاهی پیش میومد در صحبتهای دونفره‌مون که آرزوی شهادت داشتن. و خدا میدونه هیچوقت نگفتم خدا نکنه یا تعابیری به این شکل جوابی که هربار براشون داشتم این بود که ان شاءالله در رکاب حضرت مهدی شهید بشی. آرزویی که از عمق وجودم براشون داشتم اصلا مردن برای حاج مرتضی خیلی حیف بود.
بارها در صحبت با دوستانشون این جمله رو تکرار میکردن که حواسمونو جمع کنیم اگر شهید نشیم می‌میریم

همانطور که عرض کردم حاجی جمعی سپاه قدس و از نیروهای عملیاتی و آموزش دیده بودن تا قبل از جنگ و نا آرامیها در سوریه به آموزش و تربیت نیروهای داوطلب از اقصی نقاط دنیا برای دفاع از مرزهای کشورمون و دنیای اسلام بودن از آغاز جنگ در عراق و سوریه هم به دفعات و حداقل دوبار در سال در جبهه‌های مقاومت حضور داشتن

روز معراج فقط چهره حاج مرتضی رو بما نشون دادن که برای وداع آخر روی ماهش رو بوسیدیم اما عکسی در اختیارمون قرار ندادن