در گذر از جاده ی زندگی آموختم که :
زندگی طولانی ترین داستان دنیاست
و نمیشود زودتر صفحه آخرش را خواند یا حتی حدس زد ، و برای دونستن آخر داستان باید تمام عمر و هستی مان را صرف خواندنش کنیم .
و دانستم که این خداوند ست که سراسر عشق ست و همیشه باید به باران رحمتش امیدوار بود .
و خداوند ست که با تمام بزرگیش عاشقانه انتظار ما را ميكشد پس باید همیشه به رحمتش اميدوار باشیم .
آموختم از هر کسی تنها به اندازه شعورش انتظار داشته باشم نه بیشتر ،
و حتما اینطوری کمتر اذیت میشویم .
و اینکه آموختم زندگی سخت ست ولی ما از آن سخت تریم ..
🌹👌
