پشتی های اهدایی به خانواده نیازمند توسط،یکی از خیرین بزرگوار

واریزجهت دریافت چهارپک لوازم مدرسه جهت چهار دانش آموزبی سرپرست

ماجرای عجیب شال سبز شهید معماریان 👌#بسیارشنیدنی

آقایی که پدرتان هست @shahid1338

شادی هم نیازه👏👏👏

🔸آوازه‌ی عشق پیرامون اهمیت انتشار نام و یاد امام عصر علیه‌السلام #امام_زمان #آغاز_ولایت_امام_زمان ـ ـ ـ ـ ــــــــــ✾ــــــــــ ـ ـ ـ ـ 🌿

🟢🟢🟢 🟢🟢 🟢 با سلام خدمت همه خوبان گروه مراسم دوشنبه های ام کلثومی ها دوشنبه ها ساعت ۱۵:۳۰ تا :١٧ حسینیه شهیدمجیدزارعی 🟢ا 🟢🟢ا 🟢🟢🟢ا

او را نفیسه خاتون نامیده اند؛ دختر حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب (ع). سال 145 در مکه متولد شده و در مدینه پرورش یافت. عروس امام صادق (ع) است؛ همسر اسحاق بن جعفر صادق (ع) ( منتهی الامال، شیخ عباس قمی، ج 2، ص 299؛ شجره نامه حضرت نفیسه خاتون سلام اللّه علیها از منظر علمای انساب و مورّخان: مرحوم شیخ عباس قمی رحمةاللّه علیه در کتاب «سفینةالبحار» (ج 2/ ص 604) می نویسد: «نفیسة هی السیدة الجمیلة التی وردت روایات فی مدحها، حکی الشیخ محمّد الصبان فی اسعاف الراغبین عن کتاب حسن المحاضر، انّ السیدة النفیسة بنت الحسن بن زید بن الحسن المجتبی علیه السلام؛ نفیسه، خانمی جلیل القدر است که روایت هایی در مدح او وارد شده است. محمّد الصبان در کتاب «اسعاف الراغبین» از کتاب «حسن المحاضر» نقل می کند که وی دختر حسن بن زید بن حسن علیه السلام می باشد برادرزاده اش، زینب که به گفته خودش چهل سال به عمه اش خدمت کرده، می گوید: «ندیدم که شب بخوابد و روزها روزه نباشد. به اوگفتم: عمه چرا با خود مدارا نمی کنی؟» فرمود: «چگونه با خود مدارا کنم و حال آنکه از پیش، عقباتی دارم که از آنه ا فقط فائزون عبور می کنند. ( منتهی الامال، شیخ عباس قمی ج 2، ص 229 همراه همسرش به زیارت قبر حضرت ابراهیم خلیل (ع) مشرف شد. هنگام بازگشت، در ماه رمضان به مصر رسیدند و در خانه ای منزل کرد در همسایگی آنان، دختر یهودی فلجی بود؛ وی به آب وضوی نفیسه خاتون تبرک جست و بی درنگ شفا یافت. این ماجرا، سبب اسلام آوردن یهودیان بسیاری شد. اهل مصر از ایشان خواستند در آنجا اقامت کند تا مردم به زیارتش روند. در این دیدارها، مصریان برکات زیادی از آن بانوی محترم دیدند. . ویژگی های سیده نفیسه خاتون حضرت نفیسه خاتون سلام اللّه علیها به زهد و عبادت و صیام روزها و قیام شب ها مشهور روزگار خود بود. او صاحب مال زیاد بود، لذا به درماندگان، مریضان و عموم مردم احسان می کرد. سی مرتبه به حج مشرف شد که بیشتر آن پیاده بود. در مسجدالحرام در حالی که پرده های خانه خدا) کعبه (را می گرفت، اشک می ریخت و ناله و فریاد می کرد، و این جملات را می گفت: الهی و سیدی و مولای متّعنی و فرّحنی برضاک عنّی. . . زینب دختر یحیی متوّج درباره عبادت او می گوید: «چهل سال در نزد عمّه ام نفیسه خاتون خدمت می کردم و هرگز ندیدم که وی شب ها بخوابد و روزها افطار کند. به او گفتم: اما ترفقین بنفسک؟ قالت: کیف أرفق بنفسی و قدّامی عقبات لا یقطعها الّا الفائزون؛ ((سفینه البحار، شیخ عباس قمی، علامه مجلسی، ج 2، ص 604- منتهی الآمال 299/ 2؛ نفیسه خاتون از زبان دیگران شرح حال نگاران و مورخان، این بانو را به القاب نیکو و پسندیده ای وصف کرده و از او به عنوان زنی عارف، عابد، عامل به دستورات الهی، پرهیزگار، زاهد و دانشور سخن گفته اند. زرکلی در کتاب الاعلام خود، او را با القابی چون: تقیه، صالحه و عالمة بالتفسیر والحدیث معرفی می کند. احمد ابوکف نیز وی را با لقب هایی از قبیل: نفیسة الدارین، نفیسة الطاهرة، نفیسة العبادة و نفیسة المصریین وصف می نماید. شیخ محمد ضبان، دانشور اهل مصر می گوید: در حالی که سیده نفیسه می توانست از امکانات رفاهی و منابع مالی فراوانی استفاده کند، از آن ها اعراض نموده و زندگی زاهدانه ای را برای خویش برگزید؛ به همین دلیل، مردم به وی علاقه مند گردیدند و در شدائد و مصائب به او مراجعه نموده و خواستار رفع مشکلاتشان بودند. ابونصر بخاری متذکر می شود: مقام این بانو آن قدر والاست که مردم مصر برای اثبات ادعای خویش، به وی سوگند یاد می کنند. یافعی یمنی، ضمن این که سیده نفیسه را بانویی صاحب مناقب ذکر می کند، می افزاید: در عصر خویش شایسته و بزرگوار بود، مرقدش زیارتگاه بوده و دعا در جوار مزارش مستجاب است. جمال الدین بن تغری بُردی، خاطرنشان می نماید: از سیده نفیسه کرامات زیادی مشاهده شده که نشان می دهد اهل فضیلت و پوینده طریق معنویت بوده و این کرامت ها در همه جا معروف و شرق و غرب عالم را فراگرفته است. محمود شرقاوی می نویسد: این بانوی بزرگوار به درجه ای از کمال رسید که انوارش مردم را فراگرفت و عده ای از دانش او استفاده می کردند و دل های زیادی متوجه او گردید. مقریزی در وصفش گفته است: نفیسه در پرهیزگاری و اعراض از دنیا و اهلش شهرت جهانی بدست آورد؛ او ترجیح داد زحماتی را متحمل شود تا به رحمت الهی نزدیک گردد.