۱. شهیده طیبه واعظی دهنوی طیبه واعظی دهنوی در سال ۱۳۳۷ در استان اصفهان و در یکی از روستا‌های این استان به دنیا آمد. خانواده‌ ای که وی در آن زندگی می‌کرد، از جمله خانواده‌ های مذهبی و فقیر بودند و همین مورد سبب شده بود که او با وضعیت مردم رنج کشیده و مستضعف دورانش به خوبی آشنا گردد. ازدواج او با ابراهیم جعفریان یکی از مجاهدان وقت، مسیر زندگی او را با یک تغییر بزرگ همراه کرد و باعث شد که او وارد دوران جدیدی از زندگی شود. او با کمک همسر خود شروع به آموزش قرآن نمود و سعی کرد دانش خود را در این رابطه افزایش دهد. تمامی این جریانات باعث شد که وی وارد مبارزات تشکیلاتی شده و در نهایت نیز به گروه مهدیون ملحق گردد. در طی این همراهی، مبارزات وی بر علیه حکومت وقت ادامه پیدا کرد و در سال ۱۳۵۴ سعی کرد به صورت مخفیانه زندگی کند، اما در ۳۰ فروردین سال ۱۳۵۶ بعد از آنکه ساواک شوهر این بانوی شهیده را دستگیر کرد، خود او را نیز دستگیر کردند. در نهایت نیز در سوم خرداد سال ۵۶ بعد از مقاومت های فراوان زیر شکنجه به شهادت رسیدند. موضوع مهمی که باعث شده این بانو را به عنوان یکی از شهدای حجاب عنوان کنند مربوط به جمله‌ای است که او در زمان دستگیری‌اش توسط ساواک گفته است. طیبه، زمانی که ساواک او را دستگیر کرده و به دست‌هایش دستبند‌زده بود، این جمله ماندگار را اعلام کرده و گفته بود که مرا بکشید اما چادرم را برندارید. #شهیده_طیبه_واعظی #شهید_راه_حجاب