مداحی شهادت حضرت زهرا (س) 🎙مصطفی هادیان / ابوذر بیوکافی #فاطمیه #شب_دوم🏴 هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

رمان #سپر_سرخ #قسمت_هشتاد_و_چهارم پیش از آنکه ناله بزنم، خونم روی صورت مهدی پاشید اما انگار دل او بیشتر از دست من آتش گرفت که فریاد زد و من از شدت درد و ترس گلوله‌ای که بازویم را دریده بود، روی زمین افتادم. رانا بالای سرم ایستاده بود، کلتش همچنان رو به من بود، مهدی خودش را به سمتم می‌کشید و من با لب‌هایی که از ترس می‌لرزید، حتی نمی‌توانستم یک ناله بزنم که فقط از درد روی زمین پا می‌کشیدم و می‌شنیدم رانا رو به مهدی نعره می‌زند: «حرف می‌زنی یا بعدی رو تو سرش بزنم؟» مهدی با رعشه‌ای که به صدای مردانه‌اش افتاده بود، برای نجات من داد می‌زد و با همان نگاه نیمه جانم دیدم از چشمان سرخش به جای اشک خون می‌چکد، با دستان بسته روی سر زانو خودش را به سمت من می‌کشید و همان لحظه، صدای شلیک بعدی جانم را از وحشت گرفت. درد از هر دو بازویم در تمام بدنم می‌دوید؛ احساس می‌کردم فاصله‌ای با مرگ ندارم و فقط با آخرین نوری که به نگاهم مانده بود، دلم می‌خواست مهدی را ببینم و به سختی صدایش را می‌شنیدم که نامم را فریاد می‌زد و هم‌زمان رگبار گلوله، پرده گوشم را از هم شکافت. هیاهوی عجیبی به پا شده بود؛ چیز زیادی از موقعیت اطرافم نمی‌فهمیدم و فقط تقلای مهدی را می‌دیدم که جانی برایش نمانده و برای زنده ماندنم، با زمین و زمان می‌جنگید. با اینهمه گلوله‌ای که اطرافم شلیک می‌شد مطمئن بودم فرشته مرگ به ملاقاتم آمده و سبکی بدنم به حدی بود که احساس کردم روح از تنم رفته و در همان لحظات، همچنان ناله‌های مهدی را می‌شنیدم؛ صدایش هنوز می‌لرزید و انگار به کسی التماس می‌کرد: «برید سراغ آمال...من خوبم...بیسیم بزنید آمبولانس بیاد...» آخرین تصویری که دیدم چشمان خیس و نگاه نگران مهدی بود و در برزخی بین مرگ و زندگی و میان غریبه‌هایی که دورم را گرفته بودند، از هوش رفتم. نفهمیدم چند ساعت گذشت تا از حرارت سرانگشتی که روی صورتم دست می‌کشید، چشمانم را گشودم و اولین تصویری که دیدم، باز صورت مهدی بود که با لبخندی غرق اشک به تماشایم نشسته بود. انگار از آنسوی مرگ برگشته باشم، درک موقعیت اطرافم دشوار بود؛ تمام تنم کرخت بود و استخوان‌هایم از درد فریاد می‌زد. نگاهم گیج و گنگ دورم می‌چرخید، هنوز از همه چیز می‌ترسیدم و ترنم لحن مهربان مهدی شبیه ترانۀ زندگی بود: «عزیزم! به من نگاه کن... دلم برای چشمات تنگ شده... ۲۴ ساعته چشمات رو ندیدم...» نگاهم تا چشمانش کشیده شد و همینکه روی صورتش جا خوش کرد، یک قطره اشک روی گونه‌اش چکید و با لحنی لبریز عشق زمزمه کرد: «با من حرف بزن... دلم می‌خواد دوباره صدات رو بشنوم...» اما من هنوز باورم نمی‌شد زنده باشم و نمی‌توانستم دستانم را تکان دهم که احساس کردم بازوانم قطع شده و وحشتزده پرسیدم: «دستام... دستام سالمن؟» از اینهمه وحشت و شاید از یادآوری دردی که کشیده بودم، کاسۀ چشمانش از گریه پُر شد و لب‌هایش دلبرانه می‌خندید: «آره فدات بشم... هر دو دستت سالم هستن... دیشب تو اتاق عمل گلوله‌ها رو دراوردن... ای ‌کاش من مرده بودم و نمی‌دیدم...» تازه متوجه شدم روی تخت بیمارستان هستم، هر دو دستم باند پیچی شده بود و نشد نغمه احساس مهدی به آخر برسد که پرستاری وارد اتاق شد و همانطورکه دارویی در سرم تزریق می‌کرد، رو به مهدی شوخی کرد: «همسرت به هوش اومد، خیالت راحت شد؟ از صبح خودت رو کُشتی!» مهدی با خنده سر به زیر انداخت و شاید نمی‌خواست جوابی به شوخی پرستار زن بدهد و او همچنان برای خودش می‌گفت و می‌خندید: «هنوز خودش به هوش نیومده، هی میگه همسرم چطوره؟ همسرم خوبه؟ بیا اینم همسرت!» نمی‌دانستم چطور از آن جهنم نجات پیدا کردیم و تازه می‌دیدم سرشانه و کتف مهدی باند پیچی شده و پیراهن آبی بیمارستان به تن دارد که از هجوم وحشت دوباره قلبم لرزید و پرسیدم: «اینجا کجاست؟ چقدر وقت گذشته؟» پرستار بی خبر از وحشتی که تحمل کرده بودم، با تعجب به صورتم خیره ماند؛ شاید خیال کرد هذیان می‌گویم و به حساب خودش خواست خیال مهدی را راحت کند: «چیزی نیس، هنوز اثر داروهای بی هوشیه!» سپس نگاهی به رنگ پریدۀ مهدی کرد و تا فشارم را می گرفت با لحنی جدی هشدار داد: «شما هم خیلی اینجا نشین، برو اتاق خودت دراز بکش.» تنم گُر گرفته و نفسم تنگ بود که تا پرستار از اتاق بیرون رفت، رو به مهدی با صدایی ناتوان خواهش کردم: «میشه پنجره رو باز کنی؟» با جراحتی که روی شانه‌اش بود و دردی که به گمانم هنوز آزارش می‌داد، به کُندی از جا بلند شد؛ پردۀ سبز اتاق را کنار زد و تا پنجره را گشود، سیاهی شب و بادی که به رویم دست کشید، وحشت همان شب را مثل سیلی به صورتم کوبید و غرق اضطراب پرسیدم: «کدوم بیمارستان هستیم؟ چقدر وقته من اینجام؟» #ادامه_دارد #فاطمه_ولی_نژاد @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊

السلام علیک یاعلی بن موسی الرضا🕊 #چهارشنبه_های_امام_رضایی @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊

بســ🌺ــم رب الشـ🕊ـهدا و الصدیـ🍃ـقین

. شَب‌ِجُمعِہ‌اَست‌ ودِلَم‌ڪَربُبَـلامی‌خواهَد ڪَربَـلاهَم‌ڪِہ‌دِلِ‌غَرقِ‌صَفـامی‌خواهَد.... #السَلامُ‌عَلَيَڪ‌يا‌اباعَبدالله✋ @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊

بزرگترین اشتباه تربیتی که در قلب فرزندان یا کارمندان‌تان بذر کینه را خواهد کاشت! @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊

#فاطمیه #ارسالی_اعضا✉️ ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794 @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊

⚫️ قابل توجه عزاداران حضرت فاطمه ی زهرا سلام الله علیها 🏴حرمت ایام فاطمیه (سلام الله علیها) 😔از آنجا که تاریخ شهادت حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها تا قیام حضرت ولیعصر ارواحنا فدا بر همگان همانند قبر مطهرشان مخفیست 🥀 حفظ حرمت ایام فاطمیه در هر دو تاریخ شهادتی که نقل شده است بر همگان واجب است. ✍ با توجه به بیانات ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت الله خامنه ای (حفظه الله) 🌷در ایام فاطمیه ۲ روز قبل از شهادت و ۲ روز بعد از شهادت و روز شهادت در مجموعا ۵ روز فاطمیه اول و ۵ روز فاطمیه دوم ، باید مسلمین حرمت مادر سادات را حفظ نمایند. 🏴(فاطمیه اول بنابر سیزدهم جمادی الاولی) ⚠️چهارشنبه: ۱۴۰۳/۸/۲۳ ⚠️پنج شنبه: ۱۴۰۳/۸/۲۴ ⚠️جمعه: ۱۴۰۳/۸/۲۵ (روز شهادت) ⚠️شنبه: ۱۴۰۳/۸/۲۶ ⚠️یکشنبه: ۱۴۰۳/۸/۲۷ 🏴(فاطمیه دوم بنابر سوم جمادی الثانی) ⚠️سه شنبه: ۱۴۰۳/۹/۱۳ ⚠️چهارشنبه: ۱۴۰۳/۹/۱۴ ⚠️پنج شنبه: ۱۴۰۳/۹/۱۵ (روز شهادت) ⚠️جمعه : ۱۴۰۳/۹/۱۶ ⚠️شنبه: ۱۴۰۳/۹/۱۷ @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊

#فاطمیه #شب_سوم🏴 حاج سعید محب زاده🎙 هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

. مادرش این شبِ جمعه که زیارت آمد مثل هر هفته نیامد، چه به زحمت آمد کربلا از نفس افتاد و ملائک دیدند مادری با بدنی غرق جراحت آمد... #الا_لعنت_الله_علی_القوم_الظالمین 🏴

روضه شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙حجت،الاسلام و المسلمین مصطفی رستمی هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

روضه شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙ابوذر بیوکافی هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

مداحی شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙ابوذر بیوکافی هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

مداحی شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙ابوذر بیوکافی هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

مداحی شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙ابوذر بیوکافی هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙ابوذر بیوکافی هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

مداحی شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙مصطفی هادیان هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

مداحی شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙مصطفی هادیان هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

مداحی شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙مصطفی هادیان هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

مداحی شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙مصطفی هادیان هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

مداحی شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙مصطفی هادیان هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

مداحی شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙ابوذر بیوکافی هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

مداحی شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙ابوذر بیوکافی هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

مداحی شب #شهادت_حضرت_زهرا(س) #فاطمیه #شب_سوم🏴 🎙ابوذر بیوکافی هئیت عاشورائیان و شهدای گمنام مسجد دانشگاه علم و صنعت🌱

رمان #سپر_سرخ #قسمت_هشتاد_و_پنجم انگار به همین چند قدم توانش تمام شده بود که همانجا کنار پنجره تکیه به دیوار زد و با لبخندی دلنشین پاسخ داد: «همون دیشب بچه‌ها ما رو رسوندن بیمارستان بغداد.» سپس دریای نگاهش تا ساحل چشمانم موج زد و عاشقانه زمزمه کرد: «خبر داری چقدر دلم برات تنگ شده؟» با هر پلکی که می‌زدم، نعره‌های رانا و شلیک گلوله‌ها در سرم تیر می‌کشید و نمی‌توانستم همراه احساسش شوم که باز پرسیدم: «نکنه باز بیان سراغ‌مون؟» از تبی که به جان کلماتم افتاده بود، فهمید هنوز می‌ترسم که دوباره بالای سرم برگشت، دستش را روی پیشانی‌ام قرار داد تا با لمس انگشتانش آرامم کند و آهسته پاسخ داد: «چندتاشون کشته شدن، بقیه هم تو بازداشت هستن.» در آن اتاق کوچک و در محاصرۀ آن‌همه نیروی مسلح، راهی برای نجات نبود اما جانی برای پرسیدن نمانده و پاسخ حیرت نگاهم را مهدی با مهربانی داد: «یادته بهت می‌گفتم فقط یکم دیگه صبر کن؟ تو راه فلوجه وسایلت رو نگاه کردم خبری از ردیاب نبود، نمی‌دونستم گوشیت دست‌شون بوده برای همین خیالم راحت بود تو فلوجه پیدامون نمی‌کنن اما حدس می‌زدم بغداد بیان سراغم که وقتی تو رو گذاشتم فلوجه، با همکارام هماهنگ کردم و تو کفشم ردیاب گذاشتم. وقتی ما رو بردن تو اون خونه، فقط دعا می‌کردم به کفشام کاری نداشته باشن و می‌دونستم باید صبر کنم تا بچه‌ها برسن...» اما حساب صبرش در لحظات آخر از دستش رفته بود که لبخندش لبریز درد شد و لحنش آتش گرفت: «وقتی اومدن سراغ تو دیگه نمی‌تونستم صبر کنم... می‌ترسیدم قبل از اینکه برسن تو از دستم بری...» یکبار داغ از دست دادن همسرش را چشیده و انگار دیگر حتی توان تصور چنین لحظه‌ای را نداشت که اشک در چشمانش غلطید و حرف را به جایی دیگر کشید: «خدا رو شکر قبل از حمله ایران به اسرائیل، تیم جاسوسی‌شون تو عراق متلاشی شد!» نجات‌مان شبیه یک معجزه بود و من هنوز نگران تصویر خودم و مهدی بودم که تمام توانم را جمع کردم و یک جمله پرسیدم: «اون عکس چی؟» روی صندلی کنارم نشست و با لحنی مطمئن خاطرم را تخت کرد: «به بچه‌ها سپردم، لپ تاپ و موبایل‌هاشون چک شده، هیچ عکسی نبود. اتفاقاً من شک داشتم شاید کشتن عامر به خاطر ماجرای گرفتن همون عکس بوده اما ظاهراً عامر به رانا شک کرده بوده و اونم خلاصش می‌کنه.» سپس چشمانش به یاد حضرت عباس (علیه السلام) درخشید و به عشق حضرت خندید: «مگه میشه حضرت ابالفضل (علیه السلام) بد امانت‌داری کنه؟» از آنچه می‌شنیدم دلم طوری قرار گرفت که شاید سال‌ها بود طعم چنین آرامشی را نچشیده بودم و هم‌زمان کسی به در اتاق زد. روسری سرم بود اما مهدی نمی‌خواست غریبه‌ای وارد شود که از جا بلند شد، در را باز کرد و به گمانم رفیقش بود که با لحن گرمی مشغول صحبت شد. اما رفیقش به‌قدری هیجان داشت که من هم خنده‌هایش را می‌شنیدم؛ با صدایی بلند به فارسی چند کلمه گفت که نفهمیدم و فقط دیدم مهدی به سرعت داخل اتاق برگشت. مثل اینکه درد سرشانه فراموشش شده باشد به سمت پنجره اتاق دوید و با همان کتف زخمی، تا قفسه سینه از پنجره بیرون رفت. متحیر مانده بودم چه خبر شده است؛ می‌ترسیدم باز اتفاقی افتاده باشد و همان لحظه شنیدم مهدی با لحنی که از شادی می‌لرزید، امام زمان (علیه‌السلام) را صدا می‌زند. هر دو دستم آتل بندی شده و نمی‌توانستم تکانی بخورم که متحیر پرسیدم: «چی شده مهدی؟» هیجان زده به سمتم چرخید و انگار آنچه می‌دید قابل گفتن نبود که پرده را بیشتر کنار زد تا ببینم آسمان بغداد شهاب‌باران شده است. گویی دسته‌ای از پرنده‌های نورانی در تاریکی شب پرواز می‌کردند و مهدی با صدایی رسا سینه سپر کرد: «ایران حمله به اسرائیل رو شروع کرده! اینا پهپادهای ایرانی هستن! موشک‌ها هم تو راهن!» و همین صحنه شوری در دلش به راه انداخته بود که جسمش پیش من ماند اما جانش در هوای حمله به اسرائیل به هیجان آمده و کلماتش از اشتیاقِ آغاز این مبارزه می‌تپید: «این تازه شروع انتقامه! ما حالا حالاها کار داریم!» در حملات شیمیایی آمریکا به فلوجه نفس کشیده بودم، جنایات وحشیانۀ داعش را با تمام وجودم حس کرده بودم، آشوب‌های عراق، غریب‌کُشی ابوزینب و صحنۀ ترور شهید سلیمانی و شهید ابومهدی در جاده فرودگاه بغداد را به چشم خودم دیده بودم، مصیبت پیکرهای پاره‌پاره انفجار تروریستی کرمان و طعم تلخ اشک‌های مهدی و تنهایی زینب را چشیده بودم، این مدت از وحشت جاسوسان اسرائیلی هر لحظه ترسیده و درد گلوله را در جانم حس کرده بودم اما انگار این حمله، آغاز انتقام از اینهمه ظلم بود که نگاهم تا آسمان و به دنبال پهپادها پر کشید و مهدی همچنان رجز می‌خواند: «والله به کمتر از آزادی قدس و نابودی اسرائیل رضایت نمیدیم!» پایان 🌹 #فاطمه_ولی_نژاد #حزب_الله_زنده_است #لبیک_یاخامنه_ای🇮🇷 @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊

تصویر فوج پهپادهای ایران بر فراز کربلا/ منتشر شده در رسانه های عراقی #السَلامُ‌عَلَيَڪ‌يا‌اباعَبدالله #وعده_صادق1 #سپر_سرخ @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊

بســ🌺ــم رب الشـ🕊ـهدا و الصدیـ🍃ـقین

. گُذَرَم‌تابِہ‌دَرِخانِہ‌اَٺ‌اُفتاد‌حُسین؏ خانِہ‌آباد‌شُدَم‌خانِہ‌اَٺ‌آباد‌حُسین؏ #السَلامُ‌عَلَيَڪ‌يا‌اباعَبدالله✋ @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊

مادر افتاد زمین! بغضش آرام شکست حسنش گریه کند چادرخاکی مادر بتکان! که شده خاک آلود… اما حسنش باز فقط‌گریه کند… #فاطمیه @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊