واحد | پیشنهاددانلود #سیدمـجیدبنی‌‌فاطمه " ماه محرم رسید ماه محرم سلام " #شب_اول_محرم۱۴۴۱ #من_ماسک_میزنم @shahidalahasan19934

•• [تَحویݪ‌سٰال‌ْبِه‌وَقْت‌ِمُحَرَم‌ْاَستْ] ازحضرتِ‌جبرئیل‌‌به‌همه‌یِ‌‌اهل‌جنون؛ حی‌ِّعلی‌العزا حی‌ِّعلی‌البکاء فۍ‌ماتم‌"الحسین«؏»"مظلوم‌ِکربلا #من_ماسک_میزنم @shahidalahasan19934

حسین جان♥️ قدسیان از غـم تو لطمه به صورت بزننـد عرشیان ناله بـرآرنـد کـه جـانم حسین #یااهل‌العالَم‌قُتِلَ‌الحسین‌ُبکربلاعطشانا #من_ماسک_میزنم @shahidalahasan19934

🥀نم نم داره دوباره ... 🥀چشمای آسمونی میباره ... 🎤 سیدرضا_نریمانی #احساسی #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله 💔 🚩#ما_ملت_امام_حسینیم #من_ماسک_میزنم @shahidalahasan19934

مرا که راهی بَزم عــــزای اربابم برای زود رسیدن، کمی‌توان بدهید اگر خــــدای نکرده، در آخرِ خطم به‌جانِ‌اشک‌سه‌ساله،مرا امان‌بدهید! #یا‌_سیدنا‌_المظلوم 🚩#ما_ملت_امام_حسینیم #من_ماسک_میزنم 🏴@shahidalahasan19934

#هم_اکنون ✨همایش مجازی #شیرخوارگان_حسینی ✨هجدهمین توسل جهانی به حضرت علی اصغر"ع"، این بار در منازل‌مان در سراسر دنیا ... ▪️امروز ٣١ مرداد ▪️پخش زنده مراسم از شبکه های سیما و استانی، ساعت ۱۰ الی ۱۱صبح ▪️همراه با نذرنامه خوانی در ساعت١٠:٣٠ 🚩#ما_ملت_امام_حسینیم #من_ماسک_میزنم 🏴@shahidalahasan19934

‌کاش میشد به همان حال و هوا برگردیم به زمین و به زبان و شهدا برگردیم دور باشیم از آینه خود بینی مان کاش میشد دوباره به خدا برگردیم @shahidalahasan19934

🔴واکنش مطیعی نسبت به تصمیمات لحظه‌ای ستاد مقابله با کرونا! ♦️میثم‌ مطیعی، مداح اهل بیت:‏آقای معاون وزیر! حداقل ۱۰ روز قبل اعلام کردید عزاداری در مکان سربسته با سقف بالای ۶ متر مصداق فضای باز است و مشکلی ندارد. ♦️امروز و تنها ۴۸ ساعت قبل از آغاز محرم گفتید برگزاری هرگونه مراسم در فضای سربسته ممنوع است. ♦️ حرف قبلی‌ شما که محصول کار کارشناسی بود عوض شد. ویروس جهش کرده؟ ♦️ ‏مردم شریف بدانند که با این تصمیم خلق الساعة، حداقل ۲۰۰۰ مراسم مهم در کشور تعطیل شده و یا حداقل لطمه جدی می‌خورد. مثلاً در شهری مثل بوشهر با آن درجه بالای رطوبت هوا می‌شود مراسم را از زیر سقف و همراه با تهویه آورد در فضای باز و شدیداً گرم برگزار کرد؟ ♦️ما هیأتی‌ها از روز اول یک حرف زدیم و هنوز هم پای همان حرفمان ایستاده ایم. ما گفتیم تابع تصمیمات ستاد ملی مقابله با کرونا هستیم و سلامت مردم بیش از دیگران، برای ما هیأتی‌ها مهم است، اما شما هر روز حرف عوض کردید. خدا کند اغراض دیگری پشت این تغییرات مکرر نهفته نباشد. ♦️ ‏به عنوان تصمیم‌گیر تا به حال هیأت برگزار کرده‌اید؟ از تهمیدات برگزاری یک مراسم خبر دارید؟ هیأت‌ها در این مدت تمام شرایط را طبق دستورالعمل ستاد ملی آماده کرده بودند؛ الان و ۴۸ ساعت قبل از برگزاری چطور می‌شود همه مقدمات را فراهم کرد؟ برای خیلی از هیأت‌ها راهی جز تعطیلی مراسم هست؟ ♦️ ‏بد نیست الان نماینده‌ای از ستادملی سری به امامزاده قاضی‌الصابر بزند.۱۰ روز است دوستان مشغولند .دکور نصب شده،صوت اجاره شده، با پول قرضی سیاهی خریده شده و نصب شده، فاصله‌گذاری انجام شده. ♦️ در جایی که در شرایط غیرکرونا ۲۵۰۰ نفر ظرفیت داشته، فقط برای ۴۰۰ نفر اجازه ورود در نظر گرفته شده.

✍️ #دمشق_شهر_عشق #قسمت_بیست_و_ششم بی‌هیچ حرفی از مصطفی گذشتم و وارد صحن شدم که گنبد و ستون‌های #حرم آغوشش را برای قلبم گشود و من پس از اینهمه سال جدایی و بی‌وفایی از در و دیوار حرم خجالت می‌کشیدم که قدم‌هایم روی زمین کشیده می‌شد و بی‌خبر از اطرافم ضجه می‌زدم. از شرم روزی که اسم زینب را پس زدم، از شبی که #چادرم را از سرم کشیدم، از ساعتی که از نماز و روزه و همه مقدسات بریدم و حالا می‌دیدم #حضرت_زینب (علیهاالسلام) دوباره آغوشش را برایم گشوده که با دستانم، دامن ضریحش را گرفته و به پای محبتش زار می‌زدم بلکه این زینب را ببخشد. گرمای نوازشش را روی سرم حس می‌کردم که دانه‌دانه گناهانم را گریه می‌کردم، او اشک‌هایم را می‌خرید و من #ضریحش را غرق بوسه می‌کردم و هر چه می‌بوسیدم عطشم برای #عشقش بیشتر می‌شد. با چند متر فاصله از ضریح پای یکی از ستون‌ها زانو زده بودم، می‌دانستم باید از محبت مصطفی بگذرم و راهی #ایران شوم که تمنا می‌کردم گره این دلبستگی را از دلم بگشاید و نمی‌دانستم با پدر و مادرم چه کنم که دو سال پیش رهایشان کرده و حالا روی برگشتن برایم نمانده بود. حساب زمان از دستم رفته بود، مصطفی منتظرم مانده و دل کندن از حضور #حضرت_زینب (علیهاالسلام) راحت نبود که قلب نگاهم پیش ضریح جا ماند و از حرم بیرون رفتم. گره گریه تار و پود مژگانم را به هم بسته و با همین چشم پُر از اشکم در #صحن دنبال مصطفی می‌گشتم که نگاهم از نفس افتاد. چشمان مشکی و کشیده‌اش روی صورتم مانده و صورت گندمگونش گل انداخته بود. با قامت ظریفش به سمتم آمد، مثل من باورش نمی‌شد که تنها نگاهم می‌کرد و دیگر به یک قدمی‌ام رسیده بود که رنگ از رخش رفت و بی‌صدا زمزمه کرد :«تو اینجا چیکار می‌کنی زینب؟» نفسم به سختی از سینه رد می‌شد، قلبم از تپش افتاده و همه وجودم سراپا چشم شده بود تا بهتر او را ببینم. صورت زیبایش را آخرین بار دو سال پیش دیده بودم و زیر محاسن کم پشت مشکی‌اش به قدری زیبا بود که دلم برایش رفت و به نفس‌نفس افتادم. باورم نمی‌شد او را در این حرم ببینم و نمی‌دانستم به چه هوایی به #سوریه آمده که نگاهم محو چشمانش مانده و پلکی هم نمی‌زدم. در این مانتوی بلند مشکی #عربی و شال شیری رنگی که به سرم پیچیده بودم، ناباورانه #حجابم را تماشا می‌کرد و دیگر صبرش تمام شده بود که با هر دو دستش در آغوشم کشید و زیر گوشم اسمم را #عاشقانه صدا می‌زد. عطر همیشگی‌اش مستم کرده بود، تپش قلبش را حس می‌کردم و دیگر حال و هوا از این بهتر نمی‌شد که بین بازوان #برادرانه‌اش مصیبت دو سال تنهایی و تاریکی سرنوشتم را گریه می‌کردم و او با نفس‌هایش نازم را می‌کشید که بدنش به شدت تکان خورد و از آغوشم کنده شد. مصطفی با تمام قدرت بازویش را کشید تا از من دورش کند، ابوالفضل غافلگیر شده بود، قدمی کشیده شد و بلافاصله با هر دو دستش دستان مصطفی را قفل کرد. هنوز در هیجان دیدار برادرم مانده و از برخورد مصطفی زبانم بند آمده بود که خودم را به سمت‌شان کشیدم و تنها یک کلمه جیغ زدم :«برادرمه!» دستان مصطفی سُست شد، نگاهش ناباورانه بین من و ابوالفضل می‌چرخید و هنوز از ترس مرد غریبه‌ای که در آغوشم کشیده بود، نبض نفس‌هایش به تندی می‌زد. ابوالفضل سعد را ندیده بود و مصطفی را به جای او گرفت که با تنفر دستانش را رها کرد، دوباره به سمت من برگشت و دیدن این سعد خیالی خاطرش را به هم ریخته بود که به رویم تشر زد :«برا چی تو این موقعیت تو رو کشونده #سوریه؟» در سرخی غروب آفتاب، چشمان روشن مصطفی می‌درخشید، پیشانی‌اش خیس عرق شده و از سرعت عمل حریفش شک کرده بود که به سمت‌مان آمد و بی‌مقدمه از ابوالفضل پرسید :«شما از نیروهای #ایرانی هستید؟» از صراحت سوالش ابوالفضل به سمتش چرخید و به جای جواب با همان زبان عربی توبیخش کرد :«دو سال پیش خواهرم به خاطر تو قید همه ما رو زد، حالا انقدر #غیرت نداشتی که ناموست رو نکشونی وسط این معرکه؟» نگاه #نجیب مصطفی به سمت چشمانم کشیده شد، از همین یک جمله فهمید چرا از بی‌کسی‌ام در ایران گریه می‌کردم و من تازه برادرم را پیدا کرده بودم که با هر دو دستم دستش را گرفتم تا حرفی بزنم و مصطفی امانم نداد :«من جا شما بودم همین الان دست خواهرم رو می‌گرفتم و از این کشور می‌بردم!» در برابر نگاه خیره ابوالفضل، بلیطم را از جیب کاپشنش بیرون کشید و به رفتنم راضی شده بود که صدایش لرزید :«تا اینجا من مراقبش بودم، از الان با شما!»... #ادامه_دارد ✍️نویسنده: فاطمه ولی نژاد @shahidalahasan19934