یکی از قاتلین ‎#حمیدرضا_الداغی قبلا مرتکب قتل عمد شده و با وساطت بزرگان شهر و پرداخت دیه از قصاص فرار میکنه. و الان مجددا مرتکب قتل میشه یکی از فلسفه‌های قصاص همینه، بازدارندگی از قتل مجدد. حالا هی سلبریتی‌هایی که الان لال هستن دو روز دیگه میان هشتگ نه به اعدام میزنن. این هشتک‌های نه به اعدام خودش عامل قتل‌های دیگه میشه، قاتل همیشه دلش به همین حمایت‌ها خوش خواهد بود و تو کارش مصمم تر میشه. اگر در همین صحنه سبزوار به جای ‎حمیدرضا_الداغی یکی از اون دو نفر کشته شده بود، امروز اینترنشنال و بی‌بی‌سی خودشون رو تیکه پاره میکردن، سلبریتی‌ها میگفتن ماهم یک الداغی هستیم، تجمعات دانشجویی داشتیم، بزرگان حوزوی جریان اصلاحات بیانیه می دادند، اتحاديه اروپا بیانیه حقوق بشری می داد. بایدن کنار ملت! می‌ایستاد، حکومت مسؤل مستقیم قتل بود و... ✏️حسین‌دارابی ➡️ @shahidaldaghy

چرا رفتی؟ روایتی از خانه شهید مهندس حمیدرضا الداغی وارد کوچه می‌شوم. خانم‌ها در گروه‌های چند نفره ایستاده‌اند و با هم صحبت می‌کنند. بنرهای مشکی روی دیوار آدرس دقیق منزل شهید را می‌دهند. جلوی در، حتی روی پله‌ها هم کفش است. وارد منزل می‌شوم. تعداد افراد در قسمتی از خانه بیشتر است. جلوتر می‌روم. مادر شهید نشسته و صحبت می‌کند. + بار اولش نبود. همیشه وقتی این کارها را می‌کرد، می‌گفتم: مامان شما چیکارشی؟ می‌گفت: ناموسمه. همه‌شون ناموس منند. همسرم رو در جوانی از دست دادم. بعدش حمید شد تکیه‌گاهم، چه تکیه‌گاهی! بلند می‌شود تا مردم را بدرقه کند. تلاشم را می‌کنم تا جلو بروم و عرض ارادت کنم؛ جمعیت مانع می‌شود. از لابه‌لای مردمی که دارند می‌روند عبور می‌کنم و به خانم گرامی، مادر شهید، می‌رسم. هنوز ایستاده است. خواهش می‌کنم بشینید. اینطوری اذیت میشید. + حمید خیلی مؤدب بود؛ من به مهمونهاش ادب نکنم؟ باید احترام کنم. از صمیم قلب بهتون تسیلت میگم. خوش به حالتون که چنین پسر خوش غیرتی تربیت کردید. شما معلم مامانم بودید، امروز اومدم تا از طرف ایشون هم بهتون تسلیت و تبریک بگم. چشم‌هایش خیس است. لبخندی می‌زند و می‌گوید: بچه‌هام من رو تنها نذاشتن. همه‌ی مردم سبزوار تنهام نذاشتن. سپاسگزارم. سپاسگزارم. خوش اومدید مامان. خدا عاقبتتون رو بخیر کنه. ✏️مطهره خرم ➡️ @shahidaldaghy

🔺دیدار ورزشکاران سبزواری با خانواده شهید حمیدرضا الداغی ➡️ @shahidaldaghy

نه بسیجی بود نه طلبه بود فقط بی‌تفاوت نبود اینجوری امام رضا خریدش! #شهید_حمیدرضا_الداغی ➡️ @shahidaldaghy

خیلی تو خودش بود، جواب بیشتر سوال هایم را با سکوت و نگاه پس داد؛ اما وقتی که پرسیدم فکر می کنی ریشه این اتفاقات و جنایات چیست و چه کنیم که اوضاع بهتر شود؛ بلافاصله گفت آمریکا و اسرائیل، این ها ریشه فساد و جنایت هستند، بعدش هر چه باقی ماند را توی خودمان درمان کنیم #مراسم_وداع #شهید_حمید_رضا_الداغی ➡️ @shahidaldaghy

*بنی آدم: چند نما از دیدار با پیکر شهید حمیدرضا الداغی؛ دوشنبه شب، 11 اردیبهشت 1402* ✏️محمد حسین ایزی 1 کلاس دانشگاهم تمام شد. غروب که آمد توی سقف آسمان، باران شروع کرد باریدن. یک قطره افتاد گوشه چشمم. راه گرفت تا زیر چانه ام و چکه کرد. حمید الان کجا بود؟ از مشهد آمده بود سبزوار؟ نمی دانستم. سوار اتوبوس شدم. با خودم گفتم این همه دانشجوی ادبیات فارسی داریم؛ از کارشناسی تا رده های بالاتر، هیچ کدام شان نمی آیند بروند توی مراسم، بروند خانه شهید یا هر جای دیگر برای این ماجرا دست به قلم شوند، محتوا تولید کنند. توی آن دانشگاه چه می کنند دقیقا؟! فقط با پول این مردم درس می خوانند؟! این که نشد کار. کِی می خواهند به درد مردم بخورند؟ 2 نماز را خواندم. کفش پا کردم رفتم توی خیابان. بادی ملایم می وزید. از بیهق راه افتادم طرف خیابان ابوریحان. پیاده کوچه ها را می گذشتم و مردم را خوب تماشا می کردم. بعضی به قیافه شان می خورد دارند می روند دیدار شهید. هر چه نزدیک خیابان ابوریحان می شدم، مردمی که به سمتش می رفتند، بیشتر می شدند. رودهایی که هر کدام از محله ای آمده بودند و حالا همه داشتند به یک خیابان می ریختند، به هم می رسیدند. 3 مجری روی سِن بود. من پس و پیشم را زیاد نمی توانستم واضح ببینم. بارانِ دم غروب، شیشه های عینکم را لکه کرده بود. سر می دواندم به اطراف. مردم آن قدر چفت هم بودند که نمی توانستم بشمارم شان. مجری گفت: «حال دختر شهید بد شده بردنش بیمارستان. روزهای سختی را می گذراند. مگر چند سال دارد؟ فقط پانزده. برایش دعا کنید خواهشا. به دعای تان نیاز دارد!» اشک مدام می آمد خودش را می کوبید دور چشمم ولی نمی توانست بپرد بیرون. حمید، کجا بود الان؟! 4 دو پسر 18 ساله آمدند. لباسِ کار تن شان بود؛ شلوار روغنی و پاره پاره. مکانیک بودند. ایستادند کنارم. این اطراف که اصلا مکانیکی نیست. با مکانیکی هم فاصله زیادست. معلوم بود هر طور بوده خودشان را رسانده بودند این جا. یک پسر دیگر با کوله پشتی رسید و او هم ایستاد به تماشا. جوان هایی که اصلا ظاهرشان به مذهبی بودن نمی خورد، همین طور می آمدند و گوشه ای می ایستادند. زن های مانتویی و چادری، پیرمردهای موسفیدکرده و جوان های سی ساله. پسرک ها و دخترکان مدرسه ای و مهدکودکی. ترکیبی از این ها من را توی حس جدیدی فرو می برد. یک لحظه توی مغزم جایی باز شد، حسی خلق شد که قبلا تجربه نکرده بودم. ای کاش دانشجوها از آن اتاق های درسی می آمدند بیرون، این جا بودند! 5 دست به سینه ایستاده بودم. جلویم را می دیدم که مجری داشت شعر می خواند. گوشم با او بود که یک هو صدای گریة زنی را یک متری ام شنیدم. تکیه زده بود به مردی که شاید شوهرش بود یا برادرش. سرش را گذاشته بود روی سینه او و هقهق می کرد. هر دو لباس سیاه تن شان بود. دقیق نشناختم شان ولی از خانواده شهید بودند. زن از شدت اشک به زانو افتاد همان جا نشست. مرد انگار توی یاخته یاخته اش لرزی را حس می کرد. سرما را که انگار افتاده باشد توی تنش؛ آن هم برج دو. زن دیگری آمد سمت شان. با مرد و زنِ به زانو افتاده سلام کرد و تَسلّی داد. گفت برای دختر حمید خیلی سخت است. گروه سرود رفته بودند روی سِن. صدای خواندن شان توی گوشم خَش می انداخت. حرف های زن و مرد را نمی شنیدم. حرف ها تا می خواست به من برسد از شدت بلندیِ سرود محو می شد. مرد داشت می گفت حمید همیشه این طور بود. قبل ترها هم هر جا ناموس مردم را کسی اذیت می کرد، حمید جلویش را می گرفت. سرود که تمام شد. زن گریه هایش را قطع کرد. بلند شد و با مرد رفت. 6 نوحه خوان داشت از حمید می گفت. حرف هایش توی دلم سوز می انداخت. همین طور داشت می گفت که مجری با صدای غم آلودی پرید وسط: «ادامه نده! ادامه نده! مادر و دختر شهید رسیده اند این جا. تحمل نمی توانند بکنند. هر چیزی را نباید گفت». نوحه خوان توی سکوت غرق شد و دلش گرفت. مردم از همهمه افتاده بودند. 7 آمده بودم حاشیه نگاری کنم. رفیقم گفته بود برو بنویس. ولی دلم نوشتن نمی خواست. می خواستم بایستم یک گوشه زیر درخت تکیه زده به دیوار و تابوتِ روان را روی دست ها ببینم. تابوت رسیده بود. داشت روی موج دست ها این ور و آن ور می رفت. پیرزنی روی بهارخواب خانه رو به رو نشسته بود و تماشا می کرد. کسی دیگر صورتش را چسبانده بود به شیشه ساختمان در طبقه چهارم. نوحه خوان داشت داد می زد: - این وداع با پیکر شهید است نه راه شهید! استقبال است از او. 8 وقت برگشت، خلوتیِ شهر یک غم سنگین روی دلم می گذاشت. نمی دانم چرا ولی دوست نداشتم صبح شود. دلم می خواست مراسم را قاب کنم تا بشود نگهش داشت و حمید را طوری یاد کرد که فراموشش نکنم. ➡️ @shahidaldaghy

🔺🎥 بدون واسطه با همسر و دختر شهید الداغی ➡️ @shahidaldaghy

در سرزمین سر بداران شور شیدایی است یک بار دیگر دیدن غیرت تماشایی است از لشکر رستم، جوانی بی سلاح آمد در جنگ عقل و جهل، مرگ جهل و رسوایی است در سبزوارم سبز گشته داغ الداغی خونی که جاری کرد جانها را، چه دریائی است؟ زن،زندگی می خواهد و آزادی میدان وقتی حریمش را شکستی،روز تنهایی است تن را به تنهایی برای حرمت زن داد این جان برای آفرینش،زنده،فردایی است فردا هزاران فرد بنگر جمع می گردند تا خون غیرت حیرت ما را تمنایی است با خون غیرت خانه ها آباد از عشق است ویران شود بیداد،این فریاد دانایی است ناموس فانوسی است در تاریکی دلها این نورشیدایی ایران اهورایی است رضا لاهوتی ➡️ @shahidaldaghy

✏️ مریم برزویی حمید مادر حمید چون طبقه پایین خانه مادرم زندگی می کرد. خیلی می آمد بالا و می رفت. چون همسرش اکثر اوقات سرکار بود، بیشتر وعده هایش را با مادرم می گذراند. صبح ها حیاط را آب و جارو می کرد. صبحانه اش را با مامان می خورد بعد هم ظرف ها را می شست و می رفت محل کار مامان می گفت صبح همان روز حادثه، حمید کولر را درست کرد. آب حوض را عوض کرد. همه خانه را جاروبرقی کشید و ظرف ها را هم شست. مادرم تازه گچ پایش را باز کرده بود. حمید نمی گذاشت از جایش تکان بخورد. شب حادثه وقتی ما به خانه رسیدیم، همه جا مثل دسته گل بود. به مادرم گفتم:«چرا این همه کار کردی؟» گفت:« کار من نیست مادر. حمید همه کارارو کرده.» خیلی هوای مادرم را داشت. گاهی حتی اگر پنج دقیقه می خواست دیر بیاید حتما خبر می داد. چون مامان عمل قلب باز کرده بود و حمید نمی خواست نگرانش کند. #تاریخ_شفاهی #خواهر_شهید ➡️ @shahidaldaghy

✏️ مریم برزویی با هم برادریم یک بار سر یک موضوع سیاسی با شوهرم بحثش افتاد. با این که شوهرم ده سال از حمید کوچکتر بود، آمد بغلش کرد و گفت:« آقا ابراهیم ببخشید اگه خوب حرف نزدم. درسته که ما با هم اختلاف نظر داریم ولی با هم برادریم.» شوهرم حسابی خجالت کشید و بهش گفت:« نه حمید آقا چیزی نگفتی که معذرت بخوای.» #تاریخ_شفاهی #خواهر_شهید ➡️ @shahidaldaghy

با هم آمده بودند، برای شهید مشکی پوشیده بود، از شهید پرسیدم، گفت خیلی رفیق با معرفتی بود، پرسیدم از کی میشناختیش، گفت از وقتی فیلمش را دیدم از وقتی شهید شد با هم رفیق شدیم #شهید_حمید_رضا_الداغی #مراسم_وداع #شهید_غیرت ➡️ @shahidaldaghy

🔺دیدار ورزشکاران سبزواری با خانواده شهید الداغی صحبت های مهدی بابادی بازیکن تیم ملی والیبال نشسته ➡️ @shahidaldaghy

بدون تعارف با خانواده شهید غیرت و ناموس، شهید حمیدرضا الداغی ➡️ @shahidaldaghy

#پویش_شهید_غیرت 🔺ارسال آثار از مراسم تشییع پیکر شهید غیرت شهید حمیدرضا الداغی ارسال آثار در پیام رسان های بله و ایتا به آیدی @shahid_aldaghi یا شماره 09158728945 ➡️ @shahidaldaghy

این برنامه رو تقدیم کردیم به شهید حمیدرضا الداغی.🙏 برنامه پاورقی، شبکه دو سیما ➡️ @shahidaldaghy

اقامه نماز بر پیکر شهید حمیدرضا الداغی شهید غیرت توسط امام جمعه محترم سبزوار مسجد جامع سبزوار ➡️ @shahidaldaghy

پرده نقالی باز میشود. پرده خوان مادر است. صدایش بغض دارد. دست راستش را می گذارد روی سینه اش. کلمات عطر هروله دارد: «زدند به قلبش. زدند به پشتش» دست راستش را می آورد جلو و کمی صدایش را بالا می برد «ولی باز می زد. باز از دختر مردم دفاع می کرد... شیرم حلالت مادر» فصل «حمید» بسته؟! نه، «باز» می شود. طنین صدای مادر پژواک میشود در تاریخ. می رسد به شهید محمد الداغی در خرمشهر. به شهید سید حسن الداغی در سردشت. به شهید رضا ضیاء الداغی در شلمچه. به شهید... طنین صدای مادر دوباره پژواک می شود. به تاریخی دور؟ نه، نزدیک. به سربداران. به باشتین. به آنها که سر به دار می دهند اما تن به ذلت نه. به آنها که«فَرِحينَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِن فَضلِهِ وَيَستَبشِرونَ بِالَّذينَ لَم يَلحَقوا بِهِم مِن خَلفِهِم أَلّا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَ» ➡️ @shahidaldaghy

🔺نماهنگ شهید خوش غیرت تصاویری از تشییع پیکر مطهر شهید الداغی در مشهد مقدس ➡️ @shahidaldaghy

📸 #ببینید | سنگِ تمام سبزواری‌ها برای #شهید_غیرت #حماسه_جوانمردی #داغ_غیرت ➡️ @shahidaldaghy

🔺دیدار ورزشکاران سبزواری با خانواده شهید الداغی صحبت های حجت راهشناس سرمربی تیم هندبال پیکان سبزوار ➡️ @shahidaldaghy

راهنمایی بودم تو مسابقات برا شهرستان انتخاب شدم اگ اشتباه نکنم ۳۰؛۴۰نفر دعوت کردن چند ما تمرین کردیم و یکی یکی خط خوردن تا نفرات اصلی انتخاب باشند و برن مسابقات روز های آخر تمرینات بود من هنوز تو تیم بودم رسیدیم به تعدادی که انتخاب میشدن برا تیم و میرفتن مسابقات خیلی خوشحال بودم یه شب مثل بقیه شب ها که رفتیم تمرین آماده سازی و تقریبا نزدیک مسابقات بودیم دیدم یکی از مربی ها دو تا بازیکن جدید اوردن تمرین ک تموم شد مربی گفت امشب با دو نفر دیگ از بچه ها خداحافظی میکنیم یکی از اون دو نفر من بودم دنیا رو سرم خراب شد نای برگشت ب خونه رو نداشتم چندماه تمرین های سخت خستم نکرد ولی یه جوری خسته شدم که از دنیا و همه چیزش خسته شدم زحمت کشیده بودم،خودم و تو مسابقات می‌دیدم ولی الان باید ساک ورزشیم و جمع میکردم و یه نفر که یک شب بدون تمرین به جای من میرفت مسابقات اسمش و نمدونستم چی بزارم به نظرم نامردی بود،حق خوری بود دیگ هیچ چیز برام ارزش نداشت الان بعد چند سال دوباره اون حس اومده سراغم چندسال،هیئت رفتم،کار جهادی کردم،سیل اومد رفتم کمک،کرونا اومد رفتم قرارگاه کرونا،مراقب بودم گناه نکنم،سی شب ماه رمضون نماز شب خوندم،تا سحربیدار بودم،سعی کردم درست زندگی کنم،پیاده رفتم کربلا چندسال،پیاده رفتم مشهد چندین سال و خیلی تمرین های دیگ برا شهادت حالا یه مرد یک شب اومد و زحمت های چندساله من و تو چند دقیقه انجام داد کجای کار میلنگید،چیکار کرد ک من تو این چندسال نتونستم انجام بدم و صدتا سوال دیگ... خوش به حالش بد به حال من #ارسالی_از_مخاطبین ➡️ @shahidaldaghy

🔺 نوای یاحیدر بانوان سبزواری در مراسم تشییع پیکر شهید حمیدرضا الداغی #ارسالی_از_مخاطبین ➡️ @shahidaldaghy

#ارسالی_مخاطبین تصاویر ارسالی از تشییع #شهید غیرت حمیدرضا الداغی شما هم می‌توانید تصاویر خود را در پیام رسان بله و ایتا به ایدی یا شماره زیر ارسال کنید 🔺@shahid_aldaghi 🔻09158728945 ➡️ @shahidaldaghy

#ارسالی_مخاطبین تصاویر ارسالی از تشییع #شهید غیرت حمیدرضا الداغی شما هم می‌توانید تصاویر خود را در پیام رسان بله و ایتا به ایدی یا شماره زیر ارسال کنید 🔺@shahid_aldaghi 🔻09158728945 ➡️ @shahidaldaghy