خانه‌تاریخی‌دکتر‌علامه -قم

دختر کاپشن صورتی دختر اسکیت صورتی فرقی‌نمیکند‌وقتی‌قاتل‌هر‌دو‌یکی‌است

امام رضا "ع"

رسیدن ماه ربیع‌الـــاول مبارک باد.

_مازکودکی‌خادم‌تبار‌محترمیم.

ای خلایق بنویسید بـه سنگ لحدم مـن فقط عشق حسین ابن علی"ع" را بلدم ننویسید کـه او نوکر بد عهدی بود بنویسید کـه او منتظر مهدی"عج" بود ربیع‌الاول‌مبارک‌باد. التماس دعا

تواب #پارت۴۰ قسمت خروجی حرم منتظر خانم ها ایستاده بودیم که چشمم به روحانی آشنایی افتاد. نیاز نبود زیاد فکر کنم. سریع یادم اومد این آشنا همون هادی پسر همسایمون هست. هیچ وقت نمیتونستم از محله ی قدیمیمون دل بکنم اونجا رو خیلی دوست داشتم گاهی وقتا برای زنده شدن خاطراتی که با پدرم داشتم به اون محله و مسجد سر میزدم البته نه برای نماز فقط برای زنده نگه داشتن خاطراتم. همون جا بود هادی رو با لباس روحانی دیدم و متوجه شدم که روحانیه مسجد شده. خوب یادم هست یه بارکه به مسجد رفته بودم از مسجد دزدی شد. چون من با افراد خلافکار رفت اومد داشتم و اون شب تو اون محله بودم همین هادی و چند نفر دیگه دزدی رو گردن من انداختند. همون موقع از روحانی و که چنین شخصیت کینه ای داره متفر شدم. سرم رو پایین انداختم تا چشم تو چشم این آدم نشم. باخودم زمزمه وار گفتم: _پس کجا موندن از دور نازنین و دختر حاجی رو دیدم به طرفشون رفتیم تا باهم راهی شویم به نازنین که نگاه کردم حس کردم حالش خوب نیست کم حرف و بی صدا شده بود. ( نازنین از سر کمبود محبت به این وضع افتاده بود اگر پدر او دست محبت روی سر دخترش کشیده بود آینده دخترش جور دیگه رقم میخورد ولی افسوس همین خود خواهی برخی والدین باعث تباهی زندگی فرزندشون میشه و هیچ راه جبرانی باقی نمی مونه...

تواب #پارت۴۱ به نزدیک ترین غذاخوری رسیدیم . برای اولین بار بود که سمت میزهای خانواده گی رفتیم اونم با اشاره ی حاجی ‌! بعد از سفارش غذا آروم بی صدا نشسته بودیم سرم رو پایین انداخته بودم و خودم رو با گوشیم سرگرم کرده بودم که صدای حاجی اومد: - خب؛ آقا محمد شغل شریف شما چیه؟ باسوال ناگهانی حاجی خشکم زد سرم رو اروم بالا اوردم و تو چشمای منتظرش نگاه کردم ؛ در دلم گفتم : _آخه این چه سوالی بود؟ چی بگم الان ؟ بگم چی کارم ؟؟ بگم قرار به زودی قاتل بشم ؟؟ نازنین که متوجه شد من جوابی ندارم سریع با اوه و ناله شروع کرد : _حاج آقا داداش من یه مردِ ؛ یه مرد که برای خانوادش همه کاری می کنه هر سختی رو تحمل می کنه . داداش محمدم از وقتی که مشکلات منو زندگی روسرش آوار شده تا الان هر کاری کرده خلاصه نگذاشته محتاج کسی باشیم. دست حاجی که روی شونه ام خورد به خودم اومدم؛ حاجی یک نگاه گرم بهم کردو گفت: _خداخیرت بده پسرم همین که خواهرت این همه از پشتیبانی و کمکت راضی هست یعنی راه درست و رفتی احسنت... تو دلم خودم به حرف حاجی خندیم کدوم راه درست!!

تواب #پارت۴۲ بعد از خوردن شام حاجی برای حساب کردن بلند شد که خودم رو سریع بهش رسوندم: _حاج آقا من حساب می کنم _فرقی نمی کنه پسرم مهمان ما باشید _پس تا وقتی که همسفر هستیم یه بار هم باید مهمون من باشید _بسیار عالی ان شاالله اگر عمر باشه و توفیق بشه چشم . چون هر چه تلاش کردم که پول رو من حساب کنم حاجی نذاشت ... به طرف میز رفتیم تا راهی هتل بشیم... منو نازنین از در رستوران خارج شدیم گرم حرف زدن بودیم هنوزچند قدمی که از رستوران دور نشده بودیم ؛ صدای فریاد یه مرد بلند شد ... -هی یابو کوری مگه؟ من و نازنین باهم به عقب برگشتیم که ببینیم چی شد؟ دیدیم یقیه‌ی آقا محمد رو یه مردی هیکلی گرفته! بابا جلو رفت که جدا شون کنه! -ولش کن آقا چرا اینجور میکنی؟ - حاجی من اصلا بهش نخوردم ! خودش وسایلش رو ولو کرد! الکی داد بی داد میکنه... یقه رو ول کن ! مرد هیکلی که خیلی عصبی بود رو به آقا محمد گفت: -پسرک پرو مگه کوری جای معذرت خواهی کردنت زبون هم میریزی؟ اون مرد بی توجه به اطرافیان شروع کرد به فحاشی... که شرم دارم از گفتنش... آقا محمد که کاملا مشخص بود عصبانیه اون مرد رو پرت کرد روی زمین و شروع به زدنش کرد ...

تواب #پارت۴۳ بابام هر چه تلاش کرد که جداشون کنه بی نتیجه بود توی ضربهای که ناخواسته اون مرد هیکلی به بابام زد بابام نقش برزمین شد... هینی کشیدم و دست نازنین رو محکم فشردم نازنین مات صحنه ی روبه رو بود پای بابام جدا شد ؛ عبا و عمامه اش یه طرف افتاده بود وقتی مردم اطراف برای کمک اومدن و اون دوتا رو تا حدودی جدا کردند پا تند کردم سمت بابام اول از همه پاش رو کنارش گذاشتم بعد دنبال عمامه ی خاکیش میگشتم که دست نازنین دیدم عباش رو رودوشش انداختم نازنین خاک عمامه رو گرفته بود با احترام داد به پدر ؛ پدرم پاش رو درست کرد با کمکم بلند شد. نازنین نزدیک گوشم آروم گفت: -پای بابات.... -به قول خودش یادگار جنگه. کم کم مردمی که اطرافمون بودن بیشتر شدند و همون موقع بود که آژیر پلیس هم به گوش رسید . آقامحمد و اون مردی که بی دلیل باعث این دعوا شده بودن راهیه آگاهی شدند . نگاه نگران نازنین باعث شد ما هم پشت سرشون راه بیوفتیم

تواب #پارت۴۴ داخل کلانتری با پادر میانیه پدر از شکایت کردن منصرف شدند و هردو بعد از امضاء کردن برگه ی رضایت نامه از شکایت کردن گذشتند . منو نازنین به بیرون محوطه ی کلانتری رفتیم و منتظر موندیم بعد از دقایقی آقا محمد به طرف ما اومد نازنین سوالی که تو ذهن من بود رو به زبون آورد _پس حاج آقا کجاست؟ مگه باهم نبودید؟؟ _به من گفت برو میام فکر کنم خواست اون یارو رو به راه راست هدایت کنه! ناخواسته اخمی کردم و نگاهم رو پایین انداختم تیکه ی آخر جمله اش رو با تمسخر گفته بود و این از چشم من پنهون نموند. صدای نازنین بود که توبیخش میکرد با آمدن بابام ثانیه ی قبل رو فراموش کردم و به سمتش رفتم وقتی از حال و احوالش مطمئن شدم نفس راحتی کشیم . هنوز به ورودی نرسیده بودیم که دایی رو دیدم _حاجی چی شده ؟؟ _شما اینجا چه کار می کنید ؟ چیز مهمی نبود حل شد. _سوجان گفت ؛ منم سریع خودم رو رسوندم . پدر نگاهی بهم کردو ؛ دستی پشت سر دایی گذاشت و گفت: _بریم ؛ بریم هتل صحبت میکنیم. همه همراه دایی راهی هتل شدیم.

تواب #پارت۴۵ به هتل که رسیدیم با سوال نازنین همه وایستادیم _حاج آقا پای شما چرا اینجوری بود؟ آقا محمد خواست چیزی بگه که پدر با لبخندی رو به نازنین گفت: _تنهایادگاریه که از جنگ دارم. _مگه شماجنگ هم رفتید؟ _اگرخداقبول کنه خادم رزمنده ها بودیم پدرم وقتی نگاه گیج نازنین رو دید با لبخندی که من عاشقش بودم به سمت خلوت هتل اشاره کرد و گفت: _بیا دخترم بیا کنار سوجان اینجا بنشینیم تا بهت کاملا توضیح بدم. اصلا یه قصه ی زیبا از دوران جنگ برات تعریف میکنم ؛چه طوره؟ نازنین دستش رو به هم زد و گفت: _عالیه من سرو پا گوشم... آقامحمد با خنده رو پدر کردوگفت: _ما چه کنیم حاجی بمونیم یا بریم ؟ مارو دعوت نکردی واسه شنیدن قصه ات _اصلا اگر شما نباشی این قصه ها گفتن نداره روی مبل ها نشسته بودیم که نگاهم میخ دایی شد تمام مدت بی حرف کناری ایستاده بود. نزدیکش شدم و گفتم : _خوبی دایی؟ چیزی شده ؟ خونسرد و همان طور که نگاهش به رو به رو بود گفت: _شما این خواهر رو برادر رو چقدر میشناسید؟ _هیچی ؛ همین دیروز باهاشون آشنا شدیم _نمی دونم چرا حس خوبی بهشون ندارم .

تواب #پارت۴۶ _مومن بیا تا داستان شروع نشده کنارم بشین بابام بود که دایی رو کنار خودش دعوت می کرد من و دایی هم به جمع اضافه شدیم من کنار نازنین و دایی کنار بابام نشستیم دم غروب بود عملیات والفجر ؛ رو داشتیم اوضاع زیاد خوب نبود تو اون عملیات شهید خیلی دادیم خیلی از بچه ها فرصت جنگیدن هم پیدا نکردن و شهید شدند . اونایی که فرصت مقاومت داشتند با تمام قدرت تلاش میکردند ولی از زمین و آسمون ما مورد هدف دشمن بودیم. صدا؛صدای تیر و تفنگ و.... بود ؛ فقط بوی باروت و خون بود. باید تا اومدن نیروی و کمکی این مقاومت رو حفظ میکردیم چاره ای نبود نباید دشمن میفهمید دست ما خالیه من و چهار نفر دیگه از بچه ها تو کانالی که کنده بودیم شروع به جنگیدن کردیم جواب هر پنج تیر دشمن یک تیر ما بود ولی بازهم سرسخت ایستادیم همون جا بود یه تیر ناقابل مهمون پام شد. یکی از بچه ها شهید شد فقط سه نفر مانده بودیم ولی باز تسلیم نشدیم تسلیم شدن برای ما معنایی نداشت هدف فقط مقاومت و ایستادگی بود.

تواب #پارت۴۷ کم کم داشت تمام گلوله هامون تموم می شد. رفیقم خواست تا بچه ها به عقب برن با اینکه قبول نمیکردند ولی به هر قیمتی بود اون دونفر رو فرستاد تا برن عقب تا کمک بیارن . هر چی به رفیقم گفتم من پوشش میدم تو هم برو عقب گوش نکرد که نکرد. منم که پام ناجور خونریزی داشت نمی تونستم برگردم. خلاصه چند ساعتی رو ما تو کانال بودیم تا کمک رسید رفیقم با تمام مردونگیش و ۼیرتش اجازه نداد تا اسیر بشیم. _ایولاداره ؛ مرد فقط همین رفیقتون اگر ماها هم تو این دنیا یه دونه از این رفیقا داشتیم دیگه هیچ غمی نبود. حاجی همین طور که رو شونه ی اون مردی که دایی میگفتند زد و گفت: _درسته آقا محمد منم زرنگ بودم سریع این رفاقت رو وصل کردم به فامیل شدن من نذاشتم رفیق با معرفتم رو زمونه ازم بگیره متعجب و گیج نگاهش میکردم که با لبخند ادامه داد _ رفیقم ؛ آقا کمال شد دایی بچه هام این رفاقت و برادری باید موندگار میشد حاجی آروم شونه ی اون مرد رو بوسید و گفت: الان هم بعد از سالها هنوز زنده بودنم رو مدیونش هستم.

🇮🇷 مراسم اهدای مدال طلا به آقای‌رستمی اصلا مهم نیست قامتشون کمتر از دیگر مردان هست مهم اینکه مردانه خداوند را بندگی میکنند و حرمت احکام خدا را در دل سرزمین آزاد حفظ میکنند _تبریك‌به‌ایران‌و‌ایرانی @shahidane72

تواب #پارت۴۸ بعداز اینکه نیروی کمکی رسید بچه ها مارو به بیمارستان صحرایی منتقل کردن فکر کنم دو روز اونجا بودم من که بیشتر اون روزا بیهوش بودم اینو رفیقم و پرستارم بهم گفت. بعد دو روز همراه کمال ما رو اعزام کردن عقب ولی خب دیر شده بود دکترا گفتند زخم پات عفونت داره و اگر قطع نشه ممکنه کل بدنت رو بگیره همونجا بود که یادگاری جنگ رو با جون و دل حس کردم. _حاجی چند سالتون بود اون موقع؟ سوالی بود که نازنین پرسید تمام وقت حرفای حاجی رو با جون و دل گوش داده بودم این باعث تعجبم شده بود. _بیست و یک سال داشتم دخترم _تو اون سن ؛اول جوونی اول شوق و ذوق زندگی چه جوری کنار آومدید با پای قطع شده ؟ _سخت نبود چون عاشق بودیم کسی که میره واسه جنگیدن باید عاشق باشه عاشق راهی که انتخاب کرده هدفی که پیش رو داره ما روز اول میدونستیم ممکن هر اتفاقی برامون پیش بیاد پس سخت نبود پذیرفتنش. تو اون عملیات چه گلهایی که پرپر شدن من که در میان اون شهداء کمترین مجروحیت رو دیده بودم .

تواب #پارت۴۹ _خانمتون چه جوری بهتون بله گفت: ؟ _حاجی با خنده و شوقی ذوقی که تو چشماش موج میزد رو به نازنین کردو گفت: روحش شاد باشه این سوال منم بود ازش وقتی بهش گفتم چرا میخوایی به من جواب مثبت بدی گفت: _من جنگ نرفتم ؛ نمیتونم برم ولی حالا که توفیق خدمت شده اونم به شما ؛ چه جور نادیده بگیرم ؟ مگر قلب شما الان با قبل از قطع پاتون فرقی کرده ؟ مهم قلبتونه که یاد خدا رو داره منم اگر قابل بدونید مشتاق خدمت به شماهستم. خلاصه که از این کمال آقای با معرفت با اون خواهر همه چی تمامش چیزی جز این انتظاری نمی رفت. سالها زحمت من رو کشید خدا اجرش رو با خانم فاطمه ی زهرا سلام الله علیها بهش عطا کنه روحش شاد باشه . آقا کمال ؛ دایی یا همون مرد مورد نظر ما تا اون زمان داشت در سکوت به حرفهامون گوش میکرد . نمی دونم چیه این مرد مهم بود که قرار بر کشتنش گذاشتند. مگر چی باخودش داشت که قرار بود من جونش رو بگیرم ؟ تمام سوالاتی که تو ذهن داشتم ولی جوابی براشون نبود من حق سوال کردن نداشتم فقط باید اجرا میکردم به واسطه ی تهدیدی که هر لحظه برای خانوادم بود مجبور به اجرا بودم و بس...

تواب #پارت۵۰ بعد از رفتن محمد و خواهرش دایی شروع کرد به صحبت _حاجی این دونفر از کجا پیدا شدن ؛ یهویی وسط این مسافرت؟ اصلاً تو کجا باهاشون آشنا شدی؟ چه طور بهشون اعتماد کردی؟ پدر با همون لحن آروم و لبخند به لب رو به دایی گفت: _چرا سخت میگیری برادر من من و سوجان با این خواهر و برادر تو همین هتل آشنا شدیم و چند باری هم اتفاقی همراه هم بودیم همین ، چیز دیگه ای نیست شما هم بی دلیل نگرانی! _نمیشه خوش خیال بود حاجی الان اوضاع زیاد خوب نیست باید احتیاط کرد باید مراقب بود. حاجی اینقدر زود به همه اعتماد نکن ! همیشه همین بوده و هست کلا عادت داری به همه زود اعتماد میکنی. _چشم من تسلیمم ! خوبه؟ بیشتر هم مراقب باش ! _چشمت روشن به جمال آقا فقط نگران بودم خواستم بيشتر احتیاط کنید. پدر دستی رو شونه ی دایی گذاشت و بهش اطمینان داد که بیشتر مراقب هست و با همون روی خوش خواست که بریم برای استراحت پاشدیم و راهی اتاق... در راه از دایی پرسیدم _دایی جان! _جان دایی _الان نازنین شماره و آدرس من رو میخواست تا بیشتر باهم دوست باشیم من نباید بهش بدم ؟ _دایی تا خواست حرفی بزنه پدر پیش دستی کرد و گفت: _یه شماره وآدرس دادن که سوال نداره بابا ! ان شاالله که دوستای خوبی برای هم باشید. دایی سری به تاسف تکون داد و رو به بابام گفت: همین الان گفتی چشم...

تواب #پارت۵۱ گیج خواب بودم ولی صدای زنگ گوشیم مگه میذاشت این چند روز یه خواب درست و حسابی نداشتم کلافه نشستم و دنبال گوشیم بودم به محض پیدا کردنش بدون چک کردن مخاطب تماس رو وصل کردم _بله _هنوز که خواابی؟ صدای پراز جیغ و داد نازنین بود که خواب رو کلا پروند _چیه ؟ چی کارم داری ؟ _پاشوبابافکر کردی اومدی خوش گذرونی که تا این موقع هنوز خوابی؟ پاشو برو دنبال بلیط _بلیط برا چی؛کجا؟ _بلیط دربست به جهنم! پاشو برو بلیط برگشت رو بگیر فقط مراقب باش بلیط حاجی رو هم تو باید بگیری که کنار هم باشیم . کامل نشستم دیگه خواب شیرین به کل از سرم پرید _خب اون وقت چه جوری براشون بلیط بگیرم؟ _اون دیگه به استعداد خودت برمیگرده پاشو زود باش خوابت نبره دوباره! _نه بابا خوابو که کوفتمون کردی! حالاهم خداحافظ بای بای پراز خنده ی نازنین رو دیگه گوش نکردم و قطع کردم. تو فکر این بودم چه جوری میتونم برای حاجی هم بلیط بگیرم! آخه نمیگه به تو چه خودم میگیرم؟ ااای خدا عجب گرفتاری شدم. تواب #پارت۵۲ نه نشستن فایده نداره . پاشدم لباس پوشیدم و به سمت فضای باز هتل رفتم همین طور که در حال قدم زدن بودم صدای خیلی وحشتناکی من رو شوکه کرد. گیج فقط به اطرافم نگاه میکردم صدای چی بود؟ این سوال رو از مردی پرسیدم که پریشون داخل هتل شد. _داداش بیرون اوضاع خرابه! _برای چی؟ _مگرخبر نداری؟ دیشب یهویی اعلام کردن بنزین گرون شده! مردم خیلی عصبی اند ریختن تو خیابونها این سرو صدا ها واسه همینه هنوز مرد کنار دستم نرفته بود که حاجی و اون دایی که کمال بود اسمش، هراسون اومدن بیرون بهشون گفتم داستان چیه و صلاح نیست برن بیرون من و حاجی راهی داخل هتل شدیم ولی آقا کمال گفت: میره بیرون ببینه اوضاع چه طوره به سالن هتل رسیدیم و کنار حاجی نشستم دنبال حرفی بودم که بتونم سر صحبت رو باز کنم تا بلیط برگشت رو من بگیرم ولی مگه حرفی پیدا میشد کلافه سرم رو چرخوندم دیدم حاجی به تلویزون نگاه میکنه ...

تواب #پارت۵۳ خودشه همین درگیری ها میتونست بهانه ای باشه واسه بلیط گرفتنم سرخوش از روزنه ی امیدی که پیدا کرده بودم گفتم: _ اوه حاجی مثل اینکه اعتراض ها هم خیلی سنگینه ؛حالا چه طور برم بلیط بگیرم تو این شلوغی؟ _کارهای دنیا راحت شده آقامحمد ناراحت نباش ؛ اینترنتی؛ بدون هیچ دردسری بلیط میگیریم ای بابای تو دلم.گفتم: چی فکرکردی محمد که حاجی بچه اس که راحت گول بخوره اون تیز تر از حرفاست. نمیشه بابا ؛اینترنتی نمیشه بلیط گرفت صدای گرم دختر حاجی بود که نوید خوشی بهم.میداد ایستادم و سلام کردم نمیدونم چی شده بود که وقتی این دختر رو با این حجب و حیا می دیدیم اختیار پاهام دست خودم نبود. این رو از تعجب کردن نازنین هم میشد فهمید وقتی چشماش رو گرد کرده بود و با پوزخند نگاهم میکرد جواب کوتاه وآرومی بهم داد برعکس نازنین که صداش مثل شیپور بود تو مغزم... همه که نشستند حاجی رو به دخترش گفت: _سوجان بابا ؛ چرا اینترنتی نمیشه بلیط گرفت؟ _ اینترنت قطع کردن باید برای خرید بلیط حتما حضوری رفت. تواب #پارت۵۴ تعلل دیگه نباید می کردم سریع پاشدم گفتم: _بلیط های برگشت با من و منتظر اعتراض حاجی نموندم. بعد از خرید بلیط قطار به هتل برگشتم وقتی به هتل رسیدم تصمیم گرفتم بلیط ها رو خودم بدم به حاجی به در اتاق حاجی رسیدم بعد از در زدن سر پایین منتظر موندم تا بیاد و بلیط رو بهشون بدم در که باز شد با لبخند گفتم: _بفرماییدحاجی ...... سرمو که بلند کردم دیدم جای حاجی دخترش درو باز کرده _سلام _سلام ببخشید فکر کردم پدرتون هست. بلیط رو گرفتم سمتشون بفرمایید. _پدر بیرون کار داشتند نیستند بعد بلیط هارو گرفت و ملایم تشکری کرد و ادامه داد: _اینم هزینه ی بلیط ها بفرمایید. سرمو که تا اون موقع پایین بود کمی بالا آوردم ونگاهمو روی گل های چادر سفیدش نگه داشتم بیشتر از این اجازه ی بالا اومدن به نگاهم رو ندادم دلخور گفتم : قابلی نداره از طرف من به حاجی بگید همین که تو این سفر باهاشون آشنا شدم کفایت میکنه بعد هم سریع یک یاعلی گفتم برگشتم سمت اتاقم...

تواب #پارت۵۵ امروز روزآخر این سفره و ما هنوز کاری نکردیم مشخص نیست آخر این داستان چی میشه من واقعا باید این کار رو بکنم یا نکنم؟ وگرنه سر زن عمو ودختر عموم چی پیش میاد؟ کلافه و سردرگم تو همین فکر ها بودم که در اتاق به صدا در آمد _بله؟ _داداش جون آماده نشدی ؟ صدای نازنین بود مگه ما قرار بود بریم جایی؟ پاشدم در رو باز کردم و نازنین رو با کمی فاصله جلوی در کناره دختر حاجی دیدم _داداش‌!! چرا هنوز آماده نیستی بعد میگن خانم ها دیر حاضر میشن زود باش الان حاجی هم میاد!!! وقتی دید از هیچی خبر ندارم رو کرد به دختر حاجی و گفت: _سوجان من با اجازه یه کمکی به داداش بکنم تا زودتر بشه بریم _باشه عزیزم من منتظرم نازنین از کنارم رد شد با اتاق و آروم گفت: مگه اون گوشیتو چک نکردی؟؟؟ _نه _ای بابا محمد اصلا حواست نیستا برا چی ما اینجاییم‌!! _خب حالا مگه چی شده؟ _زود بپوش برای آخرین بار با حاجی و دخترش بریم حرم تا من جا پای این دوستی رو خوب محکم کنم. درضمن یه پیراهن یشمی داشتی اونو بپوش یکم تو چشم باشی ! این رو گفت و رفت بیرون منم به ناچار سریع همون پیراهن یشمی رو پوشیدمو واسه رفتن آماده شدم... تواب #پارت۵۶ با حاجی و دخترش راهی حرم شدیم. نمی دونم چرا این داییشون هیچ وقت باهاشون نیست. به ورودی حرم که رسیدیم حاجی گفت :بهتره بریم زیر زمین تا درقسمت خانواده گی باشیم و راحت بتونیم دعا وداع رو بخونیم. _عالیه حاج آقا خدا خیرتون بده نازنین بود که سریع جواب داد منم که فقط نظارگر بودم. دور از جمعیتو در خلوت ترین قسمت نشستیم و حاجی کتاب رو باز کرد و شروع کرد به دعا خوندن دخترش و نازنین هم کتاب به دست نزدیکش نشستند و منم به ناچار کنار حاجی نشستم. داشت کم کم حوصله ام سر میرفت که وسط های اون کلمه های عربی که میگفت: شروع به مناجات کرد یه مناجاتی که عجیب به دلم نشست (خدایا ټومنو خوب می‌شناسی، من همان طفل بازیگوشم،هر جا که بروم، هر دسته‌گلی که به آب دهم، آخر سر، پناهم تویی خدای من) یعنی واقعا؟؟؟ این دسته گلهایی که من به آب دادم خدا می بخشه؟ یعنی هنوز هم میشه برگشت؟ حاجی چی میگه؟؟؟؟ میگه لذت بخش ترین لحظه ؛ لحظه ی توبه هست!!! باید بگه سخت ترین کار دنیا!!! نمی دونم چرا دوست دارم واسه یه توبه ی جانانه دست به کار بشم ولی ته دلم قرص نیست که بخششی هم در کار باشه!! این همون ناامیدیه که حاجی میگه مؤمن نباید داشته باشه و واسش ممنوعه.