☑️#خاطرات_شهدا ⭐️#شهید_مدافع_حرم 🥀🕊 طلبه شهید میلاد بدری ما توی هر تیمی یه روحانی داشتیم و ناراحت بودیم که گروه ما روحانی نداره که نماز رو به جماعت بخونیم. هیچ کدوم از بچه ها هم جلو نمی ایستادند، ۱۳ روز گذشته بود که اونجا بودیم و نمازها رو می رفتیم با گروه های دیگه میخوندیم یه شب به شهید بدری گفتم: خب آقا میلاد! بگو ببینم چند سالته؟ چیکار میکنی؟ متاهلی؟ بچه داری؟ و از این سوالها... لحظه ای که گفت متولد ۷۴ هستم گفتم خدایا سربازهای امام خامنه ای🧡 هیچی کم ندارن از دلاور های امام خمینی (ره) ✋🏻 گفتم: خب حالا چیکاره هستی؟ گفت: صداشو در نیار... طلبه هستم. تا گفت طلبه هستم یه کوچولو محکم زدم به کمرش گفتم: ای نامرد ۱۳ روز نماز ما مثل آوره ها شده و جماعت نصیبمون نشده پس چرا چیزی نگفتی؟ انقدر فروتن بود، سرشو انداخت پایین و یک لبخند و تبسم آرومی کرد... خلاصه اون شب شهید میلاد رو گذاشتیم جلو واسه نماز جماعت، یه نماز مغرب و عشا پشت سرش بخونیم و اون شد آخرين نماز که صبحش باید میرفتیم روی ارتفاعات العیس سنگر بزنیم، صبح یعنی ساعت ۱۱ بود. #اربعین سیدالشهدا که بوسیله موشک تاو آمریکایی، آقا میلاد و دو تن دیگر از دوستان به شهادت رسیدن... و من ناپاک و ضعیف النفس فقط برای ۳۰ ثانیه از میلاد و دوستان دور شدم که یکباره صدای عجیبی منو زمین گیر کرد "شهیدبرزگر"💫 @ShahidBarzegar65

🌸ای کاش همیشه یاورت باشم من 🍃در وقت ظهورمحضرت باشم من 🌸هرچندکه نامه ام سیاه است ولی 🍃بگذارسیاه لشکرت باشم من "شهیدبرزگر"💫 @ShahidBarzegar65

🌇#داستان_تشرفات ملاقات با #امام_زمان (ع)  صدای اذان از راديو ماشين به گوش رسيد جوانی كه در كنارم نشسته بود بلند شد و به طرف راننده رفت و گفت: آقای راننده! می خواهم نماز بخوانم. راننده با بی تفاوتی و بی خيالی گفت: برو بابا حالا كی نماز می خواند! بعدش هم توجهی به اين مطلب نكرد ولی جوان با جديت گفت: به تو می گويم نگهدار! راننده فهميد كه او بسيار جدی است گفت: اينجا كه جای نماز خواندن نيست، وسط بيابان، بگذار به یک قهوه خانه يا شهری برسيم، بعد نگه می دارم خلاصه بحث بالا گرفت... راننده چاره ای جز نگه داشتن نداشت. بالاخره ماشين را در كنار جاده نگه داشت، جوان پياده شد و نمازش را با آرامش و طمأنينه خواند، من هم به تأسی از وی نماز خواندم. پس از نماز وقتی در كنار هم نشستيم و ماشين حركت كرد از او پرسيدم: چه چيز باعث شده كه نمازتان را اول وقت خوانديد؟ گفت: من به امام زمانم، حضرت ولی عصر (عج) تعهد داده ام كه نماز را اول وقت بخوانم. تعجب من بيشتر شد، گفتم: چگونه و به خاطر چه چيز تعهد داديد؟ گفت: من قضيه و داستانی دارم كه برايتان بازگو می كنم، من در یکی از كشورهای اروپایی برای ادامه تحصيلاتم درس می خواندم، چند سالی بود كه آنجا بودم، محل سكونتم در یک بخش كوچك بود و تا شهر كه دانشگاه در آن قرار داشت فاصله زیادی بود كه اكثر اوقات با ماشين اين مسير را طی می كردم. ضمناً در اين بخش، یک اتوبوس بيشتر نبود كه مسافران را به شهر می برد و برمی گشت. برای فارغ التحصيل شدنم بايد آخرين امتحانم را می دادم، پس از سال ها رنج و سختی و تحمل غربت، خلاصه روز موعود فرا رسيد، درس هايم را خوب خوانده بودم، آماده بودم برای آخرين امتحان سوار ماشين اتوبوس شدم و پس از چند دقيقه، اتوبوس در حاليکه پر از مسافر بود راه افتاد، من هم كتاب جلويم باز بود و می خواندم، نيمي از راه را آمده بوديم كه يكباره اتوبوس خاموش شد، راننده پايين رفت و كاپوت ماشين را بالا زد، مقداری موتور ماشين را نگاه كرد و دستكاری نمود، آمد استارت زد، ماشين روشن نشد، دوباره و چندين بار همين كار را كرد، اما فايده ای نداشت، [اين وضعيت] طولانی شد و مسافران آمده بودند كنار جاده نشسته و بچه های شان بازی می كردند و من هم دلم برای  امتحان شور می زد و ناراحت بودم، چيزی ديگر به موقع امتحان نمانده بود، وسيله نقليه ديگرى هم از جاده عبور نمی كرد كه با او بروم، نمی دانستم چه كنم، در اضطراب و نگرانی و نااميدی به سر می بردم، تا شهر هم راه زيادی بود كه نمی شد پياده بروم، پيوسته قدم می زدم و به ماشين و جاده نگاه می كردم كه همه تلاش های چندساله ام از بين می رود و خيلی نگران بودم. يكباره جرقه اي در مغزم زد كه ما وقتي در ايران بوديم در سختي ها متوسل به امام زمان(عج) مي شديم و وقتي كارها به بن بست مي رسيد از او كمك و ياري مي خواستيم، اين بود كه دلم شكست و اشكم جاري شد، با خود گفتم: يا بقية اللَّه! اگر امروز كمكم كني تا به مقصدم برسم، قول مي دهم و متعهد مي شوم كه تا آخر عمر نمازم را هميشه سر وقت بخوانم. پس از چند دقيقه آقايي از آن دورها آمد و رو كرد به راننده و گفت: چه شده؟ (با زبان خود آنها حرف مي زد). راننده گفت:نمي دانم هر كار مي كنم روشن نمي شود. مقداري ماشين را دست كاري كرد و كاپوت را بست و گفت: برو استارت بزن! چند استارت كه زد ماشين روشن شد، همه خوشحال شدند و سوار ماشين گشتند و من اميدي در دلم زد و اميدوار شدم، همين كه اتوبوس مي خواست راه بيفتد، ديدم همان آقا بالا آمد و مرا به اسم صدا زد و گفت: «تعهدي كه به ما دادي يادت نرود، نماز اول وقت!» و بعد پياده شد و رفت و من او را نديدم. فهميدم كه حضرت بقية اللَّه امام عصر(عج) بوده، همين طور اشك مي‌ريختم كه چقدر من در غفلت بودم. اين بود سرگذشت نماز اول وقت من. 📚 نماز و عبادت امام زمان(عج)، عباس عزيزی، ص ۸۵ "شهیدبرزگر"💫 @ShahidBarzegar65

بنی آدم اعضای یکدیگرند همه عاقلندو براین باورند؛ که یک روز نوبت به ما میرسد که آسان زمان وداع میرسد..! چه بر اوج قله چه چاه عمیق؛ همه بی گمان در صفیم ای رفیق "شهیدبرزگر"💫 @ShahidBarzegar65

خدا همه را از فتنه های آخر الزمان حفظ نگه دارد... ✨آمین یا رب العالمین 💚اللهم عجل لولیک الفرج💚 🌤ای کاش کسی برای آقا تَب داشت 💎یادی زِ امام منتظربرلب داشت 🌤قربان غریبی ات شوم آقاجان 💎ای کاش که صاحب الزمان زینب داشت. "شهیدبرزگر"💫 @ShahidBarzegar65

مهم بودن یا نبودن رو فراموش کن روزنامه ی روز شنبه زباله ی روز یکشنبه است! زندگی کن به شيوه خودت با قوانين خودت با باورها و ايمان قلبی خودت مردم دلشان می خواهد موضوعی برای گفتگو داشته باشند! مغرور نباش... وقتی پرنده ای زنده است... مورچه را میخورد، وقتی میمیرد مورچه، او را میخورد.!!!!!!!! شرایط به مرور زمان تغییر میکند.!!!! هیچوقت کسی را تحقیر نکن!! شاید امروز .. قدرتمند باشی اما.!!! زمان ازشما قدرتمندتر است!! یک درخت، هزاران چوب کبریت را میسازد.. اما.... وقتی زمانش برسد، یک چوب کبریت میتواند هزاران درخت را بسوزاند!! پس خوب باش و خوبی کن که تنها آئین زندگی خوبی است.. "شهیدبرزگر"💫 @ShahidBarzegar65

گاهی به آخرش فکر کردن، خیلی دردها رو شفا میده و خیلی از سختی‌ها رو آسون میکنه 💚 خیلی زود دیر میشه، قدر عزیزانمون و بدونیم 🤍 "شهیدبرزگر"💫 @ShahidBarzegar65

🔆 #پندانه ✍ قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر گوهری روزی طلبه جوانی که در زمان شاه‌عباس در اصفهان درس می‌خواند نزد شیخ بهایی آمد و گفت: من دیگر از درس‌خواندن خسته شده‌ام و می‌خواهم دنبال تجارت و کار و کاسبی بروم، چون درس‌خواندن برای آدم، آب و نان نمی‌شود و کسی از طلبگی به جایی نمی‌رسد و به‌جز بی‌پولی و حسرت، عایدی ندارد. شیخ گفت: بسیار خب! حالا که می‌روی حرفی نیست. فعلا این قطعه سنگ را بگیر و به نانوایی برو چند عدد نان بیاور با هم غذایی بخوریم و بعد هر کجا می‌خواهی برو، من مانع کسب‌وکار و تجارتت نمی‌شوم. جوان با حیرت و تردید، سنگ را گرفت و به نانوایی رفت و سنگ را به نانوا داد تا نان بگیرد ولی نانوا او را مسخره نمود و از مغازه بیرون کرد. پسر جوان با ناراحتی پیش شیخ بهایی برگشت و گفت: مرا مسخره کرده‌ای؟ نانوا نان را نداد هیچ، جلوی مردم مرا مسخره کرد و به ریش من هم خندید. شیخ گفت: اشکالی ندارد. پس به بازار علوفه‌فروشان برو و بگو این سنگ خیلی باارزش است، سعی کن با آن قدری علوفه و کاه و جو برای اسب‌هایمان بخری. او دوباره به بازار رفت تا علوفه بخرد ولی آن‌ها نیز چیزی به او ندادند و به او خندیدند. جوان که دیگر خیلی ناراحت شده بود، نزد شیخ آمد و ماجرا را تعریف کرد. شیخ بهایی گفت: خیلی ناراحت نباش. حالا این سنگ را بردار و به بازار صرافان و زرگران ببر و به فلان دکان برو و بگو این سنگ را گرو بردار و در ازای آن، صد سکه به من قرض بده که اکنون نیاز دارم. طلبه جوان گفت: با این سنگ، نان و علوفه ندادند، چگونه زرگران بابت آن پول می‌دهند؟ شیخ گفت: امتحان آن که ضرر ندارد. طلبه جوان با اینکه ناراحت بود، ولی با بی‌میلی و به احترام شیخ به بازار صرافان و جواهرفروشان رفت و به همان دکانی که شیخ گفته بود، رفت و گفت: این سنگ را در مقابل صد سکه به امانت نزد تو می‌سپارم. مرد زرگر نگاهی به سنگ کرد و با تعجب، نگاهی به پسر جوان انداخت و به او گفت: قدری بنشین تا پولت را حاضر کنم. سپس شاگرد خود را صدا زد و در گوش او چیزی گفت و شاگرد از مغازه بیرون رفت. پس از مدت کمی شاگرد با دو مامور به دکان بازگشت. ماموران پسرجوان را گرفتند و می‌خواستند او را با خود ببرند. او با تعجب گفت: مگر من چه کرده‌ام؟ مرد زرگر گفت: می‌دانی این سنگ چیست و چقدر می‌ارزد؟ پسر گفت: نه، مگر چقدر می‌ارزد؟ زرگر گفت: ارزش این گوهر، بیش از 10هزار سکه است. راستش را بگو، تو در تمام عمر خود حتی هزار سکه را یک‌جا ندیده‌ای، چنین سنگ گران‌قیمتی را از کجا آورده‌ای؟ پسر جوان که از تعجب زبانش بند آمده بود و فکر نمی‌کرد سنگی که نانوا با آن نان هم نداده بود، این مقدار ارزش داشته باشد، با لکنت‌زبان گفت: به خدا من دزدی نکرده‌ام. من با شیخ بهایی نشسته بودم که او این سنگ را به من داد تا برای وام‌گرفتن به اینجا بیاورم. اگر باور نمی‌کنید با من به مدرسه بیایید تا به نزد شیخ برویم. ماموران پسر جوان را با ناباوری گرفتند و نزد شیخ بهایی آوردند. ماموران پس از ادای احترام به شیخ بهایی، قضیه مرد جوان را به او گفتند. او ماموران را مرخص کرد و گفت: آری این مرد راست می‌گوید. من این سنگ قیمتی را به او داده بودم تا گرو گذاشته، برایم قدری پول نقد بگیرد. پس از رفتن ماموران، طلبه جوان با شگفتی و خنده گفت: ای شیخ! قضیه چیست؟ امروز با این سنگ، عجب بلاهایی سر من آورده‌ای! مگر این سنگ چیست که با آن کاه و جو ندادند ولی مرد صراف بابت آن 10هزار سکه می‌پردازد. شیخ بهایی گفت: مرد جوان! این سنگ قیمتی که می‌بینی، گوهر شب‌چراغ است و این گوهر کمیاب، در شب تاریک چون چراغ می‌درخشد و نور می‌دهد. همان طور که دیدی، قدر زر را زرگر می‌شناسد و قدر گوهر را گوهری می‌داند. نانوا و قصاب، تفاوت بین سنگ و گوهر را تشخیص نمی‌دهند و همگان ارزش آن را نمی‌دانند. وضع ما هم همین طور است. ارزش علم و عالم را انسان‌های عاقل و فرزانه می‌دانند و هر بقال و عطاری نمی‌داند ارزش طلب علم و گوهر دانش چقدر است و فایده آن چیست. حال خود دانی، خواهی پی تجارت برو و خواهی به تحصیل علم بپرداز. پسر جوان از اینکه می خواست از طلب علم دست بکشد، پشیمان شد و به آموزش علم ادامه داد تا به مقام استادی بزرگ رسید. "شهیدبرزگر"💫 @ShahidBarzegar65