پس با زبان کودکی ام برایت می نویسم چرا که به آسمان نزدیک تر است وقتی کوچکتر بودم، مادرم همیشه از تو می گفت ، از خوبی هایت، از نماز شب هایت، از وفاداری هایت و بالاخره از گذشت و ایثارت … من از تو فقط همین ها را به یادگار دارم هر صبح تصویر تو را می نگرم تا شاید تو هم به من نظری کنی مادرم می گفت تو هر پنجشنبه وقتی که به مدرسه ی طلبه قم می رفتی به خانه ما هم سری می زدی . نمی دانم، آیا الان هم می آیی؟ حتما ، تو می آیی . باور کن ، هر پنجشنبه عطر وجودت را حس می کنم اما چرا نمی بینمت ؟

چرا صورت پر نورت را برایم نما یان نمی کنی ؟ می دانم ، این تقصیر چشم های من است. آن قدر گناه کرده ام که این گناهان چون پرده ای روی چشم ها یم شده اند و من تو را نمی بینم ای کاش دستم را می گرفتی تا این قدر احساس تنهایی نمی کردم . ای شهیدم ، تو اتینک در آسمان ها ماه مجلس شده ای عین ستاره ها چه زیبا می درخشی خوش به حال آن شبی که تو به آن نور می دهی تو به آن آرامش می دهی ای کاش من هم شب ها به جای خفتن در زمین در آسمان ها بودم.

بغض‏های حقیر ما، روبه‏روی تصاویر گلگون شما سرریز می‏شود و راه را برای کلام می‏بندد؛ با شما شقایق‏هایم. از شما چه باید گفت و چه باید نوشت؟ واژه‏های خاکسترگونه ما، فقط بلدند روبه‏روی شما ضجه بزنند. اما کاش می‏دانستند که یاد شما حرکت است؛ حرکتی برای بهبودی وضعِ «بودن». چه باید گفت که شما حنجره‏های خود را عبور دادید تا آن سوی مرزهای تکبیر، آن سوی مرزهای ندیدن؛ جایی که واژه‏ای یافت نمی‏شود تا شما را با آن ستود. اصلاً شما که برای تحسین برانگیزی قلم‏های ما بوسه بر عطر پرواز نزدید! هر روز و هر شب، خاکریزها، با اشک‏ها و دعاهایتان گره می‏خورد. شما، درشتناکی شب را با تکبیرهای فاتحانه‏تان درهم می‏شکستید و روزهای سنگر را سپیدتر از بال‏های کبوتران می‏کردید. ما مانده‏ایم و یاد شما

بدا به حال ما، اگر یاد شما را زندگی ما قاب نگیرد. اینجا فراوانند داغ‏های کمرشکن و زخم‏هایی که شما مرهمشان هستید؛ شما را می‏گویم که نگاهتان رفت و در جهت قبله پروانه‏ها خانه کرد. وقتی دست نوشته‏های شما خوانده می‏شود، در می‏یابیم که شما نام دیگر خورشیدید و قرابتی نزدیک با خود عشق دارید.

وقتی وصیت‏نامه‏های شما را می‏خوانند، تازه می‏فهمیم چرا با عزم آخرین نفر از شما، آسمان چمدان خود را بست و کوچید تا بر شرم خویش نیفزوده باشد. وقتی عکس شما را در ذهن خویش ورق می‏زنیم، تازه می‏فهمیم که عکس‏های تک تک شما اشاره می‏کرده است به بهترین فصل حیات و ما غافل بودیم. حال ما مانده‏ایم و دستانی که به دیواره‏های قفس می‏خورد. ما مانده‏ایم و نام جاوید شما که از لمس رهایی، خنده می‏زند. ما مانده‏ایم و موسم یاد شما که روزهای ما را ترمیم می‏کند.

دلم شهادت میخواد… ? می گویند چرا می خواهی شهید شوی؟ می گویم دیده اید وقتی یک معلم را دوست داری خودت را می کشی در کلاسش نمره ی 20 بگیری و لبخند رضایتش دلت را آب کند؟؟ ♡من هم دلم برای لبخند خدایم تنگ شده می خواهم شاگرد اول کلاسش بشوم…♡

از خودتان چند سوال بپرسید!! برای چه میخواهم شهید شوم؟ برای هوای نفسم یا برای رضای خدا!؟ برای زود تموم شدن و آسودگی و راحتی و تشیع جنازه باشکوه و ازم تعریف کنن که عجب انسان فرهیخته ای بود و عجب انسان از خود گذشته ای بود و یا اینکه حاجت مردم را روا کنم و به خواب فامیل بیام و کارشونو راست و ریس کنم و یا واسطه ی ازدواج جوونا بشم و یا برای اینکه به بعضیا اثبات کنم که هه دیدی اشتباه میکردی؟!دیدی تو موندی و من شهید شدم؟!یعنی حق با من بود،حالا مونده برسی...!!!  و خیلی دلیل و استدلال که از ذهن ما میگذره که هیچ کدومش اونی نیس که باید باشه... آهای نفس من آهای رفیقی که داری میخونی شهادت رو برای خودت نه برای خدا بخواه برای این بخواه که به اسلام و انسانیت خدمت کنی برای این بخواه که بداد مظلوم برسی برای دفاع از اعتقاداتت بخواه نه برای اینکه با خانواده بحثت شده و درکت نمیکنن...!! نه برای اینکه جنگ_نرم سخته و حال نداری فعالیت کنی...!! نه برای هیجان گلوله و خمپاره...!! نه برای لباس و پوتین و اسم و رسم...!! نه...!! آهای نفس من من میخوام برای رضای عشقم... یعنی خدا و رسیدن به او شهید بشم شهادت در زمان و مکان و مصلحتی که او میخواهد نه هوا و هوس من... ما هنوز شهادتی بی درد میطلبیم غافل از آنکه شهادت را جز به اهل درد نمیدهند... شهید همت شهید جعفرخانی یکی از فرماندهان یگان صابرین میگفت تا جایی که توان دارم جهاد بعد ان شالله شهادت. هروقت دیدی خودتو بالاتر از بقیه میدونی و سرزنشگر شدی بدون کارت میلنگه!! اگه یکم سختت بود بدون برا هوای نفس شهادت میخوای نه برای خواست خدا!! هوای نفس را باید کشت! جور دیگر باید زیست... برای شهادت باید تمرین کرد.. خودت رو خالص کن... برای شهادت اینطور دعا کن! خدایا به من توفیق خدمت و جهاد در راهت عطا کن و مرگ مرا شهادت قرار بده.

شهادت درد دارد.... دعا کنید ... دعا کنید شهیــــــد " باشیم"  نه اینکه فقط شهیــد" بشویم". اصلا تا شهیــد نباشیم، شهیـــد نمی شویم. تا حالا فکر کرده اید، پشت بعضی دعاهای شهادت، یک جور فرار از کار و تکلیف است. سریع شهیـــد شویم تا راحت شویم! اما ... دعا کنید قبل از اینکه شهیــــد بشویم، یک عمر شهیـــد باشیم. مثل حاج قاسم سلیمانی که رهبر به او می گوید تو خودت شهیـــــد زنده ای برای ما. مثلاً هشتاد سال شهیـــــد باشیم ...!!!! شهیــــد که "باشیم"، خودش مقدمه می شود تا شهیـــد هم "بشویم" *ان شاءالله* 🌹اللهم الرزقنی توفیق الشهادة فی سبیلک یا الله بحق فاطمة 🌹

🔹 شهیدا نگاه کنید به حال ما (روضه) 🎙 بانوای : حاج میثم مطیعی