#مقام_حضرت_عباس❤️ #ﺍﻣﺎﻡ_سجادعلیه‌السلام: ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺒﺎﺱ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻘﺪﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺍﻭ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﺶ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ، ﺧﺪﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﻓﺸﺎﻧﻰ ﺑﺪﻭ ﺩﻭ ﺑﺎﻝ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺑﺂﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﻨﺪ. ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩ، ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺒﺎﺱ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺰﺩ پروردگار ﭘﺎﻳﻪ‌اﻯ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺩﺍﺭﺩ. 📗 خصال/ص۶۸ ـــــــــــــــــــــــ

🔴فوری سردار حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه: در جلسه ای که (در قلعه حزب دموکراتیک کردستان) تشکیل داده بودند، نماینده سعودی‌ها هم حضور داشت و قرار گذاشته بودند که شهرهای ما را ناامن کنند ولی ما همه‌ی آنها را به درک واصل کردیم.

مسیر کاروان اسرای کربلا تکریت نصرانی های با دیدن سر امام حسین علیه السلام آنقدر برناقوس مرگ کوبیدن که شکست...

در دفتــــر خاطراتتان بنویسید: هر چہ ڪہ داریم ز #شـــهیدان داریم... #شهدا_گاهی_نگاهی😔

بهترین موعظه،این آیه شریفه است الم یعلم بان الله یری آیا نمی دانید که خدا شما را می بیند؟ برگی که از درخت می افتد در عالم اثر می گذارد.، چه طور گناه کردن من و تو در عالم تاثیر نمی گذارد

کربلایی شدن از کرم ارباب است رفتن و دیدن اونجا بخدایک‌خواب‌است تا نرفتی به حرم حاجت دیدن داری درد اینجاست که دیدی و‌دلت‌بی‌تاب‌است

✅آیا میدانید ذُخر الحسین کیست؟ 🔸در جنگ صفین بود که امیرالمومنین (ع) نوجوانی سیزده ساله را نقاب بر صورتش زد و زره پوشانید و روانه میدان کرد. 🔸معاویه، ابوشعتاء که دلاور عرب بود و در شام او را حریف هزار اسب سوار میدانستند به میدان فرستاد ولی او گفت: در شان من نیست که با این دلاوری هایم با او بجنگم پسرم برای او کافیست. ابوشعتاء 9 پسر خودش را به میدان فرستاد و آن نوجوان همه را به درک واصل کرد. ابوشعتاء برای انتقام خون پسرانش خودش به میدان آمد اما فقط با یک ضربه به هلاکت رسید. 🔹امیرالمؤمنین(ع) به نوجوان فرمودند بس است پسرم برگرد... تمام لشگر گفتند یا علی بگذار جنگ را تمام کند اما امیرالمومنین (ع) فرمودند نه او پسرم عباس قمر بنی هاشم است. 🔸انه ذخر الحسین: او ذخیره برای حسین است. ✨السلام علیک یا ابالفضل العباس✨ 📚امالى طوسى، ص275، ح526

گمشده هور48 .... سردار حاج علی هاشمی ..... عبدالرضا توی فکر رفته. - حالا نمی خواد خیلی فکر کنی. راه بیفت زودتر بریم باید به جلسه برسم به هویزه رسیده ایم. - عبدالرضا شما برو به کارت برس. من از جلسه میرم خونه یک سری به ننه و بچه ها بزنم. یکی از محورهای جلسه روشن کردن تكليف گردان انصار الحسين که از نیروهای عشایر و بومی منطقه اند می باشد. باید برایشان پرونده تشكيل بشود و سازماندهی شوند. تا همین الان هم خیلی در امن کردن هور و جزایر کمک کرده اند. خیلی از کمین های عراقی به دست آنها خنثی شده است. به در خانه رسیده ام. هنوز در نزده ام که ننه در را باز میکند. چشمانش برق میزند. هرچند که می خواهد خوشحالی اش را پنهان کند اما نمی تواند. - بیا تو عزیزم، عینی. چشمم به این در خشک شد تا تو بیای. فکر کردم زن می گیری پابند زندگی میشی. انگار نافت افتاده تو جزیره. اصلا به ما سر نمیزنی. حالا ما هیچی! به رسميه زنت نباید بیای سر بزنی؟ - ننه خیالم از رسميه راحته تا شما هستید اصلا نگرانی ندارم. - آره ننه راست میگی خیالت راحته که نمی آی. نه اینکه الآن اینطوری باشی آ. از بچگی ات همین طور بودی. مسجد که می رفتی، شده بودی خادم مسجد، قالی می شستی. حیاط می شستی. خونه نمی اومدی. یادته ننه ماه مضمون بود. حالت خیلی بد شده.... - ننه جان، تو درست میگی حالا میذاری بیام تو یا نه؟ - آره ننه، عینی(نور چشمم) بفرما. - ننه جان من هر وقت قول دادم، اومدم. درست میشه ان شاء الله بالأخره یک روز این جنگ هم تموم میشه. نوبت شما هم میرسه. ولی خوب، همه کارهای من یادت مونده ها. - چه کار کنم دیگه ننه، مادرم. دیر به دیر که می آی گله گزاریم شروع میشه. این بابات هم اینطوری نگاه نکن اونم بهانه ات رو میگیره. نگاهم با نگاه بابا یکی میشود. غرورش اجازه نمی دهد گله کند. چاره ای نیست، جنگ است و باید صبوری کرد. خودم را سرگرم میکنم با نقش های قالی و سرم را بلند نمیکنم. - ننه، چایی ات یخ کرد، بخور دیگه. نگفتی کی نوبت ما میشه علی؟ - چشم. سهم شما محفوظ، این عملیات هم تموم بشه. دیگه زود به زود میآم ادامه دارد.