+ در مأموریت های سوریه و یا داخل ایران ندیدم و نشنیدم که نظری بالای نظر مسئول خودش بدهد، به هیچ وجه. همان اخلاق جلسات را رعایت میکرد. اگر احساس میکرد که باید نظر دیگری باشد، فرمانده را دور از جمع با احترام کنار می کشید و صحبت می کرد. بزرگانی همچون آقای * یا جناب * آدم های کارکشته و دوره دیده ای بودند و می توانستند به راحتی به نظری که آقای رادمهر میگفت، «نه» بگویند؛ اما دقیق به حرف هایش گوش می دادند.
+ درباره نظر بقیه هم رزمانش هم چنین رفتاری میکردند؛ اما نظر محمود رادمهر تخصصی ترین و فنی ترین نظری بود که عمدتا مطرح می شد. محمود رادمهر یک آدم چند بعدی بود؛ یعنی هم یک طراح بود؛ هم فرمانده؛ هم رزمنده؛ هم متخصص. جمع شدن همه این خصلت ها در یک آدم نظامی بسیار سخت است. شاید آدم هایی که نظامی گری را تجربه نکرده اند، کمتر بتوانند این موضوع را درک کنند؛ اما محمود رادمهر واقعا این گونه بود.
+وقتی دیدبان می خواستی، بهترین دیدبان محمود رادمهر بود. می رفت و وقتی مشکل دیدبان حل می شد، میدیدی در طراحی عملیات جای یکی خالی است، چه کسی باید باشد؟ محمود رادمهر! محمود رادمهر نیست، رفته دیدبانی، چه کار کنیم؟ و بعد مشکل بعدی و بعدی .... حالا این نبود، بیشتر حس می شود.
+ خود من در فرماندهی یک صندلی خالی را برای فرماندهی حس می کنم. یک صندلی خالی برای دیدبانی؛ یک صندلی که کسی باید روی آن نشسته باشد وحالا نیست.یک عکس از آقامحمود دارم. وقتی به عکس نگاه میکنم، او را شبیه حسن باقری می بینم. با همان کیفیت، با همان خصلتها. حسن باقری هم عملیاتی بود، هم اطلاعاتی و هم ....
🖤 به روایت همرزم آقا محمود ...
#محمود_رادمهر
✓تعجیل‌درفرج‌صلوات؛
الّلهمّ‌صلّ‌علی‌محمّدوآل‌محمّدوعجّل‌فرجَهم
💌 رسانه رسمی شھیـد محمـود رادمھـر ;
Join╰➤
@SHAHIDRADMEHR_IR
insta, telegram, soroush, eitaa, rubika
