eitaa logo
شمیم ملکوت
374 دنبال‌کننده
4.6هزار عکس
271 ویدیو
125 فایل
ساده و صمیمی با ملکوتیان
مشاهده در ایتا
دانلود
کاش مادرش زنده بود. عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ‏ السَّلَام‏ قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى‏ اللَّهُ‏ عَلَيْهِ‏ وَ آلِه‏ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا مِنْ‏ عَمَلٍ‏ قَبِيحٍ‏ إِلاَّ قَدْ عَمِلْتُهُ فَهَلْ لِی مِنْ تَوْبَةٍ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى‏ اللَّهُ‏ عَلَيْهِ‏ وَ آلِه‏ فَهَلْ مِنْ وَالِدَيْكَ أَحَدٌ حَيٌّ قَالَ أَبِی قَالَ فَاذْهَبْ فَبَرَّهُ قَالَ فَلَمَّا وَلَّى قَالَ رَسُولُ اللَّهِ لَوْ كَانَتْ أُمُّهُ. امام سجاد علیه السلام فرمود: مردى نزد رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم آمد و گفت: يا رسول الله هيچ كار زشتى نمانده مگر اینکه مرتکب شده‌ام، آيا راهی برای توبه دارم؟ پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: آيا پدر و مادرت زنده اند؟ گفت: پدرم زنده است. حضرت فرمود: برو به او نيكى كن. راوی گفت: وقتی که آن مرد می‌رفت، حضرت فرمود: ای كاش مادرش زنده بود! 📚 بحار الانوار، ج ۷۱ ص ۸۲
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
شمیم ملکوت
#صالح_العاروری چه شهادت بیاد ماندنی ! شب ولادت حضرت زهرا س !
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 هدیه به سردار سلیمانی و همرزمانش و شهدای مدافع حرم و شهدای امنیت و شهدای غزه و همه شهدا و علما و صالحین و مومنین و درگذشتگان. بخوانیم سوره ی تبارک را. 💚با قران محشور شوید. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١﴾ الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿٢﴾ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ ﴿٣﴾ ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیرٌ ﴿٤﴾ وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿٥﴾ وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٦﴾ إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿٧﴾ تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿٨﴾ قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلّا فِی ضَلالٍ کَبِیرٍ ﴿٩﴾ وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿١٠﴾ فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لأصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿١١﴾ إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿١٢﴾ وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿١٣﴾ أَلا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿١٤﴾ هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿١٥﴾ أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الأرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿١٦﴾ أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿١٧﴾ وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿١٨﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿١٩﴾ أَمْ مَنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلا فِی غُرُورٍ ﴿٢٠﴾ أَمْ مَنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿٢١﴾ أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمْ مَنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٢٢﴾ قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالأبْصَارَ وَالأفْئِدَةَ قَلِیلا مَا تَشْکُرُونَ ﴿٢٣﴾ قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الأرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٢٤﴾ وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢٥﴾ قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٢٦﴾ فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿٢٧﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٢٨﴾ قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٢٩﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿٣٠﴾ 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🏴 آه از غمی که تازه شود با غمی دگر
ای آنکه دوست دارمت، اما ندارمت بر سینه می‌فشارمت، اما ندارمت ای آسمان من که سراسر ستاره‌ای تا صبح می‌شمارمت، اما ندارمت در عالم خیال خودم چون چراغ اشک بر دیده می‌گذارمت، اما ندارمت می‌خواهم ای درخت بهشتی، درخت جان در باغ دل بکارمت، اما ندارمت می‌خواهم ای شکوفه‌ترین مثل چتر گل بر سر نگاه دارمت، اما ندارمت «سعید بیابانکی»
وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ  هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد هم رونق زمان شما نیز بگذرد وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب بر دولت آشیان شما نیز بگذرد باد خزان نکبت ایام ناگهان بر باغ و بوستان شما نیز بگذرد آب اجل که هست گلوگیر خاص و عام بر حلق و بر دهان شما نیز بگذرد ای تیغتان چو نیزه برای ستم دراز این تیزی سنان شما نیز بگذرد چون داد عادلان به جهان در بقا نکرد بیداد ظالمان شما نیز بگذرد در مملکت چو غرش شیران گذشت و رفت این عوعو سگان شما نیز بگذرد آن کس که اسب داشت غبارش فرو نشست گرد سم خران شما نیز بگذرد بادی که در زمانه بسی شمعها بکشت هم بر چراغدان شما نیز بگذرد زین کاروانسرای بسی کاروان گذشت ناچار کاروان شما نیز بگذرد ای مفتخر به طالع مسعود خویشتن تأثیر اختران شما نیز بگذرد این نوبت از کسان به شما ناکسان رسید نوبت ز ناکسان شما نیز بگذرد بیش از دو روز بود از آن دگر کسان بعد از دو روز از آن شما نیز بگذرد بر تیر جورتان ز تحمل سپر کنیم تا سختی کمان شما نیز بگذرد در باغ دولت دگران بود مدتی این گل، ز گلستان شما نیز بگذرد آبی‌ست ایستاده درین خانه مال و جاه این آب ناروان شما نیز بگذرد
۱ شیخ کلینی و غیر او از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده‌اند: که این دعا را تعلیم زراره فرمود که در زمان غیبت و امتحان شیعه بخوانند:اَللّهُمَّ عَرِّفْنى نَفْسَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى نَفْسَكَ، لَمْ اَعْرِف نَبِيَّكَ؛ اَللّهُمَّ عَرِّفْنى رَسُولَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى رَسُولَكَ، لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَكَ؛ اَللّهُمَّ عَرِّفْنى حُجَّتَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى حُجَّتَكَ، ضَلَلْتُ عَنْ دينى. ارتباط بین این سه معرفت به گونه ای است که هیچ انسانی تا به معرفت سوم نرسد نمی تواند بر یکی از معرفت های قبل از آن متوقف شود. به تعبیر دیگر هیچ کس نمی تواند بگوید همین که من خدا را شناختم، کافیست یا خدا و پیامبر (ص) را شناختم، پس کسب معرفت کافیست. بلکه باید معرفت حجت را نیز به دست آورد و اگر قبل از معرفت حجت در مرحله ای توقف کند، او هیچ کدام از معرفت ها را کسب نکرده است، نه معرفت خدا را و نه معرفت پیامبر (ص) را. نه فقط معرفت او ناقص است بلکه در واقع او هیچ معرفت و شناختی به دست نیاورده است و از دین نیز گمراه است چه رسد به اینکه نسبت به خدا و پیامبر (ص) معرفتی داشته باشد.
۲ در این حدیث نورانی ، انسان از خداوند طلب معرفت می کند. چون بدون معرفت، زندگی و دنیا و هستی ، هیچ معنایی پیدا نمی کند. تمام غرض خداوند از بعثت انبیا و نزول کتب آسمانی و معجزات و اقامه حکومت دینی و ... بدست آوردن « معرفت» بوده است.
۳ ولیکن این معرفت ، فقط از طریق اهل البیت بدست می آید. آنانکه بسراغ منابع دیگری برای کسب معرفت می روند، به بیراهه رفته اند. رسول خدا ص فرمود: من شهر علمم و علی ع درِ آن است و هر کس این شهر علم را اراده کرده است ، باید از در آن وارد شود .
۴ حضرت امام محمد باقر (ع) می فرمایند: "بِنَا عُبِدَ اللّهُ وَ بِنا عُرِفَ اللّهُ وَ بِنا وُحِّدَ اللّهُ ـ تَبارَکَ وتَعالى" "به سبب ما، خدا پرستیده شده و به سبب ما خدا، شناخته شده و به سبب ما، خداوند تبارک و تعالى ، یگانه شمرده شده است".
۵ خداوند سبحان از هر چیزی و از هر کسی بی نیاز است، او احتیاج به کسی ندارد، بلکه تمام جهان هستی نیازمند اوست. خداوند متعال در هر موردی که اهل بیت (علیهم السلام) را به عنوان وسیله قرار داده است، براساس حکمت اوست، زیرا اگر خداوند متعال می خواست می توانست به طور مستقیم و بدون وسیله، امور را انجام دهد و خود را مستقیماً به بندگان بشناساند.
۶ حضرت امیرالمومنین علی (ع) می فرمایند: "إِنَّ اللّه َ تَبارَک و تَعالى ، لَو شَاءَ لَعَرَّفَ العِبادَ نَفسَهُ، وَ لکِنْ جَعَلَنا أبْوابَهُ وَ صِراطَهُ وَ سَبیلَهُ وَ الوَجْهَ الَّذى یُؤتى مِنهُ"، "خداوند ـ تبارک و تعالى " اگر خداوند تبارک و تعالی مى خواست، خود را به بندگانش مى شناسانْد، امّا ما را دروازه [شناخت] خود و مسیر و راه و جانبى که از آن وارد مى شوند، قرار داده است".
بهشت پر از بچه های معصوم شده است !!
۷ معرفت اهل بیت به اندازه ای ارزشمند است که معرفت خداوند سبحان منوط به معرفت و شناخت اهل بیت است. لذا نمی توان معرفت اهل بیت را جدای از معرفت خداوند متعال دانست، بلکه ارتباطی عمیق و ناگسستنی بین آنها وجود دارد. چنانکه حضرت امام موسی کاظم (ع) می فرمایند: "مَن عَرَفَهُم فَقَد عَرَفَ اللّهَ، وَ مَن جَهَلَهُم فَقَد جَهلَ اللّهَ"، " هر که ایشان را بشناسد، خدا را شناخته است، و هر که ایشان نشناسد، خدا را نشناخته است!!!
۸ وجود انسان و خلقت خاص او ، به اندازه ای ارزشمند است که خداوند متعال ، برنامه ی زندگی و تربیت و رشد و کمال انسان را به هیچ کس نسپرده است و خودش توسط قران و اهل بیت ، عهده دار تربیت انسان شده است. و اینجا نقطه جدایی شیعه و دیگر مکاتب است . معنای واقعی لیبرالیسم غربی این است که انسان مانند علف خودرویی است که معلوم نیست برای چه چیزی خلق شده و لذا هر گونه و از هر راهی که بخواهد می تواند زندگی کند. خداوندی که در خلقت شگفت انگیز انسان ، به خودش تبریک گفته است، هرگز تربیت و رشد این اشرف مخلوقاتش را ، به هوا و هوس و شیطان و ... نمی سپارد !
شهدای فراجا در حادثه تروریستی کرمان
۹ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله  فرمود: مَن ماتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ اِمامَ زَمانِهِ ماتَ مِیتَه جاهِلیَه. هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است. شاید یک نکته ی حدیث این باشد که این انسان گویا در عصر قبل از بعثت مرده و اصلاً بعثت را درک نکرده است و در دوره ی جاهلیت زندگی می کرده ! عدم شناخت امام زمان ، انسان را به عصر جاهلیت بر می گرداند. یعنی هیچ راهی را نرفته است و صعود نکرده و رشدی نداشته است !
۱۰ مرگ و زندگی واقعی ، به همین معنا نیست که ما می بینیم ! بعد از جنگ احد، وقتی مسلمانان ، غذای خوشمزه ای می خوردند ،سپس از شهدا یاد کردند و گفتند کاش شهدا هم الآن اینجا بودند و با ما غذا می خوردند ، که آیه (آل عمران/۱۶۹) نازل شد : «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ  البته نپندارید که شهیدان راه خدا مرده‌اند، بلکه زنده‌اند ، در نزد خدا روزی می خورند. » بسیاری علائم حیاتی دارند، ولی دچار مرگ معنوی اند و بسیاری از دنیا رفته اند، ولی زنده اند و تاثیر گذار!!
۱۱ انسان مؤمنی که تحت ولایت نبی اکرم ص  زندگی می کند، به درجه ای می رسد که زندگیش حرکت و رشد و بالندگی می شود و مرگ او هم مثل حیاتش متحول می شود. مرگ برای او انتقال به مراحل کامل تر و جامع تر است. مرگ مؤمنی که به امام معرفت دارد، رسیدن به مقاصد عالی و رفیع است.