هدایت شده از نَـفَـحـات..🇵🇸🇮🇷
.
اشتباه است این بگوییم:از پشیمانی چه سود؟
یک پشیمان میشناسم، سود کرده، حر شده!
#جناب_حرّ
@nafahaat_noor
______________________________
#بیانات_امام_حسین_در_کربلا ۵
حمد خدايى راست كه دنيا را آفريد و آن را، خانه فنا و زوال قرار داد، كه همواره اهلش را از حالى به حال ديگر درآورد، فريب خورده كسى است كه دنيا او را فريب دهد و نگون بخت كسى است كه دنيا او را مفتون خود كند.
[مراقب باشيد!] اين دنيا شما را نفريبد، كه دنيا اميد هر كسى را كه به او دل ببندد، قطع مى كند و طمع آزمندان به خود را مى خشكاند، شما را مى بينم كه تصميم بر كارى گرفته ايد كه خداوند را خشمگين ساخته و روى كريمانه اش از شما برتافته و عذابش را بر شما نازل كرده و رحمتش را از شما دريغ داشته است.
خداى ما چه پروردگار خوبى است و شما چه بندگان بدى هستيد [به ظاهر] اقرار به طاعت او كرده و به پيامبرش محمّد(ص) ايمان آورده ايد، ولى براى قتل و كشتن فرزندان و ذرّيه اش هجوم آورديد!
به يقين شيطان بر شما چيره شده و شما را از ياد خدا غافل كرده است
. مرگ بر شما و برخواسته هايتان!
همه ما از خداييم و به سوى او باز مى گرديم. اينان جماعتى هستند كه بعد از ايمان، كافر شدند. دور باد رحمت پروردگار از ستمگران»
_________________________________
#بیانات_امام_حسین_در_کربلا ۶
هان اى مردم! سخن مرا بشنويد، و براى كشتن من شتاب مكنيد، تا شما را به چيزى كه حقّ شما بر من است، موعظه كنم و دليل آمدنم را به اين ديار با شما در ميان بگذارم. اگر سخنم را پذيرفته و گفتارم را تصديق كرديد و انصاف داديد، سعادتمند خواهيد شد و اگر عذرم را نپذيرفته و از مسير عدل و انصاف كناره گرفتيد، [پس هيچ چيز بر شما پوشيده نماند، تمام جوانب كارتان را بنگريد سپس مهلتم ندهيد و هر كارى از دستتان ساخته است انجام دهيد].
#پرسمان_عاشورایی
#ثار_الله
پرسش: چرا به امام حسین علیه السلام ثارالله می گویند و چه كسی این لقب را به ایشان داده است؟
«ثار» در لغت هم به معنی «خون» آمده است، و هم به معنی «طلب و انتقام گرفتن از خون كسی كه به دست دیگران كشته شده است.»
ثارالله از دو واژه ی «ثار» و «الله» تشكیل یافته و یكی از القاب امام حسین علیه السلام می باشد كه در زیارت عاشورا آن حضرت را با این لقب مورد خطاب قرار می دهیم. ثارالله یعنی: طَلَبَ دَمَهُ اللهُ؛ كسی كه طالب خون او خداست و انتقام از قاتلین او را خداوند خواهد گرفت.
ثارالله به كسی كه خود و خویشانش در راه خدا كشته شوند نیز گفته می شود.
مرحوم مجلسی در شرح جمله «الوتر الموتور» چنین نوشته است:« فردی كه از لحاظ رسیدن به كمال در دوران خویش یگانه و بی همتاست، و یا مراد از آن همان ثار الله است كه به معنی كسی است كه طالب خون او خداوند است، و مَوتُور به معنای كشته شدن در راه خداوند و كشته شده ای است كه انتقام خونش را نگرفته باشند.»
و احتمال دارد معنای ثارالله چنین باشد: خونی كه صاحب آن خداوند است و ولی دم او خداوند است. چون خون حسین در راه خدا و برای حفظ قرآن و تمامیت اسلام ریخته شده، این خون و این شهیدان خدائی هستند. بنابراین انتقام آن نیز باید از طرف خداوند باشد، یا اینكه چون امام حسین علیه السلام حجت خداوند بر زمین و ولی مطلق حق بود و مردم او را كشتند و زمین را از حجت حق خالی كردند بنابراین خداوند انتقام حجتش را از قاتلین او خواهد گرفت.
امّا درباره اینكه این لقب را چه كسی به امام حسین علیه السلام داده است باید عرض شود كه چون سند زیارت عاشورا قدسی است، یعنی زیارت عاشورا كه زیارت امام حسین علیه السلام است از طرف خداوند به ائمه رسیده است و آن را پیامبر اكرم از جبرئیل گرفته و جبرئیل آن را از خداوند یاد گرفته است و از طریق معصومین به ما آموخته اند تا آن حضرت را زیارت كنیم، بر این اساس این لقب را خداوند به امام حسین علیه السلام داده است و چه لقب زیبایی است.
#پرسمان_عاشورایی
#ثار_الله
آيا اطلاق « ثارالله » به امام حسين علیه السلام، ريشه قرآنى و روايى دارد؟
🔹اگر چه اين واژه در قرآن نيامده است؛ ليكن مى توان آن را با آيات قرآنى اين گونه توجيه نمود. خداوند مى فرمايد: «مَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطَنًا؛ آن كس كه مظلوم كشته شده، براى ولى اش سلطه (و حق قصاص) قرار داديم.»
هر كسى (صرف نظر از مسلك و مذهبش)، اگر مظلومانه كشته شود، اولياى دم او، حق خون خواهى دارند و از آنجا كه اهل بيت علیهم السلام - به ويژه امام حسين علیه السلام - مظلومانه و در راه ايمان و حق و خداوند كشته شده اند و جان به جان آفرين تسليم كرده اند، در واقع «ولىّ دم» و خونخواه آنان، خود خداوند است.
بنابراين «ثارالله» به اين معنا است كه خون بهاى امام حسين علیه السلام، متعلق به خدا است و او كسى است كه خون بهاى امام حسين علیه السلام را خواهد گرفت. اين واژه حاكى از شدت همبستگى و پيوند سيدالشهدا علیه السلام با خداوند است كه شهادتش همچون ريخته شدن خونى از قبيله خدا مى ماند كه جز با انتقام گيرى و خون خواهى خدا، تقاص نخواهد شد.
🔹 اگر «ثار» به معناى خون باشد، قطعا مراد از «ثارالله» معناى حقيقى نيست؛ بلكه يك نوع تشبيه، كنايه و مجاز است. چون مسلّم است كه خدا موجودى مادى نيست تا داراى جسم و خون باشد؛ پس اين تعبير از باب تشبيه معقول به محسوس است؛ يعنى، همان گونه كه نقش خون در بدن آدمى نقش حياتى است، وجود مقدس امام حسين علیه السلام نسبت به دين خدا چنين نقشى دارد و احياى اسلام با نهضت عاشورا بوده است.
🔹 شايد بتوان در اين باره با نگاه عرفانى مستند به روايات نيز به نتيجه اى نورانى دست يافت. از امام على علیه السلام نيز به «اسدالله الغالب» و «يدالله» تعبير شده است و در حديث «قرب نوافل» از پيامبر صلّی الله علیه و آله روايت شده است كه خداوند فرمود:
« بنده من به چيزى دوست داشتنى تر از واجبات، نزد من اظهار دوستى نمى كند و همانا او با نوافل نيز به سوى من اظهار دوستى مى كند. آن گاه كه او را دوست بدارم گوش او مى شوم كه با آن مى شنود و ديده او مى شوم كه با آن مى بيند و زبان او مى شوم كه با آن سخن مى گويد و دست او مى شوم كه با آن ضربه مى زند و پاى او مى شوم كه با آن راه مى رود. اگر به درگاه من دعا كند، او را دوست خواهم داشت و اگر از من درخواست كند به او عطا می کنم!»
از اين روايت به خوبى آشكار مى شود كه اولياى خداوند، «خليفه» او بر روى زمين و مظهر افعال الهى اند. خداوند جسم نيست، اما آنچه را كه اراده مى كند انجام بدهد، از طريق دست اولياى خود به ظهور مى رساند و كمكى را كه مى خواهد به سوى بنده اى بفرستد، با پاى اولياى خود مى رساند. و خونى را كه مى خواهد از سوى خود براى احياى دين خودش ريخته شود، از طريق شهادت اولياى خودش ظاهر مى سازد. از اين رو همان طور كه دست امام على علیه السلام دست قدرت خدا و «يدالله» است؛ خون امام حسين علیه السلام نيز خون خدا و «ثارالله» است.
🔹 مرحوم ابن قولويه در زيارت هفدهم و بيست و سوم امام حسين علیه السلام اين فقره را نقل مى كند: «همان گونه كه نقش خون در بدن آدمى نقش حياتى است و بود و نبودش، مرگ و زندگى او را رقم مى زند، وجود مقدّس امام على و امام حسين علیه السلام نزد خدا و در دين او چنين نقشى دارند كه اگر آن حضرت نبود، اسلام نبود و اگر حسين علیه السلام نبود، اسلام و تشيّع نبود.
شیوه #تسلیت به یکدیگر در روز عاشورا:
راوی عاشوراپژوه عصر امام باقر، از ایشان می پرسد: فَكَيفَ يُعَزّي بَعضُهُم بَعضاً؟
که چگونه به همدیگر در عاشورا تسلیت گوئیم؟
امام باقر در پاسخ، میفرمایند که در عاشورا، اینگونه تعزیت و تسلیت دهید:
عَظَّمَ اللَّهُ اجورَنا بِمُصابِنا بِالحُسَينِ عليه السلام، وجَعَلَنا وإيّاكُم مِنَ الطّالِبينَ بِثَأرِهِ #مع وَلِيِّهِ الإِمامِ المَهدِيِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله.
خداوند، پاداشهاى ما را بر سوگوارى حسين عليه السلام بزرگ گردانَد و ما و شما را همراه با ولىّ خودش، #امام_مهدىِ آل محمد صلى الله عليه و آله، از خونخواهان حسين عليه السلام قرار دهد.