<mark class="format"> و من كلام له عليه‌السلام في معنى الحكمين </mark> 177 و از سخنان آن حضرت است در بارۀ حكمين فَأَجْمَعَ رَأْيُ مَلَئِكُمْ عَلَى أَنِ اِخْتَارُوا رَجُلَيْنِ فَأَخَذْنَا عَلَيْهِمَا أَنْ يُجَعْجِعَا عِنْدَ اَلْقُرْآنِ وَ لاَ يُجَاوِزَاهُ راى سران شما يكى شد كه دو مرد را به داورى پذيرند و از آن دو پيمان گرفتيم كه قرآن را لازم گيرند، و فراتر از حكم آن نگزينند وَ تَكُونَ أَلْسِنَتُهُمَا مَعَهُ وَ قُلُوبُهُمَا تَبَعَهُ زبان ايشان با قرآن باشد، و دلشان پيرو حكم آن فَتَاهَا عَنْهُ وَ تَرَكَا اَلْحَقَّ وَ هُمَا يُبْصِرَانِهِ وَ كَانَ اَلْجَوْرُ هَوَاهُمَا وَ اَلاِعْوِجَاجُ رَأْيَهُمَا امّا آن دو از حكم قرآن سر پيچيدند، و حقّ‌ را واگزاردند، حالى كه آن را مى‌ديدند. هواى آنان بيرون شدن از راه راست بود، و خوى ايشان كجروى و مخالفت با آنچه رضاى خداست . وَ قَدْ سَبَقَ اِسْتِثْنَاؤُنَا عَلَيْهِمَا فِي اَلْحُكْمِ بِالْعَدْلِ وَ اَلْعَمَلِ بِالْحَقِّ سُوءَ رَأْيِهِمَا وَ جَوْرَ حُكْمِهِمَا شرط‍‌ ما با آنان اين بود كه حكمشان به عدالت باشد و كارشان به حقيقت، و اين پيش از آن بود كه آن دو تن رايى چنان نادرست زنند و حكمى چنان ستمكارانه كنند وَ اَلثِّقَةُ فِي أَيْدِينَا لِأَنْفُسِنَا حِينَ خَالَفَا سَبِيلَ اَلْحَقِّ وَ أَتَيَا بِمَا لاَ يُعْرَفُ مِنْ مَعْكُوسِ اَلْحُكْمِ ما به كار خويش ايمان داريم، و كنون كه آن دو از راه حقّ‌ برون رفتند و حكمى بر خلاف آنچه بايد دادند به داورى آنان وقعى نمى‌گذاريم . نهج البلاغه : خطبه ها : نكوهش خيانت حكمين گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/100001178