[چندین مخور افسوس] که نتوان دانست
می باش به ناموس که نتوان دانست
خالی شو و از سر تکلّف برخیز
پای همه می بوس که نتوان دانست
اوحدالدین کرمانی : دیوان رباعیات : رباعیات الحاقی : شمارهٔ ۱۷
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/98985