ابناء زمانه سخت نامعلومند از عیش حقیقتی از آن محرومند بوی گل دل جمله جهان بگرفت است افسوس که این مدّعیان مزکومند اوحدالدین کرمانی : دیوان رباعیات : الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط : شمارهٔ ۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/98484