ای بهار ناز بهر زینت گل ها بیا! سیر دریا آرزو داری به چشم ما بیا! کرده ام دور از رخت تمهید سامان جنون ای سویدای دلم را دافع سودا بیا! از وفا داریم هر دم آرزوی مقدمت هر بن مو چشم امید است سوی ما بیا! کی بود بیمی به ما زین سست مغزان دغل گر بیائی جانب ما سخت بی پروا بیا! دل ز هجران تو آشفتست چون اوراق گل مرحبا ای غنچه جمعیت دل ها بیا! نیست قانون محبت ساز نیرنگ دوئی ای تن من خاک پایت آمدی تنها بیا! ای خوش آن مصرع که طغرل می سراید بیدلی یا مرا از خود ببر آن جا که هستی یا بیا! طغرل احراری : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/119731