ای خاک پایت بر فرق من تاج فرقم بتاجی گردیده محتاج تو شاه خوبان در حسن و خوبی خوبان فرستند بر در گهت باج افغان که زلفت از کافری کرد ایمان و دینم یکباره تاراج آن خال مشکین بر آن بناگوش هندو نژادیست بنشسته بر عاج ابرو کمانا کو تیر مژگان تا آرمش پیش از سینه آماج رفتی و ما را در دیده یارا شد روز روشن همچون شب داج معراج هرکس باشد بکوئی چون نور ما را کوی تو معراج نورعلیشاه : دیوان اشعار : غزلیات : بخش دوم : شمارهٔ ۴۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/140465