بادا! چو رسی به زلف مشک افشانش
در گوش بگوی این سخن پنهانش
کان شیفته را کز تو فلک دور افکند
یاد تو همی کرد برآمد جانش
اوحدالدین کرمانی : دیوان رباعیات : الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة : الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان : شمارهٔ ۸۵
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/98874