باده از ابر خورد فصل بهاران گل سرخ که برافروخته چون لاله‌عذاران گل سرخ گل به دامن کندم اشک که از دولت عشق مژده‌ام ابر بهار آمد و باران گل سرخ منم و نغمه‌سرایی به هوای چمنی که خزانش گل زردست و بهاران گل سرخ شیشه بلبل شده در بزم حریفان که بود جام می در نظر باده‌گساران گل سرخ هر کسی مایل هم‌جنس خود آمد فیّاض من گل زرد پسندیدم و یاران گل سرخ فیاض لاهیجی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۲۳۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/132792