باده را نشأیست روحانی جرعه ای نوش کن که تادانی باده و شمع و شاهد و مجلس هست اسرار سر ربانی نوش کن جرعه ای بیخود شو تا نه خیزد به پیش حیرانی ساقی مست حضرت عزت میدهد باده های سبحانی شمع و نقل و شراب و شاهد داد هست این جمله را اگر دانی شمع خود را بسوخت در مجلس خواند پروانه را به مهمانی گفت کوهی که عینها مائیم دیدم او را بشکل انسانی کوهی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۲۲۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/130829