بر اعدا سپاه تو منصور باد کمین چاکرت به ز فغفور باد پری گر زند خصم جاهت به سر ز تندی به فرقش چو ساطور باد به دست تو سرپنجه رستمی چو بازوی اطفال، بی زور باد به نزدیک خود چیده ای برگ عیش ز عشرتگهت چشم بد دور باد به وحدتسرای تو درعودسوز گل اخگر از آتش طور باد چراغی که در محفلت پا نهد چو خورشید، سرچشمه نور باد بهشتی ست بزمت ز روی طرب به هر جانب استاده صد حور باد زند تا اجابت بدین نغمه چنگ نی کلک طغرا پر از سور باد طغرای مشهدی : گزیدهٔ اشعار : ساقی‌نامه : بخش ۱۲ - غزل گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/137342