به مخموری پیاپی می طپد دل مگر از مژده می می طپد دل؟ لبالب ساغرش سازد مگر دفع چو زینسانم پیاپی می طپد دل مگر ساقی مهوش خواهم داشت قدح کز شادی وی می طپد دل طپد دل از میم نی ز آب حیوان نه پنداری ز هر شی می طپد دل به گل شبنم چه تسکینم دهد ز آنک ازان رخسار پر خوی می طپد دل طپش دل را از آن مهوش مغنی است مگو کز نغمه نی می طپد دل دل فانی طپد بی ساقی و جام ز خور و کوثرم کی می طپد دل؟ امیرعلیشیر نوایی : دیوان اشعار فارسی : غزلیات : شمارهٔ ۲۱۲ - اختراع گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/120237