بود حال آنکه بر قلب است وارد بمحض موهبت از حق واحد بدون اجتلابی با تعمل چه حزن و خوف و قبض و بسط بالکل که چون وارد شود ناگاه بر دل هم آید از صفات نفس زایل چو مثل او ز پی آید بتوفیق نیاید یا دگر چون او بتحقیق اگر باید بحال خود دوامی شود مر اهل حالت را مقامی صفی علیشاه : بحرالحقایق : بخش ۷۲ - باب‌الحاء الحال گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/138918