بود عبدالعظیم آنکو ز رتبت کند بر وی تجلی حق بعظمت پس او آرد تذلل در ولایت ادای حق عظمت را بغایت بچشم خلق پس ذات قدیمش ز عظم خویش بنماید عظیمش نماید مرتفع ذکر و ثنایش میان خلق از حسن ولایش چو خالی شد ز خویش از فرط ذلت رسد تو قیرش از سلطان عزت بهر کس افتد از عظمت نگاهش شود او در تذلل خاک راهش صفی علیشاه : بحرالحقایق : بخش ۲۳۹ - عبدالعظیم گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/139085