بینم ای ترک عجب خونخواری خود بگو بار منی یا یاری دلم ازدست توخون شد به برم بسکه بد عهد وجفا کرداری مشک نارند زتاتار به فارس که تواز طره دوصدتاتاری بردی ازیک نگه ازمن دل ودین بوالعجب حیله گر وسحاری نیستی از چه نگهدار دلم آخر ای سنگدل ار دلداری عهدکردی که به مستی دهمت بوسه ای هر چه کنم هشیاری پرسی از حال دلم دل ز کفم تو ربودی چه عجب عیاری بلند اقبال : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۵۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/131404