تا چند رخ ز باده کسی لاله گون کند؟ تا کی کسی شناه به دریای خون کند؟ هر کس ز عشق سایه دستی گرفته است چون تیشه دست در کمر بیستون کند روزی که چرخ پنبه گذارد به داغ ما خورشید سر ز روزن مغرب برون کند اول شکار لاغر آن صید پیشه ایم ما را مگر شهید برای شگون کند صائب تبریزی : دیوان اشعار : متفرقات : شمارهٔ ۳۸۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/59703