تبسم از لب آن تندخو نمی آید چو آب لعل که موجش به رو نمی آید چه سان کند مژه ام منع اشک ریزی چشم عنان چشمه گرفتن ز جو نمی آید کسی که داد چو خورشید، تن به عریانی سرش به اطلس گردون فرو نمی آید چو کودکی که بیفتد ز کتف دایه خود ز ترس، بر سر دوشم سبو نمی آید طغرای مشهدی : گزیدهٔ اشعار : ابیات برگزیده از غزلیات : شمارهٔ ۳۸۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/136943