تعالی الله یکی دلدار دارم که با رویش ز گلشن عار دارم ز چهر تابناک آبدارش گلستان ها گل بی خار دارم ز سرو قد خورشید جمالش به محفل نخل آتشبار دارم ز چشم شوخش اندر هر نگاهی دو مست عاشق بیمار دارم ز مژگان دلاشوبش بهر چشم دو جعبه تیر بی سوفار دارم ز ابروی کماندارش به سینه دو قبضه تیغ جوهر دارم دارم ز درج کامبخش نوشخندش دو یاقوت شکر گفتار دارم ز سیمین کوی پستانش دو نارنگ که آن خون ها به دل چون مار دارم ز تأثیر لب شیرین زبانش نی آسا خامه شکر بار دارم ز گیسوی رسای مشک سایش چه افعی های مردم خوار دارم به دست وگردن از زلفش شب و روز عجب هم سبحه هم زنار دارم چه نعمت های جان بخش از وجودش که بایستم نهان ز اغیار دارم دل از مهرش نپردازم صفایی که من با او هزاران کار دارم صفایی جندقی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۲۷۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/129322