جا در آتش کند از محرم و بیگانه خویش چون کمان هر که برون می رود از خانه خویش تا ز ما جغد نیفتد به ره در بدری گل تعمیر نبردیم به ویرانه خویش نیست چون سبحه درین کشت، جوی حاصل ما سبز کردیم ز بهر دگران دانه خویش طغرای مشهدی : گزیدهٔ اشعار : ابیات برگزیده از غزلیات : شمارهٔ ۴۵۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/137005