جهت باشد یکی ضیق وسعت باز بود تنزیه ذات اول جهت باز که دور از عقل و فهم و اشتهار است خود آن از وحدت ذات اعتبارست بسوی غیر با او اتساعی نباشد نزد عقل و اطلاعی در این وحدت تعقل لایلیق است حقیقیه است و از هر فرض ضیق است از آن گویند او را غیر ذاتش بنشناسد کسی از ممکناتش دوم کو را سعت باشد مناسب ظهور اوست در کل مراتب ز اسماء و صفات او اعتبار است ظهورش در مظاهر آشکار است صفی علیشاه : بحرالحقایق : بخش ۶۹ - جهتا‌الضیق والسعه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/138915