حوری صنمی، به کیش زرتشت با ناوک غمزه ای مرا کشت با ابروی تیزتر ز تیغش زخمی بزد و به خونم آغشت از بس که دلیر و جنگ جویی است در جنگ کسی نبیندش پشت پیوسته ز خون عاشقانش پیداست خضاب در سر انگشت «ترکی» تو ز عشق وی به پرهیز کاقل نزند به نیشتر مشت ترکی شیرازی : دیوان اشعار : فصل اول - لطیفه‌نگاری‌ها : شمارهٔ ۳۶ - ناوک غمزه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/139668