دردا که ز دست، یار بگزیده برفت آرام و قرار دل غمدیده برفت شد دیده سفید و دل سیاه است، که گفت؟ کز دل برود هر آنچه از دیده برفت سلیم تهرانی : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۲۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/101820