در چمن ای گلرخان تا چند منزل خوش کنید یا به چشم من گذارید و مرا دل خوش کنید دلنشین باشد حدیث عشق در وارستگی موج دریا چند، ای یاران ز ساحل خوش کنید هر ادایی در حقیقت ره به جایی می برد هرچه می بینید از مجنون و عاقل خوش کنید جلوه ی خوبان، قیامت در جهان انگیخته ست کشتگان از خاک برخیزید و قاتل خوش کنید گفتگویی کز غرض باشد، ندارد اعتبار عیش را دیوانه دارد، عاقلان دل خوش کنید گوشه ی صحرا و دامان بیابان هم خوش است چون سلیم ای همنشینان چند محفل خوش کنید؟ سلیم تهرانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۷۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/101239