دشت سبز و کوه سبز و شهر سبز و خانه سبز باز از نو شد کدوی باده در میخانه سبز آتش این سرزمین از بس بهار اندوده است از هوای شعله می گردد پر پروانه سبز طغرای مشهدی : گزیدهٔ اشعار : ابیات برگزیده از غزلیات : شمارهٔ ۴۲۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/136979