دل بهر معاش، چند زحمت بکشد وز بهر دو لقمه صد مشقت بکشد گویند که رزق می رسد بی منت با رزق چنین، کسی چه منت بکشد؟ طغرای مشهدی : گزیدهٔ اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۱۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/137361