دهد مرغ دلم را عزم پرواز درای ناقه همچون زنگ شهباز دلم وقت تپیدن های شوقت دهد همچون جرس از سینه آواز مجو ناسازی از ما، زان که باشد تن چون موی ما ابریشم ساز کند مرغ دلم از ناتوانی به بال دیگران چون تیر پرواز مگر بر داغ دوری خراسان نهم مرهم سلیم از سیر شیراز سلیم تهرانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۶۷۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/101436